Opinia na temat książki Serce na temblaku

Cóż by tu powiedzieć? Książka jest „Grocholowata” do bólu, powiedziałabym nawet, że jest „przegrocholowana”, gdybym nie ceniła własnego stylu- a cenię, więc wszystko jasne. Książka pełna humoru, zabawnych tekstów, tak, tak. Ciekawa fabuła, barwna bohaterka, mnóstwo wątków... wszystko ładnie, pięknie. Tylko że po przeczytaniu tej książki miałam dość Grocholi. Czytając, niekiedy odnosiłam wrażenie, że ona czytelników traktuje jak półgłówków. Jej język, sposób wyrażania, budowa zdań... „O Jezu mój miłosierny”- jak to mówi moja nauczycielka polskiego z oczami wzniesionymi ku górze, jakby prosząc o ratunek. Ja również prosiłam o ratunek, jakim mogła być jedynie wstrzemięźliwość, dlatego też czytałam tę powieść ze dwa, a może i trzy tygodnie. A może trochę przesadziłam; nieważne. Książka? Tak, ale nie można przeczytać wszystkich części jedna za drugą, bo się człowiekowi później śni po „Grocholowemu”. Niemniej polecam.