Skarby Ziemi

O cenie i wadze ropy nie trzeba nikogo przekonywać (nawet jeśli jego wiedza jest ograniczona), ale co z piaskiem, solą, żelazem, miedzią czy litem? Dlaczego to właśnie te sześć surowców Ed Conway postawił obok siebie? Dlaczego twierdzi, że decydowały i wciąż decydują o przetrwaniu naszej cywilizacji?

Powiedzieć w tym temacie mogłabym po lekturze wiele, moje oczy otwarły się dzięki niej szeroko i inaczej spojrzały na otaczającą mnie rzeczywistość. Bo tak jak piasek łączyłam ze szkłem, asfaltem czy betonem, tak nie myślałam nigdy o poszerzaniu granic państwa przez zmienianie dzięki niemu linii brzegowej. Nie skupiałam się na kablach w ścianach, nad tym dlaczego zostały wykonane z takiego a nie innego tworzywa i co owy materiał daje przenoszonym za ich pomocą informacjom. Nie interesowałam się, z czego tak właściwie składa się mój telefon. Tym bardziej nigdy nie zastanawiałam się, jak wiele tego surowca jest wydobywanego, jak niszczone są ekosystemy i jak mafie piaskowe rosną w siłę tam, gdzie próbuje się wprowadzić regulacje. Nie skupiałam się na walkach o surowce ani o technologię. Juz pierwszy rozdział zadziwił mnie w najcudowniejszy sposób, a rozdziałów mamy natomiast sześć, każdy równie wyjątkowy. Dopracowany, przepełniony informacjami podanymi w przystępnej formie, czerpiący z odległej przeszłości i sięgający ku planom na przyszłość.

„Skarby Ziemi“ to dowód, że surowce niosą z sobie więcej możliwości, niż te, które s...