Wanda

Dziś o książce „Wanda” drugim tomie cyklu „Matki i córki” autorstwa Izabeli M. Krasińskiej. To przepiękna, choć smutna opowieść o kolejnym pokoleniu kobiet, zmagającymi się z trudnym życiem po wojnie w PRL-u.

Bardzo mocno kibicowałam najmłodszej córce Anieli. Wierzyłam, że dzięki marzeniom i wewnętrznej sile wyrwie się z błędnego koła przemocy i męskiej dominacji panującej od pokoleń w jej rodzinie. „Wanda panicznie bała się tego, że skończy jak matka i siostra. Na wsi, z mężem łajdakiem, w lichej chałupie, otoczona wianuszkiem wrzeszczących dzieci, z gnojem na podwórku, ryczącą krową i prosiakami kwiczącymi w chlewie. Nie, nie pozwoli, by ktoś przekreślił jej plany na przyszłość.” Jednak uciekając „od czegoś” nie musimy wcale dotrzeć do upragnionego miejsca.

To powieść o wyborach, tych małych, ale również tych, które rzutują na życie przyszłych pokoleń. Czytając tę powieść miałam przeświadczenie, że Wanda jest tak blisko upragnionego szczęścia, że wystarczy wyciągnąć rękę…

W książce jest wiele smutku, bólu, niemocy i nierównej walki o siebie… Przedstawiona spirala przemocy w rodzinie obnaża również znieczulicę społeczną i brak wsparcia dla osób potrzebujących pomocy.

Na Wandę spadają ciosy (nie tylko te fizyczne), na które zupełnie nie jest przygotowana. Serce i w tym pokoleniu okazuje się złym doradcą, a brak siły by dokonać zmiany przekreśla szansę na spokojne dzieciństwo córek Wandy. „Nie...

Przychodzę podzielić się z Wami moimi wrażeniami po przeczytaniu „Wandy”, ale dalej mam mętlik w głowie, czuję ogromną złość i rozczarowanie zachowaniem tytułowej bohaterki. Ale od początku.
Wanda jest ostatnim dzieckiem Anieli i Adama. Ma całkiem inne podejście do wielu spraw, jest ambitna, chce iść do szkoły i zostać pisarką. Czy uda jej się żyć inaczej niż matce i siostrze? O tym musicie przekonać się sami.
*
Od początku mocno kibicowałam tej dziewczynie. Miała marzenia i dążyła do ich realizacji. Chciała wyrwać się ze wsi, żyć po swojemu. Wanda wydawała się bardzo rozsądna. Wydawała się, ma tu kluczowe znaczenie. Chciałabym powiedzieć Wam coś więcej, ale nie chce zdradzać fabuły. Na pewno w pewnym momencie Wanda mocno mnie rozczarowała, denerwowała. Zwyczajnie miałam ochotę ją potrząsnąć i na nią nakrzyczeć. Autorce kolejny raz udało się świetnie oddać życie po wojnie oraz w PRL-u. Książka jest bardzo życiowa i autentyczna. Kolejny raz nie znajdziecie tu sielanki, a słodko-gorzką opowieść o życiu.
*
Można snuć hipotezy, dlaczego Wanda postąpiła tak, a nie inaczej. Usprawiedliwiać ją, doszukiwać się winy w jej dzieciństwie. Jednak Wanda w przeciwieństwie do swojej matki miała wybór. Przekonała się na własnej skórze, jak jedna decyzja może wpłynąć na całe nasze życie.
*
Bardzo polecam Wam tę serię. Na pewno każdy z Was spojrzy na nią trochę innym okiem, ze względu na własne doświadczenia.
Jedno jest pewne. Można wynieść z niej wiele dla ...

Wanda…

Poznajemy kolejną młodą dziewczynę, córkę Anieli, która marzy o tym żeby zostać pisarką. Nie jest jej łatwo ucząc się w wiejskiej szkole, ale nie poddaje się i dąży do zrealizowania swojego celu. Niestety nie może liczyć na wsparcie matki, która nie widzi w tym żadnego sensu, bo praca w gospodarstwie jest dla niej najważniejsza.

Wanda dostaje się do wymarzonego liceum w mieście, czy w końcu zła passa w rodzinie Strzelców się skończyć i córka Anieli odmieni swoje życie i spełni marzenia?

Wanda… trudno o niej opowiedzieć w kilku słowach. Niepoprawna marzycielka. Wierzyła, że prawdziwa miłość jest w stanie wszystko przezwyciężyć, nawet strach, ból, cierpienie. Z jednej strony to pięknie tak mocno w coś wierzyć, z drugiej bardzo naiwne… ale czy nasza bohaterka wiedziała czym jest owa prawdziwa miłość, przecież w dzieciństwie nie zaznała jej za wiele…

Pragnąc być kochaną, szczęśliwą i sama kochać sprawiała ludziom wiele smutku. Można pomyśleć, że była egoistką, ale czy to źle, że chciała przeżyć swoje jedyne życie na własnych zasadach?

Z pewnością książka i tytułowa Wanda wywołuje ogrom emocji podczas czytania, będziecie się złościć, denerwować, ale też kibicować bohaterce. Kolejny raz autorka przedstawia nam obraz zagubionej dziewczyny, poszukującej szczęścia i spełnienia. Błędy matki, stają się błędami córki, czy to „fatum” przechodzące z pokolenia na pokolenie kiedyś minie?

Z wielką przyjemnością sięgnęłam po drugi tom Sagi "Matki i córki" @izabelakrasinska_autorka pt. "Wanda".
Po pierwszej części moje oczekiwania były bardzo duże . Poprzeczka została postawiona wysoko. Czy się zawiodłam? Wręcz przeciwnie. Nabrałam ochoty na część trzecią i już teraz zarezerwowałam ją sobie w bibliotece. Tylko kolejka oczekujących jest długa... 🤔
Tytułowa Wanda to młodsza córka Anieli, głównej bohaterki pierwszej części.
Dziewczynka nie zaznała miłości rodzicielskiej. Rodzice traktowali ją jak zło konieczne, byli oschrzy i nieprzystępni. Cały trud wychowania przypadł babci, która oddała wnuczce całą siebie. Nawet, będąc już ciężko chorą, starała się nie pokazywać Wandzi bólu i cierpienia. Po jej śmierci dziewczynka została sama ze swoimi marzeniami i planami.
W szkole podstawowej odnosiła same sukcesy, przez co nie była lubiana. Doświadczała wielu przykrości a nawet przemocy fizycznej ze strony koleżanek. To jednak jej nie złamało. Miała piękne marzenia. Chciała dostać się do najlepszego liceum w mieście i zostać pisarką.
Czy marzenia Wandy z Tęczowa się spełnią? Czy zazna miłości, szczęścia? Czy też może historia zatoczy koło i Wanda podzieli los kobiet ze swojej rodziny?
Polecam serdecznie 😊 Nie będziecie żałować ❤️

Zawsze wiedziałam, że chemia i seks są ważne, ale w tej książce pójście za głosem pożądania kończy się katastrofą