Sztuka zagrabiona 2. Madonna znika pod szklanką kawy

Już pierwsze spojrzenie na okładkę zapowiada ciekawą podróż przez historię sztuki.

„Sztuka zagrabiona 2. Madonna znika pod szklanką kawy” - tak jak intrygujący jest tytuł okładkowy, tak samo zaciekawiają tytuły kolejnych rozdziałów. A jak już zaczniemy tę podróż pod przewodnictwem Moniki Kuhnke i Włodzimierza Kalickiego, to trudno ją przerwać.

To prawda, tomiszcze jest solidne i ciężkie, trzeba starannie wybrać pozycję czytelniczą 😊. Jednak sama treść jest niezwykle lekko podana, lekko, choć niebanalnie i oj, nie, nie po łebkach. Otrzymujemy naprawdę solidną dawkę wiedzy. Oprócz historii samych bohaterów, czyli zagrabionych dzieł, Autorzy serwują nam równie ciekawe historie poboczne tj. opowieści o ludziach związanych z historią główna, czasem do trzeciego pokolenia wstecz. Jak kiedyś mówiono, poszczególne opowieści zaczynają od pieca albo od Adama i Ewy. To zupełnie nie przeszkadza, bo wszystkie wątki są podane niezmiennie ciekawe. A wśród kolekcjonerów sztuki nierzadko zdarzali się ludzie bardzo interesujący, nietuzinkowi, o nieprzeciętnych losach. Historie są bogato ilustrowane, dzięki fotografiom możemy dokładnie zobrazować sobie przygody dzieła, wyobrazić sobie w czyich rękach było albo w jakich wnętrzach cieszyło oko.

Książkę czyta się długo, ale nie dlatego, że jest nudna. Jest przepełniona treścią, niezwykle interesującymi szczegółami, co powoduje, że jako czytelnik musiałam robić przerwy, aby lepiej te ...

Powiem wam, że w szkole bardzo nie lubiłam historii, jeśli chodzi o wojny i rozbiory, ale szczególną uwagę przykładałam do sztuki. Zawsze ciekawiło mnie skąd malarze czerpali swoją wiedzę na te tematy. Czy zanim odnaleźli w sobie talenty malarskie uczyli się tego od kogoś, czy od razu ich talent ukazywał się w postaci wielkiej doskonałości. Jest to akurat tom drugi, nie czytałam pierwszego, ale spokojnie można je rozdzielić, gdyż tutaj mamy kolejne losy jedenastu, jak to nazwał autor.
To przykre, że w tamtych czasach okupantom zależało, by rabować najsłynniejsze dzieła. Miały służyć jako zalążek dawnej kultury, cenne zbiory dawnej historii, a przepadały jak kamień w wodę. Najbardziej zadziwiły mnie miejsca, gdzie je ukrywano. Były to bowiem dawne piwnice, skrytki depozytowe w które były obrazy wkładane a następnie zamurowywane! Nikt nie pomyślał, że mogły przez to ulec zniszczeniu. Niekiedy nawet zwyczajnie zakopywano je w ziemi i czekano aż minie odpowiedni czas, by móc je wydobyć i sprzedać. W sumie fakt sprzedaży mnie nie dziwił, tylko spalanie ich! To był totalny wandalizm. Niektórym bowiem nie zależało na wzbogaceniu się dzięki nim, tylko na niszczeniu. Ich zazdrość sięgała zenitu.

,,Ta książka opowiada o tym, że sztuka potrafi wydobywać z ludzi to, co najlepsze. A czasem to, co najgorsze."

Przeglądając te wszystkie zdjęcia czułam jakbym przeniosła się w czasie. Zaciekawiły mnie wszystkie! Z uwagą przyglądałam się dawnym nagrobkom, które został...