Opinia na temat książki To jej wina

Marissa jedzie odebrać swojego synka Milo z domu od nowego kolegi z klasy. Na miejscu okazuje się jednak, że pod podanym adresem mieszka ktoś zupełnie obcy. Wkrótce wychodzi iż Jeny – mama chłopca nie umawiała się Marissą. Nie ma jej nawet w mieście. A jej syn bawi się u innego kolegi. Koszmar bogatego małżeństwa z przedmieścia Marissy oraz ojca dziecka – Petera właśnie się zaczyna. Tylko gdzie jest Milo i kto odebrał go z przedszkola?

„To jej wina” to historia bazująca na popularnym motywie uprowadzenia dziecka, która akurat tu jest pretekstem do pokazania drugiego dna całej historii. Dużym plusem jest to iż na samym początku bez zbędnych wstępów następuje solidne uderzenie. Autorka ukazuje jak w jednej sekundzie nasze poukładane i spokojne życie może rozpaść się na miliony kawałków. Mimo, iż z początku nie brakowało tu emocji to gdzieś w połowie historia straciła rozpęd i zwyczajnie zaczęła nudzić. Całość pokazana jest z trzech perspektyw i mimo, iż zazwyczaj jestem ogromną fanką takiego przedstawienia historii to tu nie do końca się to sprawdziło. Liczba pobocznych wątków była jak dla mnie zbyt duża przez co rozprasza, a i nie wnosi za wiele do całości. Wielokrotnie powtarzany styl życia mieszkańców nudzi, tak jak i bohaterki. Niestety dylematy bogatych mam, które całkowicie nie mają czasu dla swoich dzieci szukając im idealnej niani, która zrobi za nie wszystko momentami irytuje. Nie brakuje tu również zazdrości, toksycznych relacji z teściami czy zwykłych problemów w komunikacji, która jak dla mnie jest podstawą każdego związku. Możemy obserwować obraz zepsucia ale i przekonania, iż pieniądze są w stanie załatwić większość problemów. Co prawda zakończenie zaskakuje i jest ogromnym plusem to jednak dla mnie trochę za mało.