Kiedy jeden z przyjaciół Bernda Heinricha poważnie zachorował, zapytał, czy Heinrich byłby gotów wyprawić mu „zielony pogrzeb” w swojej posiadłości w lasach Maine. To był impuls, który skłonił wybitnego biologa do rozważań nad zagadnieniem fascynującym go od dawna. Czym w świecie zwierząt jest śmierć? Jak różne gatunki traktują przechodzenie na drugą stronę? Czy poznanie procesów zachodzących w naturze może przynieść człowiekowi duchowe korzyści? Żeby odpowiedzieć na te pytania, Heinrich obserwował niesamowite zachowania istot, których ludzie na ogół nie dostrzegają, a jeśli już, to często odwracają się z obrzydzeniem. Efektem tych obserwacji jest wyjątkowa książka, w której opisał tak niezwykłe – z naszego punktu widzenia – zdarzenie jak pogrzeb myszy wyprawiony przez chrząszcze grabarze. Zbadał też sposoby porozumiewania się kruków, które są „naczelnymi grabarzami” w krainach północnych, „niezamierzoną współpracę” wilków i dużych kotów, lisów i łasic, bielików i kowalików, które pomagają jedne drugim żerować w najtrudniejszym zimowym okresie. Przyjrzał się też uważnie temu, gdzie i w jaki sposób odwieczną i doniosłą rolę padlinożerców i grabarzy odgrywają ludzie, umożliwiając tym samym nie przemianę prochu w proch, lecz przemianę życia w życie. (za gildia.pl)
Wieczne życie. O zwierzęcej formie śmierci
Bernd Heinrich
6.3
/10
Ocena 6.3 na 10 możliwych
Na podstawie 4 ocen kanapowiczów
Na podstawie 4 ocen kanapowiczów
/o-1318228/n/wieczne-zycie-o-zwierzecej-formie-smierci)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
6.3
/10
Ocena 6.3 na 10 możliwych
Na podstawie 4 ocen kanapowiczów
Na podstawie 4 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2014-08-04
ISBN: 978-83-7536-831-4, 9788375368314
Wydawnictwo: CZARNE
Seria:
Menażeria
Kategorie:
Nauki przyrodnicze. Matematyka. Geografia,
Literatura faktu,
Naukowe i popularnonaukowe,
Zwierzęta
Stron: 224
Autor
/e535b569632b8227ce56f03a7a15a7b9/n/bernd-heinrich)
Bernd Heinrich
Urodzony 19 kwietnia 1940 roku w Niemczech
Bernd Heinrich – jest emerytowanym profesorem biologii na uniwersytecie w Vermont, autorem kilkunastu książek z zakresu zoologii, ekologii i ewolucji. W swojej pracy koncentruje się zwłaszcza na badaniach nad fizjologią i zachowaniami owadów i ptakó...
Pozostałe książki:
/o-1318228/n/wieczne-zycie-o-zwierzecej-formie-smierci)
/o-9788380496217/n/umysl-kruka-badania-i-przygody-w-swiecie-wilczych-ptakow)
/4457b4ca4bcbcea8292275893fe530d4/n/zimowy-swiat-jak-zwierzeta-radza-sobie-z-zimnem)
/48d06375-feec-4a13-82e4-9fd6edc31ebd/n/chrapiacy-ptak)
/o-9788380497191/n/drzewa-w-moim-lesie)
Wszystkie książki Bernd Heinrich
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Książka Wieczne życie. O zwierzęcej formie śmierci nie ma jeszcze recenzji. Znasz ją? Może napiszesz kilka słów dla innych Kanapowiczów?
️ Napisz pierwszą recenzje
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Popularno- i okołonaukowe
Literatura amerykańska
Przyznam, że poczułam się oszukana. Oryginalny tytuł (Life Everlasting. The Animal Way of Death) bardziej koresponduje z treścią, niż jego polskie tłumaczenie.
Bo ta książka nie traktuje o tym w jaki sposób zwierzęta przeżywają żałobę (a wiemy przecież, że psy, koty, słonie, sroki i kruki, nawet wieloryby są do tego zdolne), ta książka nie wspomina o ,,rytuałach'' pogrzebowych (obecnych, np. u srok), nie. Ta książka omawia problemy związane ze swoistym recyklingiem truchła zwierzęcia/drzewa w przyrodzie.
Jeśli więc jesteście zafascynowani żukami grabarzami albo żukami gnojownikami, albo tym dlaczego - z ewolucyjnego punktu widzenia - łosoś po odbyciu tarła umiera, to jest to książka dla Was.
Czuję się jednak w obowiązku uprzedzić tych, którzy zwracają uwagę na język - ,,Wieczne życie'' nie jest pozbawione błędów. Zdarzają się nieodmienione słowa, zdarzają się dziwne/nienaturalne zdania, zdarzają się powtórzenia wywołujące uczucie zażenowania np. na stronie 177 słowo ,,życie'' pojawia się w jednym akapicie aż PIĘĆ razy...*
*Mowa tu o wydaniu I.
Bo ta książka nie traktuje o tym w jaki sposób zwierzęta przeżywają żałobę (a wiemy przecież, że psy, koty, słonie, sroki i kruki, nawet wieloryby są do tego zdolne), ta książka nie wspomina o ,,rytuałach'' pogrzebowych (obecnych, np. u srok), nie. Ta książka omawia problemy związane ze swoistym recyklingiem truchła zwierzęcia/drzewa w przyrodzie.
Jeśli więc jesteście zafascynowani żukami grabarzami albo żukami gnojownikami, albo tym dlaczego - z ewolucyjnego punktu widzenia - łosoś po odbyciu tarła umiera, to jest to książka dla Was.
Czuję się jednak w obowiązku uprzedzić tych, którzy zwracają uwagę na język - ,,Wieczne życie'' nie jest pozbawione błędów. Zdarzają się nieodmienione słowa, zdarzają się dziwne/nienaturalne zdania, zdarzają się powtórzenia wywołujące uczucie zażenowania np. na stronie 177 słowo ,,życie'' pojawia się w jednym akapicie aż PIĘĆ razy...*
*Mowa tu o wydaniu I.
× 6
|
link
|
Przeczytane
❗TW: opisy wzbudzające obrzydzenie, śmierć zwierząt
Śmierć czytelnikom thrillerów, kryminałów i podobnych gatunków (do których również należę) nie jest obca. Ale tym razem przychodzę z książką nietypową, bo dotyczącą przyrody.
Sięgając po nią sądziłam, że będzie ona dotyczyła aspektów psychologicznych, tego, jak zwierzęta reagują na śmierć innych bliskich im zwierząt. Jednak okazała się być zupełnie czymś innym - nie w negatywny sposób.
Autor poprzez streszczenie swoich długotrwałych obserwacji, przedstawił, w jaki sposób zwierzęta usuwają zwłoki innych zwierząt, kto pojawia się przy ciele jako pierwszy i po co oraz jak ten proces dokładnie wygląda. Stąd też ostrzegam, że opisy były szczegółowe i mogą wzbudzać obrzydzenie. Mnie skłoniła do refleksji o tym, jak człowiek w pewnien sposób zaburza funkcjonowanie naturalnie dobrego systemu, traktując siebie jako władcę Ziemi. I ja wiem, że brzmi to nudno, ale - poza nielicznymi rozdziałami - wcale takie nie było (przynajmniej dla mnie - osoby lubiącej wiedzę zbędną i różne ciekawostki). Naprawdę miałam problem z odłożeniem tej książki, dlatego pewnie sięgnę w przyszłości po inną książkę autora.
Śmierć czytelnikom thrillerów, kryminałów i podobnych gatunków (do których również należę) nie jest obca. Ale tym razem przychodzę z książką nietypową, bo dotyczącą przyrody.
Sięgając po nią sądziłam, że będzie ona dotyczyła aspektów psychologicznych, tego, jak zwierzęta reagują na śmierć innych bliskich im zwierząt. Jednak okazała się być zupełnie czymś innym - nie w negatywny sposób.
Autor poprzez streszczenie swoich długotrwałych obserwacji, przedstawił, w jaki sposób zwierzęta usuwają zwłoki innych zwierząt, kto pojawia się przy ciele jako pierwszy i po co oraz jak ten proces dokładnie wygląda. Stąd też ostrzegam, że opisy były szczegółowe i mogą wzbudzać obrzydzenie. Mnie skłoniła do refleksji o tym, jak człowiek w pewnien sposób zaburza funkcjonowanie naturalnie dobrego systemu, traktując siebie jako władcę Ziemi. I ja wiem, że brzmi to nudno, ale - poza nielicznymi rozdziałami - wcale takie nie było (przynajmniej dla mnie - osoby lubiącej wiedzę zbędną i różne ciekawostki). Naprawdę miałam problem z odłożeniem tej książki, dlatego pewnie sięgnę w przyszłości po inną książkę autora.
|
link
|
@zooba
2019-11-27
7
/10
Przeczytane
Popularnonaukowe
"Wieczne życie - o zwierzęcej formie śmierci" ma nieco mylący tytuł. To nie jest książka o umieraniu zwierząt, zwierzęcych pogrzebach ani żałobie u naczelnych. To książka o tym momencie w cyklu życia, kiedy jeden organizm umiera, a na jego ciałem żywią się inne, począwszy od żuków, chrząszczy, przez kruki, sępy, kondory, korniki, termity, skończywszy na głębinowych organizmach, o których nie miałam zielonego pojęcia. Mnóstwo tutaj informacji, nieznanych mi szczegółów pracy przyrodników (lepienie fałszywych kulek łajna!), bez przeładowania detalami. Całość zamknięta jest jak klamrą rozważaniem o ludzkich pogrzebach, które z naturalnym cyklem obiegu materii w przyrodzie nie mają nic wspólnego. Bardzo ciekawe były dla mnie fragmenty o ludziach prehistorycznych i ich przewadze ewolucyjnej nad innymi drapieżnikami i padlinożercami, o symbolice starożytnych Egipcjan, wybijaniu wielkich ssaków i śmierci i rozkładzie w środowiskach wodnych. Polecam :)
|
link
|
2015-04-12
Przeczytane
Ciekawe spostrzeżenia na temat "recyklingu" zwłok w otaczającej nas naturze. Zwłaszcza rozdział o krukach mnie zaciekawił. Interesująca lektura.
|
link
|
@Annette_Cinnamon
2019-11-04
5
/10
Przeczytane
Cytaty z książki
O nie! Książka Wieczne życie. O zwierzęcej formie śmierci. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
