Toksyczna matka

Książkę oceniam wysoko, bo było wiele na temat nieprzepracowanych relacji z domu rodzinnego. Najcenniejsza była część pierwsza z wyznaniami ludzi. Część druga to dywagacje autora na różne tematy z tym związane. Jest to pierwsza publikacja o tym, którą czytam, więc nie mam skali porównawczej. Dla mnie była ciekawa.

"Toksyczna matka". Nie ma we mnie zgody na takie postrzeganie świata.
.
Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza to zwierzenia dorosłych już osób, na temat ich relacji z toksyczną matką. Od razu uderzyło mnie pytanie: po co mi to? Dlaczego mam o tym czytać? Zracjonalizowałam, pomyślałam, że rzeczywiście, konkretne przykłady mogą w pewien sposób, łatwiej zobrazować problematykę niż suche akademickie fakty. Koniec końców, doszłam do wniosku, że te przykłady dobrze oddają kwestię, często subtelnej, przemocy psychicznej, jaką matka praktykuje na dziecku.
Druga część do dialog autorów. Tylko o czym? Momentami miałam wrażenie, że Robert Rutkowski prowadzi publiczną terapię na Irenie Stanisławowskiej. Innym razem zastanawiałam się co kobiety zrobiły temu mężczyźnie, że wyraża się w tak jednostronnie negatywny sposób. Powtórzę się - nie ma we mnie zgody na kreowanie wizerunku kobiet jako patofeministek odzierających mężczyzn z męskości. Nie rozumiem, jak można pisać o tym, że dziecko potrzebuje obojga rodziców, a jeżeli ojca przy nim nie ma to jest to wina kobiety. W tej książce nie ma ani jednego "ale", w żadnym wypadku nie poczułam, że dostaję jakieś alternatywne rozwiązanie. Matka odeszła od przemocowego ojca, więc wychowuje dziecko sama. Źle, dziecko musi mieć obok ojca. Naprawdę? Lepiej żeby dziecko oglądało taki obrazek w domu rodzinnym?
Szczerze powiem mam dość. Mogłabym punktować dalej wszystkie absurdy tej książki, od tego, że biologia biologią, ...

„Toksyczna Matka” – Robert Rutkowski, Irena A. Stanisławska

„Pamiętaj, że matkę masz tylko jedną…” – ważne słowa czy jedynie nic nie znaczący frazes?

Od zawsze wiadomo, że to na rodzinie za każdym razem można polegać, że nie ma nic ważniejszego i mocniejszego od miłości rodziców do dziecka. Czy jest możliwe, ażeby tak piękne uczucie stało się toksycznym zarówno dla dziecka jak i jego rodzica? Swego rodzaju krzyżem…

Autorzy w swojej publikacji podejmują rozliczne tematy. Między innymi problem świadomego (więcej lub też mniej) macierzyństwa. To, że chcesz mieć dziecko nie znaczy, że powinieneś… Jak ważna w związku jest komunikacja oraz co i kiedy należy mówić dzieciom. Jak zachować się w razie rozwodu, a przy tym jak najmniej zranić swoje pociechy. Jak przysłowiowe „odcięcie pępowiny” lub jego brak może wpłynąć na dorosłe życie człowieka?

Wiele stwierdzeń, tematów poruszanych przez autorów, a przede wszystkim przytaczanych w prawdziwych historiach i relacjach dzieci (choć już dorosłych ludzi)ze swoimi matkami spowodowały u mnie ogromne oburzenie, sprzeciw. Ta toksyczność przyjmowała różne formy. Począwszy od znęcania się fizycznego, kończąc na psychicznym, a trzeba pamiętać, że słowa mogą ranić o wiele bardziej od bata…

Podsumowując nie jest to książka dla każdego. Nie chodzi tu wcale o poruszane problemy, a o sposób i formę przekazu. Na pewno pierwszy rozdział, w którym to znajdują się historie osób wychowanych w toksycznych ro...

Książka, którą chciałam przeczytać od dłuższego czasu. Oceniam ją bardzo dobrze, bo po pierwsze spokojnie można spojrzeć wstecz na swoje dzieciństwo. Po drugie z łatwością można zweryfikować swoje podejście do rodzicielstwa. Bardzo łatwo jest nam oceniać innych i przez pryzmat błędów wydawać opinie. Jednak nic nie jest czarno-białe. Bardzo przydatne są wyznania ludzi, którzy dzielą się swoją traumą, problemami i trudnymi chwilami. Toksyczna matka ma nie tylko wpływ na dzieciństwo. Wielokrotnie ten problem pojawia się również i w dorosłości. Trzeba przyznać, że bardzo podobało mi się podejście w książce. Bez zbędnego szykalowania, wyolbrzymiania. Zdecydowanie książka zmusza do refleksji i weryfikacji swojego podejścia. Jak nie stać się toksyczną matką? Jak poradzić sobie z tym, aby wyrwać się spod jej wpływu? Bardzo wartościowa książka, która zostanie w głowie na długo. Zdecydowanie polecam!

"Toksyczna Matka" Robert Rutkowski, Irena A. Stanisławska

Zawsze powtarzano "Pamiętaj, że matkę masz tylko jedną.." jak dla mnie są to ważne słowa. Pewnie każdy rodzic skoczyłby za swoim dzieckiem w ogień.. Czy miłość rodziców względem swoich pociech może stać się toksycznym doznaniem? A i owszem..

Czasami matka zapomina odciąć pępowinę. I choć stara się zrobić jak najlepiej dla swojego dziecka, to w dużej mierze krzywdzi je. Nie pozwalając dziecku na samodzielność czy popełnianie błędów robimy z niego przysłowiową sierotę.. Ciągła kontrola. Wszystko to odbija się na dorosłym życiu naszych dzieci.

Wiele tematów poruszanych przez autorów wywołało u mnie sprzeciw. Toksyczność przyjmuje różne formy. Od znęcania fizycznego do psychicznego. Pamiętajmy, że słowa częściej ranią i zostają w naszej psychice. O bólu można zapomnieć, lecz o gnębieniu psychicznym już ciężej.

Nie jest to poradnik dla każdego. Bardzo nie podobała mi się forma przekazu. Pierwszy rozdział przywołuje historie osób wychowanych w toksycznych rodzinach i ten podobał mi się najbardziej. W takim sensie, że najbardziej do mnie przemówił.. Trafił w moje serce.

Reszta jedynie nakierowuje nas co robić aby nie poddać się toksycznym zachowaniom. Brak konkretnych porad, czy też odpowiedzi. Czyta się dobrze, dzięki językowi, który został tu użyty. Reszta bez pozytywnego odbioru.