Srebrne wrzeciono

Narodowość, status społeczny i dwieście lat dzieli dwie kobiety, bohaterki poruszającej powieści historycznej Ewy Sobieniewskiej „Srebrne wrzeciono”, a jednak łączy tak wiele. Obie chcą móc decydować o sobie i obu przyjdzie za to słono zapłacić. Z czasem okaże się, że tych powiązań jest więcej niż początkowo mogło nam się wydawać.

Czy ta książka jest debiutem autorki? Niemożliwe. Może pisała wcześniej pod pseudonimem szlifując swój warsztat? Zrozumiecie moje niedowierzanie, jeśli sami przeczytacie tę dojrzałą, dopieszczoną pod każdym względem, cudownie ciepłą i jednocześnie ubraną w rzetelne tło historyczne opowieść o odwadze do walki o siebie i prawdziwą miłość. Jej bohaterowie po prostu żyją na kartach książki, angażując czytelnika po czubki uszu w swoje trudne losy.

Każda kobieta naturalnie utożsami się z oskarżoną o czary w XVII wieku budzącą namiętność wśród mężczyzn i zawiść wśród kobiet piękną Litwinką Vaivą, a jeszcze bardziej z młodziutką szlachcianką Wiktorią, która dwieście lat później zmuszona jest do ucieczki przed narzuconym jej narzeczonym. Obie mają odwagę walczyć o siebie, sprzeciwić się narzuconym konwenansom i oczekiwaniom społecznym.

Śledzimy historie kobiet naprzemiennie, by w pewnym momencie zadziwić się nagłym spleceniem ich losów.

Cudownie, płynnie i tak naturalnie wplata autorka historię w fabułę powieści, dostosowując również język dialogów do ówczesnych czasów. Opisy Wilna, do którego ucieka Wiktoria pozwalaj...

Książka "Srebrne wrzeciono" jest debiutancką powieścią autorki, a jak już wiecie bardzo lubię poznawać nowych autorów, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tej książki, do której sięgnięcia zachęcił mnie niesamowicie interesujący opis i piękna, klimatyczna okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawia, że czyta się ją naprawdę szybko, ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie poznałam zakończenia tej historii. Fabuła została w bardzo interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie świetnie wykreowani. Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych, mianowicie w XVI wieku, gdzie poznajemy historię Vaivy oraz w XIX wieku, gdzie autorka przybliża nam losy Wiktorii. Autorka w świetny sposób oddała klimat panujący w tamtych czasach, niesamowicie barwnie i plastycznie je przedstawiła, że wielokrotnie miałam wrażenie jakbym towarzyszyła bohaterom podczas wszystkich wydarzeń. Obie bohaterki od początku zaskarbiły sobie moją sympatię, dzieli je spora przestrzeń czasowa - ponad dwieście lat, natomiast zagłębiając się w ich losy okazuje się, że łączy je bardzo wiele. W odpowiednim momencie wszystko się idealnie ze sobą łączą, tworząc idealną całość. Losy obu kobiet dostarczyły mi naprawdę wielu emocji, które podczas czytania chłonęłam całą sobą. Autorka na przykładzie swoich bohaterek pokazuje, że warto zawalczyć o siebie, swoje prawa i prze...

Świetna powieść historyczna,aż nie chce się wierzyć że jest to debiut autorki.Jest to powieść,której akcja toczy się dwutorowo;w XV|I wieku na Litwie,gdzie poznajemy losy Vaivy dziewczyny oskarżonej o czary i w XIX wieku w Świętokrzyskim,gdzie mieszka młoda szlachcianka Wiktoria.
Powieść wręcz się pochłania.Gorąco polecam!!

Tu już okładka fascynuje, jest piękna, romantyczna, taka w moim stylu.

Dwie kobiety, tak do siebie podobne, ale żyjące w dwóch różnych czasach. Vaiva, piękna dziewczyna, kiedy odmawia ręki temu który chce ją zdobyć. Duma mężczyzny zostaje urażona, więc oskarża dziewczynę o czary, w 1641 roku to nie do pomyślenia, więc dziewczyna zostaje skazana na szubienicę.
Dwieście lat później Wiktoria, ukochana córka swojego ojca, żyje beztrosko dopóki jej ojciec nie umiera. Nowy mąż jej matki chce się jej pozbyć i wydać za mąż, mężczyźnie który ma wiele na sumieniu. Wiktoria ucieka z majątku, w miejsce gdzie kiedyś żyła Vaiva. Czy losy tych kobiet jakoś się łączą? To zdradza ta powieść.

Książka dopracowana w każdym szczególe, nie mogłam uwierzyć, że to debiut. Ewa Sobieniewska napisała książkę takim językiem, iż przenosi czytelnika w czasie, czułam się jakbym tam była. Bohaterki są wyraziste, delikatne a jednak z charakterem, stawiające na swoim, tak mało było takich kobiet w tamtych czasach, mających swoje zdanie, walczących o swoje, dlatego trafiały na stos jak wiedźmy. Nie jest to cukierkowa opowieść, mnóstwo tu bólu, strachu, ale jest też miłość, prawdziwa, niestety nie do końca usłana różami.

Kochani polecam Wam ten debiut, będziecie zaskoczeni, że to pierwsza książka autorki, oczywiście mam na myśli pozytywne zaskoczenie.