Opinia na temat książki Szpony i kły

Piotr Jedliński: Kres cudów - *7
Nie takiego Wiedźmina lubię - opowiadanie nawiązuje do tych pierwszych Sapkowskiego o Białym Wilku. Przaśny humor, Geralt - bardziej facet niż mnich, bliższy Jaskrowi w poglądach na życie, choć nie na sztukę, którą bard definiuje tak: "Ballad, uważasz, nie pisze się o niezwykłościach, ale o banałach. Sztuka polega na tym, aby uczynić je niebanalnymi. Trywialne przekuj w egzotyczne, brzydkie w piękne, kłamstwa w prawdy..." (s.19).
Zasrana wioska Cudawianka z jarmarkiem cudowności, wysiadywanie jaja raroga vel żar-ptaka i spotkanie z Wielką Łowczą vel panią ("Żadna tam ze mnie pani, nie od czasu, kiedym owdowiała za sprawą własnej zbrojnej w nóż ręki." s.35) Merrindą Hewroth.

Beatrycze Nowicka: Krew na śniegu. Apokryf Koral *8
Epizod na polowaniu króla Belohuna - czarodziejka Lytta Neyd w jego orszaku, Wiedźmin jako ochrona przed "pokoniunkcyjnym" zwierzem. Wspólna wyprawa do ołtarza mocy w Wiedźmim Jarze. Co właściwie stamtąd wzięła na bitwę o wzgórze Sodden? Koral jako dziecię z nieprawego łoża kogoś, kto miał w herbie 2 czarne kruki: jeden w polu białym, drugi - czerwonym.

Sobiesław Kolanowski: Ironia losu *7
Małe qui pro quo między Geraltem a Tamrą - latawicą vel latawcem, uciekającą wraz z bratem Wiltem przed zemstą pobratymca Margacha w gospodzie pod Vengerbergiem. Czyli wiedźmin w obronie potwora. Dobra kwestia na zagajenie rozmowy: - "Jest szansa, że pogadamy, zanim mnie zasieczesz?"

Nadia Gasik: Co dwie głowy *7
Przedisiębiorczy Harald Dzienieżnik, nowy burmistrz Dorian (k.Mariboru), angażuje wiedźmina Lamberta i Triss Merigold do przepędzenia mantykory z kopalni złota. Zabawna analogia ciężkiego i klocowatego doriańskiego stylu architektonicznego do doryckiego, uzupełnionego pastelozą (sraczkowatoszary kolor fasad). Ciekawe wyliczenie klasycznych dzieł literackich.

Katarzyna Gielicz: Skala powinności *7
Motoo: "Chcesz być częścią tego świata? To mów, słuchaj i patrz."(Eberhardt z Belhaven)
Narsi Sattelbach vel Blotka, uciekinierka z kupieckiego domu i zarazem mścicielka własnego pohańbienia przez maruderów, odjeżdża z gospody "Pod rozpiętym Gorsetem" w (nomen-omen) Gors Velen i w Jaworniku udaje wiedźminkę. podejmując się przegnać utopce. Przeszkadza jej wiedźmin Coën z Poviss, który przyjmuje ją do kompanii. Zostają razem, lecz ten myśli tylko o ojczyźnie....
"Każdy czasem potrzebuje takiego demona strachu, który staje się dyspensą dla sumienia."

Barbara Szeląg: Bez wzajemności *7
Ellen Daven (starsza siostra Essi), Jaskier i Valdo Marx zaproszeni do Cidaris jako minstrele na wesele księcia Ethaina, syna króla Mathena, z panią Sha, wysłanniczką Krakena. Zakochana w księciu Sha i królewski strażnik Cavox w Ellen to przykłady miłosierdzia wobec zakochanych bez wzajemności, uszanowania ich uczuć. Co może być ukojeniem dla nieszczęśliwców i błogosławieństwem dla owo milosierdzie okazujących.

Przemysław Gul: Lekcja samotności *8
Adeptka szkoły czarodziejek Cyria Evort z poduszczenia koleżanki Regny wkrada się po książkę do egzaminu do biblioteki swej nauczycielki, Wiedźminki czyli Riny Tnis. Ta opowiada jej epizod z bitwy pod Sodden, w której uczestniczyła jako pomoc w Korpusie Magicznym. Wybrała się z Falkiem na poszukiwanie grzyba purpurowca dla Tris Merigold i uwolniła z sieci pająka dolomedesa czarodziejkę Nilfgardu. Dużo humoru ("kołoegzystencja", "pomyśleć ci?") i bardzo żywe, bogate opowiadanie. Nauka Mistrzyni: czarodziejka może ufać jedynie sobie i magii.

Tomasz Zliczewski: Nie będzie śladu *7
Z wyniszczającej wojny z Nilfgardem do wsi wrócili m.in. kowal Nilvars i rzeźnik Gradden - ten z nilfgardzkim chłopakiem. Gdy w lesie obok wsi coś zaczęło zabijać ludzi, rozpoczynają się podejrzenia, czy to nie ktoś ze wsi... Dobrze poprowadzona opowieść - suspens, mylenie tropów, atmosfera grozy. By zostać wiedźminem, trzeba uporu i wytrwałości.

Andrzej W.Sawicki: Dziewczyna, która nigdy nie płakała *8
Po rozgromieniu Nilfgardu ranną elfkę Toruviel z brygady Vrihedd Scoia'tael przygarniają powracający do swej wsi chłopi. Mama Tammira, kapłanka Melitele wraz z młodą adeptką Pszczółką leczą ją. Wg nich warunkiem gojenia ran jest wybaczenie samej sobie, jątrzące poczucie winy. Ukryte przesłanie: jakiekolwiek wywyższanie siebie, swego stanu, narodu, rasy prowadzi do zbrodni wobec innych. Wszyscy są równi - wszyscy są tak samo godni szacunku.

Michał Smyk: Ballada o Kwiatuszku *8
Przewrotna pośmiertna kara Jaskra - wszystkie uwiedzone przez niego kobiety, którym obiecywał, że będzie na ich zawołanie nawet po śmierci, gdyby tego potrzebowały, przywołują go, ale tylko w trakcie spółkowania. Poeta z trudem dochodzi do tego, o co właściwie tu chodzi...Humorystyczny pean na temat przedlużenia stosunku seksualnego.
Jakże trafna charakterystyka pewnej klasy ludzi: "Arystokrata nazywał się Zygfryd de Goov i był na tyle ważny, by wyniośle patrzeć na innych, ale jednocześnie nie tak bardzo, by za tym spojrzeniem szło coś poważniejszego. Przez to jego duma wiecznie cierpiała, czyniąc go nieznośnym, wiecznie obrażonym na świat dupkiem."(s.351)

Jacek Wróbel: Szpony i kły *6
Wielojaźn jako szósty zmysł do porozumiewania się stada gryzoni, przejęta przez strzygę, w jaką przemieniła się księżniczka - owoc gwałtu króla Velerada na swej siostrze. Do zgładzenia strzygi król i jego doradca - Ostrit, niedoszły narzeczony matki - najmują wiedźmina. Wyrzut wobec grzechu tchórzostwa popełnionego wobec miłości.

Dość wyraźnie widoczne, co pisały panie, a co mężczyźni. Jeden Sapkowski a tak odmienne perspektywy patrzenia na tę samą historię, te same postaci...