Max Valentiner to jeden z najwybitniejszych dowódców U-bootów w pierwszej wojnie światowej. Jego wspomnienia, napisane z niespotykaną pasją można jedynie porównać do ?Żelaznych trumien" Herberta Wernera. Valentiner nie pisze wyłącznie o działaniach wojennych. Opowiada także o ludziach, o ich uczuciach, marzeniach i w końcu tragicznych dziejach. U-38 to bez wątpienia jedna z najlepszych książek wspomnieniowych o służbie na U-bootach z obu wojen światowych.
U-38
Max Valentiner
9
/10
Ocena 9 na 10 możliwych
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
/o-403027/n/u-38)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
9
/10
Ocena 9 na 10 możliwych
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
Na podstawie 2 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2005
ISBN: 978-83-89929-43-3, 9788389929433
Wydawnictwo: FINNA
Stron: 184
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Coś mi się wydaje, że książka U-38 aż się prosi o Twoją recenzję. Chyba jej nie odmówisz?
️ Napisz pierwszą recenzje
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Posiadam
I wojna światowa
A.D. 2018
Marynistyka
Wspomnienia jednego z asów wojny podwodnej lat 1914-1918. Zaczyna się ostro, od wyciągania z dna jego przyszłego U-boota (U-3). A później rzadko kiedy akcja zwalnia. Valentiner zatopił sto pięćdziesiąt statków, różnego tonażu, głównie z transportem wojskowym dla przeciwników.
Ile jest w książce prób wybielania się - nie jestem w stanie ocenić. Zbyt mało znam ten okres historii. Valentiner pisze o sobie jako o szlachetnym rycerzu. Faktem jest jednak, że potrafił topić i pasażerskie liniowce. Niemniej książka pełna bardzo ciekawych spostrzeżeń dotyczących budowy okrętów i strategii wojny morskiej oraz bardzo wielu opisów codziennego życia na okręcie podwodnym.
Książka sprzed już kilkunastu lat, jak to w wydawnictwie Finna onegdaj bywało, jest trochę błędow zecerskich. Ale nie poważnych, z jednym wyjątkiem. Przez cały jeden rozdział usilnie przewija się słowo Giblartar ;).
Bardzo gorąco polecam wielbicielom marynistyki. Ale nie tylko.
Ile jest w książce prób wybielania się - nie jestem w stanie ocenić. Zbyt mało znam ten okres historii. Valentiner pisze o sobie jako o szlachetnym rycerzu. Faktem jest jednak, że potrafił topić i pasażerskie liniowce. Niemniej książka pełna bardzo ciekawych spostrzeżeń dotyczących budowy okrętów i strategii wojny morskiej oraz bardzo wielu opisów codziennego życia na okręcie podwodnym.
Książka sprzed już kilkunastu lat, jak to w wydawnictwie Finna onegdaj bywało, jest trochę błędow zecerskich. Ale nie poważnych, z jednym wyjątkiem. Przez cały jeden rozdział usilnie przewija się słowo Giblartar ;).
Bardzo gorąco polecam wielbicielom marynistyki. Ale nie tylko.
|
link
|
MO
@leiro_nassau
2008-01-06
10
/10
Przeczytane
Cała prawda o służbie na okrętach podwodnych. Ważne źródło wiedzy historycznej i ciekawa lektura.
|
link
|
