Stacja

Przeszłość czyha ze swoimi koszmarami, na odpowiedni moment.

Po śmierci swojej matki Piotr musi zająć się mieszkaniem, które pozostało teraz bez opieki. Zmuszony do powrotu do miejscowości, w której się wychował, na mężczyznę czeka wiele niespodzianek. Teraz Piotr musi zmierzyć się nie tylko z bólem po stracie bliskiej osoby, ale także z tym, co czekało na niego przez wiele lat nieobecności.

Jeżeli myślicie o grozie, najczęściej pierwsze co przychodzi do głowy, to wszelkie monstra, nawiedzone budynki i inne straszydła. Okazuje się, że można wywołać u czytelnika lęk, wykorzystując do tego wyłącznie skryty między wierszami mrok, co doskonale widać na przykładzie książki Stacja 😱

Wszystko, co ukazał w swojej powieści Marcin Majchrzak, to tak naprawdę rzeczy, które każdy z nas zna. Miejsca, do których chodziło się za dzieciaka. Ludzie, z którymi było się nierozłącznym za młodych lat. Kto tak nie miał? 😶

Okazuje się, że wszystko, co dobrze nam znane, ma swoją ciemną stronę. Poznawanie tej historii, z którą bardzo łatwo się utożsamić, stanowi niesamowite przeżycie. To książka niezwykle bliska czytelnikowi, a jednocześnie naprawdę przerażająca 💀

Nowe wydanie, ze wstępem samego mistrza weirdfiction - Wojtka Guni pokazuje, że książka wciąż żyje i ma okazję zarazić sobą kolejnych czytelników. Osobiście naprawdę polecam zapoznać się z tekstem Marcina. Nie pożałujecie! 😁

Marcin Majchrzak – Stacja
Ocena: 8/10
Demony przeszłości dają często o sobie znać, w najmniej oczekiwanym przez nas momencie. Doskonale przekonał się o tym Piotrek, który po kilkunastu latach wrócił do swojego rodzinnego miasteczka po śmierci swojej matki.
Książka jest przepełniona bólem, nostalgią i sytuacjami, które pozostawiły dotkliwe rany na duszach bohaterów. Każdy z nich zmagał się z szarą codziennością, patologiami czy nieszczęśliwą miłością. W tej historii przeszłość płynnie przeplata się z teraźniejszością, dając obraz najgorszego horroru jakim jest walka z samym sobą. Tragizm postaci jest namacalny, a smutek wylewa się z każdej karty tej historii, który dodatkowo podkręcany jest melancholijną atmosferą. Wszystko jest tutaj złe, plugawe, wyzbyte szczęścia. Myślę, że każdy, w zależności od własnych doświadczeń, spojrzy na nią inaczej i zobaczy w niej zupełnie coś innego.
„Stacja” jest idealnym przykładem na to, że horror to nie tylko nawiedzenia, wilkołaki czy wampiry. Najgorszy horror kryje się w szarej rzeczywistości. Kryje się w nas samych.