Opinia na temat książki Skradzione lato

... Co musi się zdarzyć, by przeszłość spotkała się z teraźniejszością i dalej poszły jedną drogą?

Wieś Rogoże, wtedy
Rajka i Weronka to siostry, których rodzice jeżdżąc na łyżwach topią się pod lodem.
Dziewczynki zostają pod opieką babki Klotyldy, która rządzi twardą ręką, jest oschła i nie nosi ludzi, a w tym dzieci.
Zmuszane przez babkę do ciężkiej pracy, głodne i samotne próbują przetrwać.
Siedmioletnia Rajka ucieka w świat wymyślony przez wyobraźnię, a trzynastoletnia Weronka rozgląda się za kandydatem na męża, aby wyrwać siebie i siostrę z tego miejsca.
Teraz.
Młoda dziennikarka szukając materiałów do tekstu trafia na stary artykuł o zaginionych w Rogożach dwóch dziewczynkach. Ponieważ jej życie obecnie jest w rozsypce postanawia rzucić wszystko, kupić kampera i wyjechać, aby zająć się tą sprawą.
Akcja powieści prowadzona jest dwutorowo co pozwala nam na dokładne poznanie tego co działo się w życiu dziewczynek i połączenie tego w spójną całość z teraźniejszością.
Chciałabym Wam tyle napisać o fabule, o tym jak autorka przemyślała każde zdanie, jak tu wszystko gra i nic nie jest przypadkowe,ale nie chce odbierać Wam przyjemności z lektury.
Tu nawet fakt, że rodzice dziewczynek poszli na łyżwy nie jest przypadkowy, a prawda wbija w fotel.
Cudowna, przeszywająca do szpiku, pełna emocji, bólu,strachu, niesprawiedliwości powieść. Dzieci otarte z dzieciństwa, które chciały być razem, żyć i być szczęśliwymi.
Babka, która odegrała duża rolę i jej postać zadziwia.
Pozornie obca dziennikarka, która zamyka historię w sposób zadziwiający.
To co tu się zadziało to magia. Autorka uderzyła w moje najczulsze punkty, przeciorała, otarła z resztek nadziei, by potem zapalić światełko.
Autorka jest doświadczoną pisarką i to czuć w każdym zdaniu przez nią napisanym, w budowaniu napięcia, w przenoszeniu emocji.
Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Książka trafia na moją listę top 2022 roku