Skażone krajobrazy

Przyznam, że eseje to nie moja bajka. Zwłaszcza takie, które można skrócić z trzech tekstów do jednego zwięzłego (chyba, że esej jako taki musi się snuć i rozwlekać - takie mam podejrzenia).
Martin Pollack pisze o skażonych krajobrazach Europy Środkowej, skażonych miejscami masowych mordów, bezimmiennymi grobami, zapomnianymi, czasami ukrywanymi celowo. Uważa ich istnienie za wyrzut, hańbę i apeluje, żeby te wszystkie miejsca oznaczyć, ciała najlepiej ekshumować i dotrzeć do nazwisk zabitych. Byłaby to metoda odkażenia pozornie sielskich krajobrazów, odczarowania i zniesienia klątwy tych miejsc. Jakkolwiek zgadzam się z autorem, że trzeba (w miarę możliwości) odszukać nazwiska ofiar tak, żeby przestały być suchymi liczbami, które już nie robią wrażenia. Trzeba wydobyć ich z niepamięci, ale rozkopywanie Europy nie wydaje mi się sensowne. Prawie wszędzie w Polsce żyjemy na miejscach skażonych śmiercią gwałtowną zadaną przez człowieka, może starczy już tego zajmowania się wojną,tragedią i naszym cierpieniem.
Być może apel autora jest potrzebny w Austrii i Niemczech, gdzie łatwiej się zapomina czas ostatniej wojny. My ciągle pamiętamy.