Szpital dla psychopatów

Myślę, że ktoś zrobił tej książce niedźwiedzią przysługę, nadając jej właśnie taki tytuł, czym, jak widzę po opiniach, zwiódł niektórych czytelników, którzy oczekiwali, powiedzmy, "więcej krwi".

Tymczasem, jest to opowieść o najzwyczajniejszym szpitalu okręgowym w Los Angeles w Kalifornii, a sam autor, narrator opisuje w tej książce swój roczny staż na oddziale psychiatrycznym tegoż szpitala. Opis też jest bardzo na wyrost i na granicy prawdy, na temat tego co w tej książce można znaleźć. Niestety, coraz częściej obserwuję takie praktyki wydawnictw, co książce absolutnie nie pomaga, a wręcz szkodzi. Ale do brzegu.

W mojej ocenie to bardzo dobra książka, prosty język. Zrozumiałe terminy. Nawet nazwy leków i przypadków zaburzeń psychicznych wytłumaczone, że tak powiem "z polskiego na nasze" 😉. A przypadki naprawdę ciekawe. Znikający pacjent zwany Hudinim, kobieta, która słyszy Boga, mężczyzna w ciąży, czy sprzątacz, który w rzeczonym szpitalu sprząta od 30 lat, a nie ma go na żadnej liście płac i nigdy nie było, to tylko niektóre przypadki przyjmowane do Śmietnika. Nie, to nie pomyłka, tak mieszkańcy miasta nazywają ten szpital... Ja polecam z czystym sumieniem.

Szpital dla psychopatów zwrócił moją uwagę za sprawą poruszanej tematyki, która mnie zaciekawiła do tego stopnia, że postanowiłem po nią sięgnąć. Autorem jest Stephen Seager zabierający nas w podróż do szpitala psychiatrycznego, gdzie odbywał swój staż i uczył się wykonywania zawodu psychiatry. Spotykając na swojej drodze psychopatów, schizofreników i pacjentów z różnymi zaburzeniami psychicznymi.

Książka Szpital dla psychopatów jest opowieścią autora o odbywaniu stażu w jednym ze szpitali z niebezpiecznymi pacjentami. Historia roku działania w tym miejscu Seagera jest okazją do poznania pracy ludzi zatrudnionych do leczenia najbardziej niezwykłych, ale również nieraz niebezpiecznych pacjentów. Autor zagłębia się w przedstawienie poszczególnych historii swoich pacjentów. Zmian jakie w nim zachodzą przy spotkaniu ze strony niektórych ludzi z zaburzeniami psychicznymi mających wielki wpływ na niego samego. Przedstawione zostają różne zaburzenia od schizofreników, po przez bardziej skrajne przypadki i psychopatyczne osobowości. Sesje terapeutyczne, podawane leki i chęć pomocy w szpitalu, gdzie trafiają różni chorzy mają pomóc chorym w zatrzymaniu postępującej choroby lub nawet pomóc w powrocie do zwykłego codziennego życia. Pacjenci traktowani są jak ludzie, którzy potrzebują pomocy ze strony psychiatry. Podejście do nich i pewne zasady jakie występują w takich szpitalach są ukazane w świetny sposób. Poznajemy również lekarzy zmagających się z zagrożenie...

Stephen Seager przez dziesięć lat pracował jako lekarz w izbie przyjęć, a następnie wrócił na szkolenie rezydenta i został psychiatrą. Z tego okresu pochodzą jego wspomnienia, opisujące rok stażu na oddziale psychiatrycznym, na którym zamknięto najgorszych psychopatycznych przestępców.

Książka ta jest czymś na kształt dziennika, zawiera zbiór rozmów i spotkań z wszelkiego rodzaju ludźmi chorymi psychicznie, przybliżając nam ich sylwetki i historie, które w sobie noszą. Jest to książka ojednym roku zżycia przyszłego psychiatry: otym, co go motywuje, co czuje idlaczego robi to, co robi. Jest to również dużo głębsza opowieść ochorobach psychicznych i ludziach na nie cierpiących. O ich miejscu w społeczeństwie i jak są przez owo społeczeństwo postrzegani. Znajdziemy tu nie tylko próby "zrozumienia" tajników działania ich umysłu, zajrzymy również za kulisy instytucji, jaką jest szpital dla umysłowo chorych i poznamy go "od podszewki".

Całość napisana fajnym, przystępnym językiem, dzięki któremu lektura mija w mgnieniu oka. Znajdziecie tu całe spektrum chorób psychicznych i przypadków, które nie jeden raz zjeżą wam włos na głowie. Myślę, że książka ta przypadnie do gustu wszystkim zainteresowanym tą tematyką.

Druga książka Stephena Seagera i pierwsza, którą mam przyjemność przeczytać. Autor z zawodu jest lekarzem. Nam, czytelnikom chce przybliżyć i pokazać, jak wygląda życie i codzienność za drzwiami szpitala psychiatrycznego. Na rok przeniesie się on do oddziału na którym zamknęci są najgorsi psychopatyczni przestępcy. To miejsce, potocznie zwane jest śmietnikiem.

Autor spędza rok w tym miejscu i już na samym początku mówi nam, że wchodząc tutaj, spędzając czas z tymi ludzmi i zajmując się nimi, nie da się opuścić tego miejsca będąc takim samym cżłowiekiem. Przerażające, prawda? Widzimy jak zachowuja się Ci ludzie, jak się zmieniają i jak działą lub nie działa na nich farmakoterapia. Podobało mi się to, że autor zaznaczył nam, że takie miejsca i osoby umysłowo chore od wieków są spychane na margines społeczny i wykluczane z funkcjonowania. Boimy się ich!

Książka mimo ciężkiej tematyki, napisana jest bardzo przyjemnym językiem i bardzo dobrze zredagowana. Mi czytało się ją błyskawicznie i ciężko było się od niej oderwać! Jest mocna, jest napisana na faktach i pokazuje nam kawałek tego smutniejszego świata, który również warto jest poznać, ponieważ cały czas jest on z nami! Polecam!

„SZPITAL DLA PSYCHOPATÓW”

Stephen Seager Wydawnictwo Filia

Szczerze mówiąc trochę się zawiodłam. Po świetnej książce „Psychopaci” liczyłam, że kolejna będzie jeszcze lepsza. Tutaj w „Szpital dla psychopatów” autor opisuje swój staż w szpitalu na oddziale dla chorych psychicznie. Wiadomo do szpitala trafiają różni ludzie. Jedni ciężko chorzy inni lekko.
Tutaj znajdziecie początki pracy Stephena Seagera jako psychiatry. Jak to wyglądało i jakie miał odczucia – musicie przeczytać sami. Poznajcie z czym muszą się zmierzyć stażyści oddziału psychiatrii.
W tej książce poznajemy również pacjentów i ich rodziny. Co rodziny myślą o swoich chorych członkach rodziny? Czy ich olewają, czy raczej chcą ich wyleczyć?
Gdy na głowę choruje jeden członek rodziny – cierpi na tym cała rodzina. Schizofrenia paranoidalna jest ciężką i niestety nie uleczalną chorobą. Chory musi być pod stałą opieką. Musi do końca życia przyjmować leki. Może się wydawać, że jest lepiej, ale gdy tylko odstawi tabletki choroba wraca ze zdwojoną siłą. Odstawienie tabletek grozi w najgorszym wypadku samobójstwem, rozszerzonym samobójstwem lub morderstwem.
Urojone ciąże to też jest problem psychiczny. Możecie w książce „Szpital dla psychopatów” przeczytać o takim przypadku. Pacjentka twierdzi, że jest w ciąży z księciem Karolem. Ile razy „była w ciąży” musicie przeczytać sami. Dodam, że będziecie w szoku.
Czy schizofrenia może być dziedziczna? Dzięki tej książce dowiedziałam się...

Książka ciekawa, napisana prostym językiem. Opisy przypadków trafiających do szpitala ciekawe ale Spodziewałam się więcej szczegółów, czegoś mrożącego krew w żyłach… szukam dalej ;)