W głuszy

Oj muszę przyznać, że wielokrotnie wstrzymywałam tutaj swój oddech. Najmroczniejszy według mnie był temat ukrytej osady, gdzie osoby, które go znały, nic nie mogły w tej sprawie powiedzieć. Był tutaj też motyw przyjaźni, gdzie kwestia znikającego miasteczka wystawiła ją na próbę. Kobieta była pewna, że coś gdzieś się stało, nawet same znaki, jak nie zmieniające się wyglądy, zdjęcia, które nie miały prawa istnieć, mocno mnie wkręcały. Co ciekawe mężczyzna celowo ignorował uwagi kobiety, a kiedy już poszła, miał mroczne przemyślenia na ten temat. Bał się, że prawda może wyjść na jaw. Dla komisarza policji i kobiety, która z nim przebywa wydarzenia, które będą ich dotyczyć sprawią, że padnie tu różnica zdań. Ona bowiem widzi coś więcej w zaginięciu pewnej osoby, wręcz popycha go, by cokolwiek tutaj zadziałał, podczas gdy on chodzi jak napompowany bąkiem balon, gdzie non stop coś mu nie pasuje. Znajdzie się tutaj również kobieta, która widzi pozytywnie swoje przyszłe życie u boku pewnej osoby, jednak, czy na taką sielankę tutaj natrafimy? Czy zawsze prawda powinna wyjść na jaw?
Przed wami tom trzeci przygód przyjaciół, którzy w każdej kolejnej książce mają swoje dalsze losy. Warto ich poznać od tomu pierwszego, gdzie bardziej szczegółowo były nakreślone ich cechy charakteru, gdyż tutaj czytelnik wchodząc na karty książki wie, że już ich zna, toteż nie dziwi nas czemu ktoś jest zamknięty w sobie, czemu wszystkiego się czepia, lub dlaczego w ważnych sprawach milczy. Zaczyn...

"W głuszy" to kontynuacja powieści "Sąsiadka" oraz "Zdążyć przed śmiercią".

I znowu zawitałem do Trzebieży. Oj, chyba będę musiał zajrzeć w tamte okolice osobiście. Bardzo mi się tam spodobało, choć jest to miejsce, w którym nie dzieje się dobrze.

W tej części Justyna Jelińska znowu poszarpała mnie emocjonalnie. Zapalnikiem tej części jest zdjęcie – zdjęcie, które pojawia się na końcu tomu drugiego. Kolejny raz prym wjedzie Mieczysława, która ze wsparciem youtubera Kamila szuka odpowiedzi na pytanie o to co kryje się za obecnością jej męża na starych fotografiach. I jak to bywa w małych społecznościach, trwa zmowa milczenia i nikt nie chce "puścić pary z ust". Ale Miecia nie da sobie "dmuchać w kaszę" i zaangażuje się w nową zagadkę kryminalną, zgłębiając się w mroczne sekrety.

Kolejna część pochłonęła mnie bez reszty. Właściwie przeczytałem ją "na raz" – nie mogłem odłożyć tej książki. Perfekcyjnie zbudowana fabuła przesycona emocjami ze świetnie zbudowanym napięciem. Bohaterowie z krwi i kości, przedstawieni w realistyczny sposób. No i te refleksje. Wplecione pomiędzy kryminalną zagadkę zmuszają do zatrzymania się i zastanowienia...

Za mną tom 3. Podobno ostatni. Ale czy na pewno? Trzymam mocno kciuki, by jednak Justyna nie żegnała się na zawsze z bohaterkami i bohaterami tej historii. Trzeba przyznać, że autorka świetnie sobie poradziła z kreacją trzebieżyckiego świata we wszystkich trzech tomach. Ja już tęsknię za całym tym klimate...