Skrzywdzona

Autorka zajmuje się opieką zastępczą dla dzieci, które potrzebują pomocy. Jodie jest jednym z nich. Bita i molestowana krąży od jednej rodziny zastępczej do drugiej. Przez swoją agresję i upór, żaden rodzic sobie z nią nie radzi. W końcu Cathy próbuje dotrzeć do dziewczynki i dowiedzieć się, dlaczego przejawia takie zaburzenia emocjonalne i zachowania. Dowiaduje się okrutnej prawdy. Okazuje się, że dziecko było krzywdzone przez własnych rodziców i ich znajomych przez całe swoje życie. Cathy próbuje pomóc Jodie ze wszystkich sił... Polecam.

Scarlett nie pamięta nic sprzed swoich czwartych urodzin. Próby przypomnienia sobie czegokolwiek skutkują wyłącznie bólem głowy. Wkrótce w jej szkole pojawia się nowy uczeń Noah, który próbuje jej pomóc w odzyskaniu wspomnień. Nie mija dużo czasu i zakochują się w sobie. Ale czy aby motywy Noaha są do końca jasne? Dlaczego aż tak zależy mu na tym, by dziewczyna odzyskała pamięć?
Zacznę od plusów „Skrzywdzonej” (bo jest ich mniej 😅). Można do nich zaliczyć tempo akcji. Jest ono odpowiednio szybkie, porywa od pierwszych stron. Książka nie ma zbędnych dłużyzn, trzymała mnie w napięciu. Sama nie zauważałam gdzie ubywają kolejne strony. Innym plusem „Skrzywdzonej” Natashy Preston jest sam pomysł na fabułę. Autorka porusza dość trudne, kontrowersyjne tematy. Nie czytałam jeszcze powieści, w której przewinąłby się wątek sekty czy porwania. Gorzej natomiast poszło z wykonaniem... Co zawiodło?
Najbardziej raził mnie styl pisania autorki. Dialogi były sztuczne, momentami wręcz patetyczne. Reszta zdań nie była lepsza. Nie jestem wielką fanką opisów, ale tutaj było ich zdecydowanie za mało.
Sami bohaterowie nie byli lepsi. Większość mnie irytowała. Drugo- i trzecioplanowe postacie były potraktowane strasznie po macoszemu, wydaje się, że mają tylko jedną cechę. Co do tych głównych, to podejmowali irracjonalne decyzje, które doprowadzały mnie do białej gorączki z prędkością światła. Przykład? Bardzo proszę! Główni bohaterowie zaczęli coś do siebie czuć po tygodniu znajomości, a...

„Skrzywdzona” miała ogromny potencjał. Autorka poruszyła w niej dość trudny temat, jakim jest umiejętność przyporządkowania sobie całkiem obcych ludzi, karmiąc ich swoimi chorymi spostrzeżeniami, co może doprowadzić do katastrofy. Niestety przez to przebija się słodycz nastoletniej miłości oraz – w moim przypadku – niewzbudzający wystarczająco wiele emocji bohaterowie. Także, jeżeli nie wymagacie zbyt wiele od książek, jednakże chcecie dowiedzieć się, co tak właściwie stoi za nagłym zainteresowaniem Noaha Scarlett, możecie śmiało sięgnąć po ten tytuł. W innych przypadkach warto rozejrzeć się za czymś o wiele... ciekawszym.

Wstrząsająca historia, która wydarzyła się naprawdę. Sama książka nie wciąga, trzeba znaleźć odpowiedni moment, żeby sięgnąć po nią kolejny raz i kolejny. Czytałam ją partiami, wchodząc raz po raz do piekielnego świata Jodie. Całe szczęście, że znalazł się ktoś, kto chciał i potrafił się nią zająć i spróbował przywrócić jej choć namiastkę "normalnego" życia. Koniec daje nadzieje, ale też przerażające wnioski - nie da się całkowicie naprawić błędów, które ludzie popełniają tak bezmyślnie.

Ta oto książka po przeczytaniu daje dużo do myślenia . Po niej w ogóle inaczej patrzysz na świat . Jesteś bardziej uczulony/a na krzywdy dzieci aczkolwiek ja tak na to reagowałam . Cudowna książka , zapierająca dech w piersiach . Na pewno nie zapomnę nigdy małej Cathy , której od dziecka zrujnowało życie . Na szczęście wszystko dobrze się skończyło . Jak najbardziej polecam !

Jak można tak skrzywdzić własną córkę?! I Ci ludzie nazywają siebie rodzicami? Rodzice powinni być dla nas oparciem, a dla małej Jodie byli jedynie tyranami, którzy uniemożliwili Jej normalne życie w przyszłości. Historia opowiedziana w książce jest na tyle wstrząsająca, że nie sposób było się od niej oderwać...

Ta opowieść mnie poraziła. Wywarła na mnie piorunujące wrażenie. Nie przypuszczałam, że ludzie mogą być aż tak okrutni i pozbawieni serca. Czytając, w niektórych momentach miałam wielką ochotę dorwać rodziców biednej Jodie i własnoręcznie ich udusić. Tacy jak oni nie zasługują na życie.

Nie jest to książka łatwa i miła, czyta się ją z ciężkim sercem. Jednak może nas nauczyć, że musimy uważniej patrzeć na to co się dzieje i jeśli coś zauważymy to musimy zadziałać i pomóc. Milcząc i nie reagując zgadzamy się na to.

Świetna książka. Pokazuje jakie okrucieństwa mogą istnieć czego szczerze powiedziawszy nigdy się nie spodziewałam. Zawsze wiedziałam, że zło jest, ale że aż TAKIE! Na prawdę... książka daje wiele do myślenia. Polecam...

Warto przeczytać tę książkę. Opisane są wydarzenia, które nie mieszczą się w ludzkiej wyobraźni a jednak wydarzyły się naprawdę. Powinni ją przeczytać te osoby, którym nie jest obojętny los dzieci. POLECAM

Książka przerażająca i wstrząsająca. Ileż zła drzemie w ludziach, i jak trudno naprawić (nie zawsze się da) wyrządzone krzywdy... Straszna książka...

GENIALNA ! Wstrząsająca historia... Aż strach pomyśleć, że to działo się naprawdę. Przeczytałam jednym tchem i gorąco polecam !

Nigdy nie zrozumiem motywów, jakimi kierują się ludzie krzywdzący bliskich w ten sposób.

Świetna książka! Polecam! Pokazuje, że tylko miłością możemy zdziałać cuda.