Sierota z Warszawy

"Sierota z Warszawy" to niezwykła, wzruszająca historia z lat wojennych, historia ludzkich dramatów. To trzeba przeczytać!

Historia jest opowiedziana z perspektywy dwóch osób: 14-letniej Emilii, przygarniętej przez bezdzietną rodzinę, która zmuszona jest ukryć swoją tożsamość oraz 16-letniego Romka, mieszkającego w gettcie z rodziną.
Ta książka to obraz wojennej Warszawy i ratowania żydowskich dzieci. Inspiracją dla pisarki była Irena Sendlerowa.

Autorka dobrze przedstawiła realia Warszawy tamtych lat - okupacja, życie w gettcie, strach, obawa przed śmiercią, ale także ryzyko działań ruchu oporu. Poznajcie więc losy bohaterów, życie dzieci w czasie wojny.

Ta książka należy do tych, które czyta się jednym tchem. Ciekawie napisana historia, podoba mi się styl autorki - to australijska pisarka, zajmującą wysokie miejsce wśród bestsellerów Amazonu, związana z "New York Times" i "USA Today".

Usiądźcie w fotelu z herbatką i wejdźcie w świat Romka i Emilki. Gorąco polecam tę pozycję! Zaplanujcie sobie tę emocjonującą historię na jesienne, długie wieczory! Będziecie zadowoleni! Zachęcam!

“Sierota z Warszawy” to przejmująca opowieść o życiu w wojennej zawierusze. O woli walki, sile przetrwania i pokrętnych ludzkich losach.

Historia toczy się dwutorowo, poznajemy Emilię i Romana, którzy żyją po dwóch różnych stronach muru getta. Ona ma czternaście lat, została przygarnięta przez bezdzietną parę i ukrywa swoją tożsamość. On ma szesnaście i żyje wraz z rodziną po tej “gorszej” stronie muru. Każdy dzień to walka o życie. Pewnego dnia ich ścieżki przecinają się i nie będą już mogli o sobie zapomnieć. Ale czy da się kochać w czasach, gdy śmierć czyha tuż za rogiem?

“Sierota z Warszawy” to nie jest lekka historia z happy endem. Pełno tu bólu, strachu i smutku, ciężko o optymistyczne akcenty. Choć książka nie kończy się źle to trudno tu o jakieś pocieszenie i otarcie łez- takie historie ciężko wymazać z pamięci i uważać, że skoro bohaterowie przeżyli to będzie już tylko lepiej i wszystko się ułoży. Wojenne perypetie Emilii i Romana nie raz sprawią, że wstrzymacie oddech, serce zacznie bić szybciej, a obrazy jak żywe staną przed waszymi oczami. Takie historie się działy, to mogło zdarzyć się naprawdę. Choć książka to oczywiście fikcja literacka, to opisuje realne czasy i prawdziwe zagrożenia, jakim codziennie musieli stawić czoła ludzie tacy jak my. Postaci w tej powieści są bardzo realne- mają wady, lęki, słabości. Boją się śmierci i zrobią wiele by przeżyć i by ocalić swoje rodziny.

“Sierota z Warszawy” to w głównej mierz...

Cokolwiek bym nie napisała o "Sierocie z Warszawy" to mam wrażenie, że nie oddam tego jak ważna jest to historia i jak niesamowicie napisana. Akcja powieści toczy się w roku 1942 w okupowanej Warszawie. Główni bohaterowie powieści, Emilia i Roman są młodzi, wierzą w ideały i mają niezłomnego ducha walki. Książka zawierająca tematykę trudną, ale też znaną. Wydawać by się mogło, że nie ma ludzi którzy nie wiedzą czym był holocaust. Niestety nie każdy człowiek ma podstawową wiedzę o historii Polski. Trudnego i niezwykle ważnego zadania podjęła się australijska pisarka, ale mu podołała. Ta powieść jest tak niezwykle wnikająca w duszę czytelnika, że nie sposób ją odłożyć na dłużej i nie myśleć o losach bohaterów. Wzrusza, zastanawia, druzgocze nerwy, by po chwili otulić nadzieją i uwierzyć, że są też ludzie z natury dobrzy. Bez wahania oceniam tę książkę jako drugą z kolei najlepszą lekturę tego roku, albo nawet w ogóle. Zdecydowanie polecam. Chwyta za serce, a poza tym jest spójna. Szybko się czyta i niezwykle wciąga do tego stopnia, że masz ochotę realnie przytulić tych ludzi, uścisnąć dłoń i powiedzieć, że tak bardzo Ci przykro, że musieli tyle złego przeżyć. Niejednokrotnie ścisnęło mi gardło, ponieważ autorka zręcznie maluje słowem obrazy drastyczne w taki sposób, że czujemy się obserwatorem danej sceny zza winkla. Tak czułam się m.in. kiedy czytałam o marszu nieświadomych swojego przeznaczenia dzieci doktora Korczaka na Umschlagplatz. Książka ta dosłownie przenosi z wyg...

"Sierota z Warszawy" to moje pierwsze spotkanie z piórem Kelly Rimmer. Jestem pod wrażeniem z jakim oddaniem i starannością autorka podeszła do tworzenia historii Emilii i Romana. Autorka, która nie jest Polką, lecz Australijką napisała bardzo autentyczną i poprawną względem faktów historycznych powieść wojenną.

"Sierota z Warszawy" to historia dwójki nastolatków, których młodość przypadła na czas niemieckiej okupacji. Emilia została przygarnięta przez pewną parę, po tym jak straciła najbliższych. Musi jednak ukrywać swoją prawdziwą tożsamość. Po pewnym czasie angażuje się w pomoc Żydom, w tym przede wszystkim dzieciom uwięzionym w getcie warszawskim. Chęć działania jest dla niej silniejsza od strachu. Podczas jednej z wypraw do getta spotyka Romana, chłopaka, który też nie zamierza być bezczynny. I ... Zakochują się w sobie.

Piękno tej powieści polega na tym, że oprócz wydarzeń historycznych, mamy świetnie scharakteryzowanych bohaterów, nawet tych drugoplanowych. Są wyraziści, ich postawy i zachowania warte zapamiętania, skłaniają do refleksji.

Zgadzam się ze słowami, że "Sierota z Warszawy" to powieść o "bohaterstwie, poświęceniu i nadziei". Znalazłam w tej książce właśnie te wartości! Główni bohaterowie choć są młodzi i zakochani nie rezygnują z walki o lepsze jutro. Przeżywamy razem z nimi ich prywatne nieszczęścia, tragedie i okrucieństwa wojny. Na ich przykładzie obserwujemy przemianę nastolatków w dorosłe osoby, to jak szybko musieli doj...

Kelly Rimmer to australijska autorka, którą do napisania książki zafascynowała postać Ireny Sendlerowej.
Czyż nie jest to piękne, że ktoś z innego kontynentu tworzy historię na kanwie takiej wspaniałej historii.
Wiosna 1942roku.
Po tragicznej stracie rodziny czternastoletnia Emilia Śląska mieszka w Warszawie przygarnięta przez bezdzietną parę. Musi nosić inne nazwisko, aby nie została rozpoznana przez Niemców. Dziewczynka zdaje sobie sprawę z tego co dzieje się za murami getta.
Emilia poznaje Sarę, która jest ich sąsiadką i pielęgniarką. Poznaje jej tajemnice i tak jak ona chce pomagać i chodzić do getta, aby ratować żydowskie dzieci.
Na jej drodze staje szesnastoletni Roman Górka. Chłopak, który chce walczyć, pomagać, nie chce stać i biernie patrzeć na to co się dzieje. Młodzi zakochują się w sobie.
Czy ta miłość ma szansę na przetrwanie? Czy ich bliscy będą szczęśliwi? Czy nad Polską zaświeci słońce?
Autorka stworzyła piękną chociaż tragiczną historię, bardzo wiarygodną i wzruszającą.
Mamy dwoje bardzo młodych ludzi i tak bardzo skrzywdzonych przez los, tak doświadczonych bólem i strachem.
Trzymamy za nich kciuki i liczymy na happy end. Czy taki może nadejść w tak okrutnym świecie?
Autorka wspomina, że ta książka jest poniekąd nawiązaniem do poprzedniej
. Ja poprzedniej nie czytałam i nie zauważyłam jakiś braków czy przeszkód w czytaniu tej. Tym sam myślę, że można czytać niezależnie.
Tak jak zostało napisane na okładce.....

Historie wojenne dziejące się w Polsce, a których autorami są zagraniczni pisarze, zawsze wzbudzają moją nieufność. Niestety, często są to powieści pełne nierzetelnych informacji, sprzeczności, a nawet nieprawdy. Tym razem nieufność z mojej strony była, jednak całkiem niepotrzebnie.

Autorka z wielkim rozmachem, ale i empatią, przenosi nas w sam środek wojennej zawieruchy. Opowiada losy dzieci. Dzieci, które musiały dorosnąć i zmierzyć się z okrucieństwem okupanta. Historia jest wzruszająca, autorka umiejętnie pokazuje emocje bohaterów, realne i prawdziwe. Nie ma tutaj zbędnego patosu, a raczej to pokazanie rzeczywistości. Nie sposób nie wspomnieć o pracy, jaka została włożona w tę powieść. Informacje są sprawdzone, mamy pewność, że nic tutaj nie jest podkoloryzowane.

Bardzo dobra powieść, godna uwagi, chwili zamyślenia. Dla każdego. Mnie się bardzo podobała.