Opinia na temat książki Rzeźnik drzew

Ja z Pilipiukiem to mam tak, że kiedyś bardzo jego książki lubiłem, potem (w "erze buca") uważałem, że pisze obciachowe rzeczy, a teraz znowu zaczynam go cenić i mega zazdroszczę mu tej lekkości w wymyślaniu historii - prawdziwy talent.

Ha! Sam na siebie mówi "Wielki Grafoman". Świetne, zabawne i dość przewrotne.

Tak, on jest wyśmienitym opowiadaczem, naprawdę dał mi dużo rozrywki tym zbiorem i zaraz narzucam na słuchawki następny, do tego tony klimatu wciska w swoje historie - jak jest carska Rosja, to czujesz tę Rosję, jak Teatr Wielki w PRL-u no to czujesz w nosie kurz, słyszysz kroki autorów na deskach - nie wiem jak on to robi - jakby oglądać świetny serial.

Coś, czego zazdroszczę i szczerze i z podziwem: Talent!

To poproszę o polecenie, po jaką książkę powinnam sięgnąć na pierwsze spotkanie z autorem?

@Possi On napisał strasznie, strasznie dużo rzeczy (więcej niż Mróz). Ja bym zaczął od, któregoś tomu opowiadań, chociażby od wyżej ocenionego :) chyba, że @Johnson ma propozycję?

Dzięki za sugestię! Będę pamiętać! Hmm... Mróz, Mrozem :P.

@Possi z opowiadań to tak jak lecą jego cykl, chyba się "Światy Pilipiuka" nazywa. Ale moim zdaniem "Kroniki Jakuba Wędrowycza", stare bardzo ale już wtedy dobrze pisał. Następne dzieła są lux, ale już opowiadaniowe z tych nowszych. W sensie te tomy ze Światów. https://nakanapie.pl/ksiazki/swiaty-pilipiuka

Dziękuję!

Nie dostrzegam mizoginizmu w jego opowiadaniach. Inna sprawa, że nie czytałem nowszych tomów, a w tych starszych jest naprawdę niewiele kobiet - dla mnie to ani wada, ani zaleta.

Brak kobiet w opowiadaniach mi nie przeszkadza. Przecież nie o to chodzi opowiadanych historiach. Niech pisze o czym chce, ale niech robi to dobrze, jak na początku. Jeśli ma być bez kobiet to ok, jeśli ma słodkie, pozytywne zakończenie, no dobra. Ale najnowsze opowiadania są napisane na jedno kopyto, w znacznej większości. Trąci to z lekka. Nie ma już napięcia, nie ma zaskoczenia, nie ma tych odczuć, po prostu są słowa na papierze, opowiadanie zaczyna się, kończy, następne. Nie ma emocji, całej tej otoczki wpływającej na czytelnika.

Jestem ciekawa twojego odbioru ostatnich dwóch, może trzech tomów. Nie siedzę i nie szukam wad na siłę. Sama polecam pierwsze tomy innym, bo są dobrze napisane, ciekawe, czuć ducha historii i trzymają w napięciu. Ale to odeszło. Może zamiast wydawać nowy, coraz słabszy w mojej opinii, tom co rok, Pilipiuk powinien trochę odpocząć albo przynajmniej porządnie popracować nad stylem i konstrukcją opowiadania, aby wrócić do formy np. z Rzeźnika drzew albo Czerwonej gorączki.

No właśnie ja nowszych nie czytałem, dlatego ciężko mi się odnieść do twojej wypowiedzi i nie wiem, które uważasz za nowsze :) (teraz czytam Carską manierkę, czyli tom nr 6 ale jestem na pierwszym opowiadaniu).

Poczekam więc :)
Najnowsze to Zły las, Przyjaciel człowieka i Czarna Góra (mam nadzieję, że nic nie pokręciłam) i choć są tam bohaterki np Rachela czy Halucynacja i Hydropatia to nie jestem w stanie odróżnić ich charakterów od siebie. Są jednakowe. Bohaterowie są Stormem abo w ramach tego bohatera. Złapałam się kilkukrotnie, że nie wiem, kto jest głównym bohaterem opowiadania i w sumie to chyba wszystko jedno, bo autora też jakby to nie obchodziło.

W każdym razie jesteśmy zgodni co do trzech z czterech słów w zdaniu "Pilipiuk pisze dobre opowiadania". Ja stanowczo będę używać czasu przeszłego.

- oczywiście, mogę na taki układ przystać :)

Hmmm... ja akurat te o Stormie najmniej lubię :) Jak skończę Carską Manierkę, to wezmę któryś z ostatnich tomów (o ile jest na audiotece), bo nie powiem, zaintrygowałaś mnie tym "pilipiukowym zjazdem formy" i zmartwiłaś.