Spalona ziemia

O pierwszym tomie nigdzie nic nie pisałam, bo sama nie wiedziała, jak go określić. Miałam poczucie, że jest wszystkim po trochu, ale nie tym, czego oczekiwałam. Tło historyczne? Było. Wątek miłosny? Był. Wątek, który można uznać za kryminalny? Był. Elementy komediowe? Były. Do tego nikłe opisy i niepogłębione elementy historyczne. Przy drugim tomie już wiedziałam, czego się spodziewać i po prostu… dobrze się bawiłam. Ta seria absolutnie zostaje moim guilty pleasure ❤️ I o dziwo właśnie ze względu na to, że mnie bawi, a pod tym względem bardzo trudno mnie zadowolić. Z perspektywy czasu mogę jednak powiedzieć, że gdybym do pierwszego tomu podeszła tylko z takimi oczekiwaniami, podobałby mi się bardziej. W drugim tomie wątek kryminalny już tak nie intryguje i rozwiązuje się dość prosto. Dodatkowo rozczarowała mnie tajemnica otaczająca Staszka w poprzedniej części.