Ta, która odeszła

Fabuła książki oparta o kilka ważnych w życiu spawach. Młodość, jej błędy i konsekwencje także długoterminowe, miłość, zdrada, dzieciństwo, przyjaźń i jej odmiany czy fałszywa przyjaźń. Rozwiązanie problemów głównych bohaterów i samo zakończenie nie bardzo odpowiadało. Ale to autorka je wymyśliła i nie musiało mi się podobać. Właściwie to dla mnie za mało akcji, za mało napięcia i emocji. A główna bohaterka irytowała mnie swoją naiwnością.

Połączenie obyczajówki z thrillerem psychologicznym zawsze budzi mój sceptyzm. Bo ciężko wyważyć połączenie tych gatunków tak, aby nie było nudno lub zbyt intensywnie. A tu udało się to zrobić idealnie.

Kochające się małżeństwo. I przyjaciółka głównej bohaterki. Sekrety, tajemnice, kłamstwa, złudne pozory. I ogrom emocji. Autorka świetnie mamiła czytelnika, wciągała w grę, której nie można było przerwać. Tak mogę szybko podsumować tę powieść. Świetnie się czytała, była bardzo angażująca i w dodatku miała w sobie oryginalność, realność i jeszcze długo pozostawała w głowie. Podobała mi się kreacja bohaterów, byli "jacyś", a ich portret psychologiczny był dopracowany. Pod pozorem zwykłej obyczajówki kryje się świetna historia, która nie zawiedzie czytelnika. Polecam.

"Ta, która odeszła" to historia Dominiki i Eleonory, jej przyjaciółki od lat szkolnych. Pochodzą z różnych środowisk - Dominika ma kochających rodziców, a tego nie ma Eleonora.

Czy tę znajomość można nazwać przyjaźnią? A co, jeśli "przyjaciółka" nam wszystkiego zazdrości i chce zniszczyć naszą rodzinę, nasze życie? Okazuje się, jak bardzo mogą być skomplikowane relacje między znajomymi.

Polecam historię toksycznej przyjaźni, pełnej kłamstw, intryg, pozorów. Dobra kreacja bohaterów, książkę czytałam z zainteresowaniem, autorka przedstawiła ciekawą historię, zakończenie - zaskakujące. Będzie ciąg dalszy?

Książka warta przeczytania!

Autorkę poznałam dzięki serii Matki i córki, która mnie zachwyciła i która emocjonalnie wywarła na mnie ogromne wrażenie.
Zachwycona poprzednimi książkami, bez zastanowienia sięgnęłam po najnowszą książkę „Ta, która odeszła”.
Książkę czytałam dość długo, a to dlatego, że ostatnio mam paskudny zastój czytelniczy. Historia zaciekawiła mnie od samego początku, jednak nie mogłam się w nią wgryźć. Mimo tego od początku czuć, że nie wydarzy się nic dobrego. Uważam, że autorka świetnie wykreowała postacie. Jednak byłam niesamowicie zaskoczona tym, jak potoczyły się losy bohaterów.
Zadziwiająca była przyjaźń między kobietami. Misia, która wydawała się dość rozsądna, dawała sobą manipulować tak bardzo, że nie mogłam uwierzyć w to, jak mocno jest zaślepiona. Zresztą, jak się okazuje taka jej natura. W książce świetnie pokazane jest, jak wygląda toksyczna relacja. Jak ciężko się od niej uwolnić i jak bardzo zależni jesteśmy od tego drugiej osoby.
Intryga i kłamstwa są wręcz namacalne. Miałam momenty, w których myślałam, że książka jest odrobinę przegadana, jednak po skończeniu mam całkiem inne spojrzenie na całość.
Przyznam, że końcówka mnie zaskoczyła. Może nie tyle poczynania Maćka, ile zachowanie Dominiki.
Jak wiele jesteśmy zrobić, jak wiele jesteśmy w stanie zamieść pod dywan, by tylko w oczach innych ludzi wyglądać jak idealna rodzina. Było to dla mnie dość niepokojące.
Jestem usatysfakcjonowana lekturą. Napięcie, które czuć od początku utrzymuje s...

Twórczość autorki znam z książek obyczajowych, pełnych emocji, świetnego stylu i ciekawych bohaterów. Seria "Matki i córki" to moja najukochańsza seria.

Tym razem autorka poszła w stronę thrillera psychologicznego. Co nie ukrywam bardzo mnie zaintrygowało i byłam bardzo ciekawa co z tego wyszło.

Dominika i Maciej to małżeństwo, które ma ukochaną córeczkę Zuzię, piękny dom, pieniądze. Przede wszystkim bardzo się kochają czego może im zazdrościć niejeden.
W idealnym życiu Dominiki i Macieja jest też miejsce na sekrety, które gdyby tylko wyszły na jaw zakłóciłyby ich idyllę.
Eleonora to przyjaciółka Dominiki, której życie nie ułożyło się tak szczęśliwie. Ma męża oraz syna. Niestety w jej życiu nie ma miłości, jest strach o kolejny dzień.
Jest zazdrosna o przyjaciółkę, która ma wszystko czego zapragnie. Obserwuje z dystansu jej życie, a kiedy nadarza się okazja żeby jej dopiec robi to bez żadnych skrupułów.
Wie jak uderzyć żeby bolało najmocniej.

Zdanie, który opisuje książkę , że jest intrygująca, niepokojąca i gęsta od kłamstw jest w pełni prawdziwe.
Autorka stworzyła tak świetną powieść, że jestem pod ogromnym wrażeniem.
Każda strona wciągała coraz bardziej. Chęć poznania prawdy była ogromna.
Postacie wykreowane świetnie. Mężowi Dominiki to prawie uwierzyłam we wszystko co mówił. Eleonora bez granic, podła i wredna. Mieć taką przyjaciółkę to strach. Dominika skrzywdzony ideał czy tajemnicza knucicielka.
Ja bym tu ...

Izabela Krasińska napisała powieść dla której warto zarwać noc.Połączyła powieść obyczajową z thrillerem psychologicznym.Spirala kłamstw,zazdrość,manipulacja,to wszystko znajdziemy w tej rewelacyjne powieści.
Dominika i Eleonora,dwie główne bohaterki.Dziewczyny poznały się w szkole podstawowej.Misia to dziewczynka z bogatej dobrze sytuowanej rodziny,mająca jednak dobrze poukładane w głowie,Lora natomiast to wycofana osoba z rodziny,w której się nie przelewa.Lora jednak posiada dar manipulacji,potrafi tak kierować Misią że bohaterka praktycznie nie widzi nikogo innego poza Lorą,każda próba zawarcia innej znajomości kończy się fatalnie,ponieważ Lora oprócz tego że jest manipulantką jest również zazdrosna o rodzinę Misi,o to że dziewczyna ma wszystko,a Lora musi nosić rzeczy po starszej siostrze.
Autorka stworzyła świetną powieść,toksyczna przyjaźń występuje dość często,ludzie często otaczają się wampirami energetycznymi,którzy potrafią zręcznie wykorzystywać innych.
Dla mnie ta powieść daje wiele do myślenia.Polecam!!