Salome

Moje pierwsze spotkanie z autorką. Całkiem znośna pozycja obyczajowa z wątkiem kryminalnym. Dużo tu namiętności, miłości i nienawiści ale thrillerem psychologicznym nie nazwałabym tej książki. Bardzo dużo rozwlekłych rozważań, za mało dialogów. Ale autorka porusza ważne problemy: strata dziecka, trauma czy zdrada. Jedna decyzja zaważyła nie tylko na życiu głównego bohatera ale także na życiu innych osób z jego otoczenia. I o tym należy pamiętać.

Skąd się wzięła tytułowa Salome? O dziwo z Biblii. To rudowłosa kusicielka, która sprowadziła śmierć na Jana Chrzciciela. Czy to określenie pasuje do jedynej z głównych bohaterek? Moim zdaniem niekoniecznie, choć Przemek właśnie tak ją widzi. Czyżby sam przed sobą próbował się usprawiedliwić?

Po tragicznej stracie dziecka Przemek i Dorota oddalają się od siebie. Wszystko zmienia się, gdy na wykładach, które prowadzi Przemek, pojawia się piękna, rudowłosa dziewczyna z zamiarem uwiedzenia go. W tym samym czasie Dorota podejmuje próbę walki o małżeństwo. Co wybierze mężczyzna: miłość czy pożądanie?

Trzy perspektywy, które ofiarowała nam autorka, spowodowały, iż naprawdę dogłębnie możemy poznać trójkę głównych bohaterów. Mnóstwo tu "grzebania w bebechach" i choć zazwyczaj lubię takie "rozkminy", tutaj miałam wrażenie, że wciąż czytam o tym samym. Marzyłam, by w końcu zatopić zęby w czymś naprawdę soczystym. Sandra vel Salome bardzo stara się odegrać rolę uwodzicielskiej femme fatale, choć nie do końca jej to wychodzi, ale sama jej uroda i błysk intelektu wystarczają, by omotać Przemka.

Pożądanie i namiętność miesza się z pragnieniem zemsty, zbrodnią i karą. W moim odczuciu to powieść psychologiczno - obyczajowa ostatecznie wybrzmiewająca niczym szekspirowski dramat. Czy było warto? Przekonajcie się sami.

to jest książka o konsekwencjach naszych wyborów. I o tym, czy skórka warta jest wyprawki ...

Historia pewnej namiętności. Banalna sprawa: mąż, żona, kochanka. Małżeństwo, kiedyś udane, teraz po przejściu rodzinnej tragedii, oddaliło się od siebie. On - przystojniak w średnim wieku, wykładowca akademicki, zafascynowany biblijną postacią Salome. Ona - przedszkolanka, już nie tak atrakcyjna jak kiedyś, po traumie zamknięta w sobie i traktująca męża jak zło konieczne. I wreszcie druga ona - studentka, piękna, inteligentna i zauroczona swoim nauczycielem. I to już wszystkie główne osoby dramatu.
Teoretycznie opowieść jakich wiele. Historia o trójkącie, gdy to mąż przechodzący kryzysu wieku średniego wikła się w romans z kobietą, która mogłaby być jego córką. Ileż się człowiek tego naczytał, naoglądał w kinie i w życiu!
Ale tak jak nie lubię powtarzalnych historyjek i nie przepadam za pikantnymi romansami, nie jestem powieścią ani trochę rozczarowana. Nie jest wcale taka prosta, ani oczywista.
Odniesienia do motywu biblijnego uszlachetniają tę historię. Dopatrzyłam się w niej wszystkich emocji, które targały Salome, jej matką, ojczymem, Janem Chrzcicielem. Przy okazji postudiowałam ten wątek i poszukałam artystycznych odniesień.
Nic dziwnego, że profesorek oszalał dla swojej pięknej studentki, skoro uwodziła go tak zmysłowo, jak przed dwoma tysiącami lat Salome czarowała Heroda w „Tańcu 7 zasłon” (pooglądałam w sieci).

Patrząc na rozpoczęcie tej historii, na wywołane tematy, ta powieść powinna doprowadzić do przewidywalnego zakończenia. A tu f...

Przyciągająca okładką powieść od Izabeli Krasińskiej, w moim odczuciu miała być obyczajówką. Przynajmniej z takiego wydania znam autorkę, ale dałam się zaskoczyć przemyślaną fabułą, w której nie zabraknie elementów thrillera psychologicznego.

Małżeństwo Doroty i Przemka jest w rozsypce. Każde z nich, żyje własnym życiem, obok siebie. Wtedy pojawia się ona, młoda studentka, która zawróci w głowie Przemkowi. I tutaj mogłabym napisać, że reszta fabuły toczy się standardowo. Zdrada, jej konsekwencje, niezrozumienie i złość. Jednak autorka pokusiła się o więcej i dostajemy dramat, który może wywołać dyskusję. Trochę mozolny początek jest tylko wstępem do zaskakujących wydarzeń.
Ta powieść jest pełna namiętności, obsesji, pożądania, bólu, wątpliwości czy niepokoju. Bohaterowie nie mają łatwo.

Ciekawy pomysł, dobre wykonanie i wciągająca fabuła, gwarantują duże emocje przy tej lekturze. Autorka świetnie miesza style i z tego miksu wyszła powieść obyczajowa, ale z pazurem. Polecam.

"Salome" to najnowsze dziecko autorki.
Zapowiedź, że jest to "pełna namiętności powieść z elementami thrillera psychologicznego" dodatkowo skusiła mnie by po nią sięgnąć.
Nie dajcie się zwieść tej zapowiedzi.
Banalny romans.Zbrodnia. Kara. Zemsta.

📖📚📖
Dorota i Przemek to małżeństwo, które pięć lat temu przeżyło ogromną tragedię. To ona odmieniła całkowicie ich życie.
Żyją razem, ale jednocześnie obok siebie, mijając i unikać się każdego dnia.
Dorota obwinia o wszystko męża, on zamyka się i nie ma siły walczyć o to uczucie.
Wtedy na drodze pana profesora staje piękna studentka polonistyki Sandra.
Dziewczyna przypomina mu biblijną Salome, rozpala jego zmysły i traci dla niej głowę.
Jednocześnie Dorota próbuje odzyskać miłość męża.
Przemek staje przed trudnym wyborem, a jego decyzje zaważą na całym jego życiu.
Czy wybierze powinność? Czy namiętność przysłoni mu oczy?
Czy prawda sprzed lat ujrzy światło dzienne?
Kim jest tajemnicza "dobra dusza"?

Książka swoją fabułą przypomina mi książkę, którą kiedyś czytałam i zapewne wielu z was czytając może odnieść takie wrażenie.
Jednak chce Wam powiedzieć, że tej skierowanie fabuły tak by nas zakręciła i zakończenie jej w taki, a nie innym sposób jest świetne i zupełnie nieoczekiwane.
To książka o dwójce ludzi bardzo cierpiących. O "biednym" mężu, który czuje się odrzucony i szuka pocieszenia w ramionach, a raczej wnętrzu innej.
To historia dziewczyny z...

Bardzo lubię twórczość Autorki, choć jeszcze mam jej trochę do nadrobienia. Kiedy przeczytałam opis Salome, byłam pewna, że ta historia mnie wciągnie. I faktycznie tak było.

Małżeństwo Przemka i Doroty wisi na włosku – żyją w letargu od momentu tragedii, która oddaliła ich od siebie. Kiedy pojawia się Sandra, studentka polonistyki, Przemek traci dla niej głowę. W tym samym czasie Dorota postanawia zawalczyć o małżeństwo… Co z tym wszystkim zrobi Przemek?

To było naprawdę dobre i takie…prawdziwe. Chciałoby się rzec – samo życie. Żaden z bohaterów nie jest przerysowany. Są bardzo ludzcy – dają ponieść się emocjom, niekoniecznie tym pozytywnym. Popełniają błędy, nie zdając sobie sprawy z ich konsekwencji. Oddają się pokusom. Nie ukrywajmy, życie nie jest kolorowe i to, co tutaj miało miejsce, zdarza się także w realnym życiu.

Co mogę powiedzieć na temat bohaterów? Są naprawdę dobrze wykreowani. Autorka świetnie przedstawiła emocje i zwątpienia, które targały bohaterami. To, co przeżywali Przemek, Dorota, czy Sandra, faktycznie można było odczuć. Było to też wiarygodne.

Muszę też przyznać, że Autorce udało się mnie zaskoczyć. Co prawda podejrzewałam, kto może za czymś stać, ale aż takiego zakończenia to się jednak nie spodziewałam. Bardzo dobrze zaplanowana intryga.

Co więcej mogę powiedzieć? Szczerze gorąco polecam!