Ukochany kłamca

Nie znam Byrd. Przeczytałam jedynie Uwieść dżentelmena i oceniłam raczej słabo. Choć pamiętam treść, bo fabuła była niecodzienna. Więc oczywiście miałam obawy.
Początek jest fantastyczny. Zdecydowanie nietuzinkowy. Chciałam tylko zajrzeć jak mi się będzie książkę czytało, a wciągnęło mnie mocno. Bohaterka, która wynajmuje aktora, aby odgrywał rolę jej narzeczonego, aby uzyskać prawo do połowy spadku. Bohater, który przypadkowo wciela się w rolę aktora który ma cielić się w rolę nieistniejącego markiza. Od początku spojrzenia, bezpośredniość Gabriela, niezadowolenie Psyche, napięcie i chemia. Zapowiadało się rzeczywiście cudnie.
A potem było jeszcze lepiej. Na światło dzienne wydostały się tajemnice, grzechy przeszłości dały o sobie znać, odnaleźli się dawno niewidziani przyjaciele. Ucieczki, pogonie, bale maskowe i nienawistna rodzina. Do tego sznury zauroczonych Gabrielem panien, i zakochany w posagu Psyche kuzyn.
Bardzo fajna książka. Zabawna, wesoła, ale i z dopracowanym pomysłem na bohaterów. Fajne dialogi, mnóstwo chemii między bohaterami. W ogóle ta fascynacja, miłość, zauroczenie było stopniowane na tyle długo, że wydawało się znacznie bardziej prawdopodobne od tych par, które już, zaraz, od pierwszego spojrzenia. Tutaj rzeczywiście czekało się na pierwszy, drugi pocałunek. Wrażenia nie zginęły pod falami namiętności i oczarowania.
Czy można się przyczepić? Pewnie, że można, bo cała intryga szyta jest bardzo grubymi nićmi i niekiedy brakuje w niej logik...

Klasyczny romans historyczny, niezły, ale nic więcej. Intryga oparta na komedii pomyłek. Niestety, dobry pomysł został rozmyty w beznamiętnym tekście. Najbardziej polubiłam małą Circe. Główni bohaterowie bez charyzmy.
Pierwsza powieść autorki, którą przeczytałam... Może dam szansę jeszcze jednej jej książce...