Skażone krajobrazy

Martin Pollack
6.4 /10
Ocena 6.4 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów
Skażone krajobrazy
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
6.4 /10
Ocena 6.4 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów

Opis

"Skażone krajobrazy" to esej o miejscach masowych mordów, dokonywanych w ukryciu, w ścisłej tajemnicy. Mordów, po których zacierano ślady: uciążliwi świadkowie byli likwidowani, doły, do których wrzucano zmarłych, ukrywano pod zasiewami łubinu lub krzakami zdziczałych porzeczek. Martin Pollack pyta, jak mieszka się ludziom na wielkim cmentarzysku Europy. Czy wiedzą, co kryje w sobie ziemia, którą uprawiają? Czy założyli tu warzywniak? Posadzili ziemniaki? Postawili stodołę? Czy też z trwogą wielkim łukiem obchodzą miejscowość, w której jest wielki zbiorowy grób, jak mówią starzy ludzie na wsi? A może nie przejmują się minionym? Martin Pollack z wrażliwością na krwawą przeszłość postuluje stworzenie mapy „ skażonych krajobrazów”, która pomogłaby ocalić godność ofiar i uchronić je przed niepamięcią dyktowaną strachem. W przeciwnym razie, ostrzega, sprawcy zwyciężą, a zmieniony krajobraz pozostanie na zawsze milczącym triumfem okrucieństwa i buty jego projektantów. "Martin Pollack, znakomity pisarz, autor reportaży i esejów, jest zarazem poszukiwaczem utraconego czasu i strażnikiem pamięci. Ten nosiciel odpowiedzialności narodowej i rodzinnej (o swoim ojcu pisze, że był zbrodniarzem hitlerowskim) za koszmarną przeszłość jest zarazem archeologiem wiedzy o ofiarach dwóch strasznych totalitaryzmów XX wieku: nazizmu i bolszewizmu. Oto spogląda na pole, na ogród, na wzgórze czy na dolinę – i wszędzie widzi to samo: groby, groby, groby… Groby niepochowanych i nieopłakanych, niewinnych i bezsilnych, bezradnych i bezbronnych, bo przecież już martwych. Widzi je w każdym regionie Europy Środkowej i Wschodniej: w Słowenii i Austrii, w Niemczech i w Polsce, w Ukrainie i w Rumunii – wszędzie. Uzmysławia czytelnikowi – z czułością świadomą swego okrucieństwa – że żyjemy na wielkim cmentarzu, że nasze piękne krajobrazy były świadkami zbrodni. Ten krajobraz ożywiony jego piórem skrywa topografię przemocy i okrucieństwa. I mówi Pollack: „Skoro do tego mogło dojść – to może się powtórzyć. Dlatego trzeba być uważnym i czujnym”. Ta książka, pełna heroizmu i smutku, jest świadectwem europejskiego humanisty, który żyje z odwagą, choć całkowicie bez złudzeń." Adam Michnik
Tytuł oryginalny: Kontaminierte Landschaften
Data wydania: 2014-10-01
ISBN: 978-83-7536-872-7, 9788375368727
Wydawnictwo: CZARNE
Seria: Sulina
Stron: 112

Autor

Martin Pollack Martin Pollack
Urodzony w 1944 roku w Austrii (Bad Hall)
Tłumacz, eseista, publicysta. Studiował literaturę słowiańską i historię Europy Wschodniej w Wiedniu i Warszawie. Do 1998 roku pracował jako redaktor i korespondent czasopisma „Der Spiegel”, obecnie pisze i tłumaczy (przełożył m.in. na niemiecki wię...

Pozostałe książki:

Śmierć w bunkrze. Opowieść o moim ojcu Ojcobójca Kobieta bez grobu. Historia mojej ciotki Po Galicji Topografia pamięci Cesarz Ameryki Wielka ucieczka z Galicji Dlaczego rozstrzelali Stanisławów Skażone krajobrazy Pogromca wilków. Trzy duety literackie Herito - nr 16 - Stulecie Wielkiej Wojny Herito - nr 5 - Miasta do przemyślenia Sarmackie krajobrazy. Głosy z Litwy, Białorusi, Ukrainy, Niemiec i Polski
Wszystkie książki Martin Pollack

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Rozważania wszelakie

24.01.2024

@ObrazekPodobno reportaże Martina Pollacka to emocjonalne podróże w czasie i warto się z nimi zmierzyć. „Skażone krajobrazy“ cieszą się wśród nich najsłabszymi opiniami, ale też najmniejszą objętością, więc uznałam, że zaryzykuję. Że zobaczę, czy to w ogóle autor dla mnie. I tak trafiłam do świata zbiorowych mogił, których nikt nie upamiętnił po... Recenzja książki Skażone krajobrazy

@mewaczyta@mewaczyta × 8

Tylko ludzie przejawiają się tak wybitnie przerażającą kreatywnością

15.08.2020

Gdy spędza się dużo czasu w dużym mieście, czasami ma się ochotę, by opuścić ten murowany krajobraz i odetchnąć prawdziwą naturą. Wtedy najlepszym miejscem na taki właśnie odpoczynek są lasy, jeziora czy góry. Wokół pierwotna przyroda, która pozwala na refleksję, zatrzymanie szybkiego biegu. Natura jeszcze nie skażona ludzką ręką tak bardzo lubiąc... Recenzja książki Skażone krajobrazy

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Antoniowka
2021-04-19
7 /10
Przeczytane

Tytułowe skażone krajobrazy to miejsca, w których dokonano masowych mordów, a które mordercy chcieli ukryć – często poprzez zalesienie, „architekturę krajobrazu”. Intencją morderców było zapomnienie, a istotą fakt, że ofiary został pozbawione nazwisk, tożsamości.

„Skażone krajobrazy” to – można tak powiedzieć – książka napisana w typowym dla Martina Pollacka stylu. Mamy tu odniesienia do historii, do rodziny Autora, a także ważne wnioski i diagnozy. Opowieść posuwa się powoli do przodu, przetykana dygresjami. Pollacka można śmiało nazwać tropicielem i stróżem pamięci.

Bardzo cenne są tu akapity poświęcone narodowemu socjalizmowi w Niemczech. Cytat trochę długi, jednak warty przytoczenia:

„Już w XIX wieku tak zwani narodowi autorzy oraz teoretycy, geografowie i historycy podkreślali w swoich pismach uzasadnioną rasowo różnicę pomiędzy kształtującym krajobraz w rzekomo twórczy sposób niemieckim człowiekiem a jego słowiańskimi sąsiadami, ponoć ociężałymi słabeuszami, którzy według orędowników niemieckiej misji na Wschodzie bezczynnie koczują w nieurodzajnej i bagnistej puszczy, czekając tylko na to, by ich przejęli i ucywilizowali ambitni Germanie. Z tych pokrętnych teorii zrodziły się w narodowym socjalizmie wypędzenia i ludobójstwa”*.

Książka zmienia patrzenie nie niektóre sprawy, a pojęcie „krajobrazu” od teraz będzie miało dla mnie także inne, bardziej upiorne znaczenie.

...

× 11 | link |
@zooba
@zooba
2019-11-27
5 /10
Przeczytane Z historią w tle Reportaże i literatura faktu Posiadam

Przyznam, że eseje to nie moja bajka. Zwłaszcza takie, które można skrócić z trzech tekstów do jednego zwięzłego (chyba, że esej jako taki musi się snuć i rozwlekać - takie mam podejrzenia).
Martin Pollack pisze o skażonych krajobrazach Europy Środkowej, skażonych miejscami masowych mordów, bezimmiennymi grobami, zapomnianymi, czasami ukrywanymi celowo. Uważa ich istnienie za wyrzut, hańbę i apeluje, żeby te wszystkie miejsca oznaczyć, ciała najlepiej ekshumować i dotrzeć do nazwisk zabitych. Byłaby to metoda odkażenia pozornie sielskich krajobrazów, odczarowania i zniesienia klątwy tych miejsc. Jakkolwiek zgadzam się z autorem, że trzeba (w miarę możliwości) odszukać nazwiska ofiar tak, żeby przestały być suchymi liczbami, które już nie robią wrażenia. Trzeba wydobyć ich z niepamięci, ale rozkopywanie Europy nie wydaje mi się sensowne. Prawie wszędzie w Polsce żyjemy na miejscach skażonych śmiercią gwałtowną zadaną przez człowieka, może starczy już tego zajmowania się wojną,tragedią i naszym cierpieniem.
Być może apel autora jest potrzebny w Austrii i Niemczech, gdzie łatwiej się zapomina czas ostatniej wojny. My ciągle pamiętamy.

| link |
@mewaczyta
2024-01-24
6 /10
Przeczytane
@Catta
2021-05-04
7 /10
Przeczytane Przeczytane w T. U M&J Reportaż, najlepiej historyczny Półka M Półka J Arcydzieła Ważne
@Elfik_Book
2020-08-15
7 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

Ważniejsze niż liczby są nazwiska ofiar, bo tylko dzięki nim można opowiedzieć pojedyncze losy, co stanowi niepodważalny warunek, by wyrwać tych ludzi z niepamięci, a ich historię przekazać ocalonym i potomnym.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl