Toffi

„Tata ciągle kazał mi
dorosnąć
pospieszyć się
zamknąć się
przestać być dzieckiem
przestać ryczeć
przestać jęczeć
zachowywać się poważniej
zachowywać się jak dorosła
przestać się mazać —
jakby
dzieciństwo było wykroczeniem,
którego można nie popełniać."


Opowieść napisana uczuciami. O przemocy psychicznej oraz fizycznej. Szukaniu siebie, gubieniu się i odnajdywaniu. Demencji czy pięknej przyjaźni pomimo różnicy wieku. Próbach przerewania i zawalczenia o siebie. Łzach, które nie potrafią wypłynąć. Relacjach sztucznych oraz tych, które naprawdę coś znaczą. Granicach tego, ile bólu możemy znieść. Chęci zniknięcia. Marzeniu odnalezienia kolorów.

W młodzieżówkach Sarah Crossan czuć pewną naiwność, ale zamiast odejmować powieściom uroku — dodaje im go. Dzięki temu wszystko wydaje się być... odrobinę lżejsze. Na tyle, że zamiast dusić się łzami po prostu płaczę. Oto jak działają na mnie książki tej autorki. Mają w sobie wiele pięknych uczuć, a bohaterowie i relacje od razu łapią mnie za serce. W dodatku całość napisana jest wierszem i to takim, który fantastycznie działa na moją wrażliwość, co oceniam na plus. Ogromny plus!

Póki co „Toffi" jest najsłabszą powieścią autorki, jaką przeczytałam, ale wciąż mi się podobała i wciąż mogę ją innym polecić. Po prostu ma w sobie jeszcze więcej naiwności, ale przybiera ona kształt słodkości. Jest więc momentami naprawdę ciepło i przyjemnie, choć przecież książka...

Jak bumerang wracają do mnie słowa ‘nie potrafię pisać o książkach’, zawsze wtedy, kiedy zabieram się za pisanie o historiach Sarah Crossan. Wtedy, jak nigdy, dopada mnie pewność, że w słowa nie potrafię ubrać wszystkiego co chcę. A chcę nimi przekazać wiele, tak wiele jak łez, które zawsze zostają na książkach autorki. Bo mam wrażenie, że to są książki, na które czekałam całe życie. Tak, czekałam na Ciebie Toffi, czekałam na Ciebie tak długo. W tym mały, pisanym wierszem, arcydziele nie ma ani jednego niewłaściwego słowa, ani jednej zbędnej emocji. Chciałabym móc przeczytać tę książkę, mając te 13 lat, pozwalając jej otworzyć oczy i dać mi punkt zaczepienia przy wejściu w dorosłość. Pani Crossan idealnie wywołuje emocji u czytelnika i perfekcyjnie kieruje ich przepływem, byśmy mogli te uczucia przekuć w siłę. Nigdy nie odwraca wzroku od trudnych tematów, a szczerość tego podejścia świadczy o szacunku dla jej publiczności, a co za tym idzie, jej bohatera. Podobnie jak poprzednie utwory Crossan, Toffi podzielona na krótkie fragmenty, o długości jednej lub dwóch stron, a każdy z nich jest tak satysfakcjonujący jak wygładzony kawałek morskiego szkła, połączone razem, aby stworzyć spektrum bólu i pocieszenia. I nawet najmniejsze ze słów ujawniają artyzm w każdej frazie. I mimo, że nie było w tej powieści zbyt dużej fabuły, to pokochałam ją taką jaka jest, bo z każdej jej strony biło piękna historia o uwolnieniu się od bólu i gniewu, pełna nadziei i głęboko poruszająca. Przes...

“Toffi” to kolejna - po “Tippi i ja”, “Kasieńka” oraz “My dwie, my trzy, my cztery” - książka Sarah Crossan od wydawnictwa Dwie Siostry. To także kolejna powieść wierszowana, napisana w tak charakterystyczny dla Crossan sposób.

Tym razem autorka uczyniła główną bohaterką dziewczynę, która uciekła z domu przed agresywnym ojcem. Alisson - albo Toffi, jak kto woli - znalazła schronienie u boku Marli, starszej kobiety cierpiącej na demencję.

Przemoc domowa nadal jest tematem tabu, dlatego cieszę się, że Crossan poruszyła w swojej książce ten wątek. A tym bardziej cieszę się, że główną bohaterką uczyniła dziewczynę odważną na tyle, by się tej przemocy przeciwstawić. To czyni tę książkę jeszcze ważniejszą i jeszcze bardziej wartą uwagi.

Jedną z cech prozy wierszowanej jest to, że bardzo mocno skupia się ona na emocjach. Tak jest też w przypadku "Toffi" - każde opisywane przez dziewczynę wydarzenie aż kipi od uczuć. Od strachu i samotności, poprzez obojętność, aż po radość i miłość - czuć je w każdym zdaniu.

Wielkie brawa należą się też tłumaczce. Małgorzata Glasenapp po raz kolejny zadbała o to, by wiersze Sarah Crossan także po polsku były pełne emocji i niosły przekaz, o który chodziło autorce.

Uwielbiam i polecam - jak każdą książkę tej autorki!