Kiedy Thomas budzi się w ciemnej windzie, jedyną rzeczą jaką pamięta jest jego imię. Kiedy drzwi się otwierają jego oczom ukazuje się grupa nastoletnich chłopców, która wita go w Strefie – otwartej przestrzeni otoczonej wielkimi murami, która znajduje się w samym centrum wielkiego i przerażającego Labiryntu. Podobnie jak Thomas, żaden z mieszkańców Strefy nie wie z jakiego powodu się tu znalazł i kto ich tu zesłał. Czują jednak, że ich obecność nie jest przypadkowa i każdego ranka próbują znaleźć odpowiedź, przemierzając korytarze otaczającego ich Labiryntu. Jednak ta droga nie jest łatwa, bowiem Labirynt skrywa swoje okrutne tajemnice. Kiedy następnego dnia po Thomasie windą do Strefy po raz pierwszy zostaje dostarczona dziewczyna przynosząc tajemniczą wiadomość, wszyscy Streferzy zdają sobie sprawę, że od tej pory nic nie będzie już takie jak było. Thomas podświadomie czuje, że to właśnie on i dziewczyna są kluczem do rozwiązania zagadki Labiryntu i znalezienia wyjścia. Ale z każdą chwilą czasu na to jest coraz mniej, a pytań wciąż więcej. Dlaczego w ogóle znaleźli się w Strefie? Jaka jest ich rola? Kim są Stwórcy, którzy sprawują nad nimi kontrolę? Czym jest Labirynt i czy można znaleźć z niego wyjście? Jaką cenę przyjdzie im za to zapłacić i czy są na to gotowi? Szansa jest tylko jedna: Znajdź wyjście albo giń.
Więzień labiryntu. Tom 1
James Dashner
8.1
/10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 88 ocen kanapowiczów
Na podstawie 88 ocen kanapowiczów
/o-9788361386520/n/wiezien-labiryntu-tom-1)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
8.1
/10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 88 ocen kanapowiczów
Na podstawie 88 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2014-09-12
ISBN: 978-83-61386-52-0, 9788361386520
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Cykl:
Więzień Labiryntu, tom 1
Kategorie:
Fantasy,
Literatura młodzieżowa
Stron: 424
Mamy 3 inne wydania tej książki
Autor
/281d8b1f0e9b6ce7e14e25366dbe9cab/n/james-dashner)
James Dashner
Urodzony 26 listopada 1972 roku w USA (Austell)
Amerykański pisarz, autor serii z gatunku fantastyki Więzień labiryntu, której pierwszy tom ukazał się w roku 2009. James Smith Dashner urodził się w Austell w stanie Georgia 26 listopada 1972. Ma pięcioro rodzeństwa. Ukończył Duluth High School w D...
Pozostałe książki:
/a91b4837c2ec7cbbd6737456fdecd7ee/n/wiezien-labiryntu)
/f7d8a143-b21f-4841-8afe-ac1f8792c0eb/n/proby-ognia)
/o-1315247/n/lek-na-smierc)
/o-9788361386759/n/rozkaz-zaglady)
/o-9788365568205/n/kod-goraczki)
/cb64b2bfbe134f7ea08eab7cbaa2e4a6/n/palac-szalencow)
/1b445278450517a3eeb7f581a18dd63e/n/dziedzictwo-labiryntu)
/o-1319257/n/w-sieci-umyslow)
/o-9788328040007/n/dziennik-osobliwych-listow)
/8be2e500-fa0a-49c5-b504-fc31be4d0eb9/n/gra-o-zycie)
/ab80a32d-3357-4a2e-b9c4-0fb00abd50a4/n/regula-mysli)
Wszystkie książki James Dashner
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Więzień Labiryntu
14.06.2021
"Więzień Labiryntu" to pierwsza część trylogii autorstwa Jamesa Dashnera. Opowiada o nastolatkach z wymazaną pamięcią, zamkniętych w środku tajemniczego Labiryntu. Cała akcja rozgrywa się w przyszłości. Dowiadujemy się, że mieszkańcami Strefy są sami chłopcy. Główny bohater to Thomas. Dzień po jego przybyciu, do Strefy pierwszy raz zostaje zesłana... Recenzja książki Więzień labiryntu
@yulka.
× 2
Wszystko dlatego, że nie było Ariadny
9.12.2018
Wszystko dlatego, że nie było Ariadny... Na co trafiamy? Tomaszek budzi się w dziwnym miejscu. Twarze chłopców patrzą na niego, on nic nie pamięta, a tak w ogóle to co to za miejsce? Dowiaduje się, że Strefa, no ale czego? Ludzie wcale nie są rozmowni i zbywają tak jego pytania, jak i moje. Jakby mieli we łbach wbite 'siedź cicho i rób co ci karzą... Recenzja książki Więzień labiryntu. Tom 1
× 1
Jedna z lepszych!
16.11.2021
Pewnego dnia trafiasz do wielkiego pudła, które wywozi Cię do miejsca zwanego Strefą. Jest ona otoczona wielkim murem, którym jest labirynt. Nie pamiętasz nic, oprócz swojego imienia. Jednak okazuje się, że nie jesteś sam. Są też inni, którzy przeżyli to samo. Co byś zrobił na miejscu Thomasa? Jak potoczyła się jego przygoda. Tego dowiesz się sięg... Recenzja książki Więzień labiryntu
Więzień labiryntu oczami #Ivy
15.01.2016
Pamiętacie może jeden z mitów, gdzie ateńczycy zostawali zsyłani do labiryntu, aby nakarmić sobą bestię, jakiej przyszło żyć w tej przedziwnej budowli? Zapewne kojarzycie go z historii i nawet przypominacie sobie, że jednym z ważniejszych wątków w tej historii była zasługa Ariadny, zauroczonej jednym z chłopaków do tego stopnia, że postanowiła mu p... Recenzja książki Więzień labiryntu
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Długo zastanawiałam się jak ocenić książkę i co mogę o niej napisać. Przede wszystkim popełniłam jeden (ale jakże istotny z mojego punktu widzenia) błąd, mianowicie obejrzałam film zanim sięgnęłam po książkę.
Historia Streferów sama w sobie jest genialna, natomiast to w jaki sposób ukazana jest w książce już troszeczkę mniej. Czytając książkę miałam w głowie sceny z filmu, wciąż dopatrywałam się podobieństw i różnic przez co trudno było mi przebrnąć przez te nieco ponad 400 stron. Co mogę rzec - na pewno nie jestem fanką slangu, jakim posługiwali się Streferzy. Och jakże mnie on po pewnym czasie irytował! Przy kolejnym "ogay, purwie czy klumpie" miałam ochotę zamknąć książkę i do niej nie wracać... Stworzenie slangu było fajnym pomysłem, ale nadużywanie go było w mojej opinii dość kiepskie, monotonne i na dłuższą metę irytujące. Męczyło mnie to i odbierało radość z czytania. Historia przez pewien czas odrobinkę mi się dłużyła, później mnie wciągnęła, natomiast koniec był tak szybki i tak mało "mięsisty" w treści, że czegoś mi tutaj zabrakło.
Wydaje mi się, że po obejrzeniu filmu, zbyt wysoko postawiłam poprzeczkę książce, która nie jest złą książką! Natomiast moim błędem było niewątpliwie to, że zamiast przeczytać książkę, najpierw obejrzałam film co odbiło się na ostatecznym odbiorze "Więźnia Labiryntu" J. Dashner'a.
Historia Streferów sama w sobie jest genialna, natomiast to w jaki sposób ukazana jest w książce już troszeczkę mniej. Czytając książkę miałam w głowie sceny z filmu, wciąż dopatrywałam się podobieństw i różnic przez co trudno było mi przebrnąć przez te nieco ponad 400 stron. Co mogę rzec - na pewno nie jestem fanką slangu, jakim posługiwali się Streferzy. Och jakże mnie on po pewnym czasie irytował! Przy kolejnym "ogay, purwie czy klumpie" miałam ochotę zamknąć książkę i do niej nie wracać... Stworzenie slangu było fajnym pomysłem, ale nadużywanie go było w mojej opinii dość kiepskie, monotonne i na dłuższą metę irytujące. Męczyło mnie to i odbierało radość z czytania. Historia przez pewien czas odrobinkę mi się dłużyła, później mnie wciągnęła, natomiast koniec był tak szybki i tak mało "mięsisty" w treści, że czegoś mi tutaj zabrakło.
Wydaje mi się, że po obejrzeniu filmu, zbyt wysoko postawiłam poprzeczkę książce, która nie jest złą książką! Natomiast moim błędem było niewątpliwie to, że zamiast przeczytać książkę, najpierw obejrzałam film co odbiło się na ostatecznym odbiorze "Więźnia Labiryntu" J. Dashner'a.
× 1
|
link
|
@books___and___cats
2020-06-25
7
/10
Przeczytane
Książka byłaby ekstra gdyby nie te głupie zamienniki słów. Ogay, purwa? Jaki nastolatek się tak odzywa? Bardzo mnie to denerwowało..
Poza tym pomysł na książkę moim zdaniem świetny. Kupiłam ją ze względu na film, który mi się bardzo podobał i nie wiem czemu cała trylogia leżała u mnie od sierpnia 2017 roku nie ruszona, na pewno będę się brała za kolejne części :D
Poza tym pomysł na książkę moim zdaniem świetny. Kupiłam ją ze względu na film, który mi się bardzo podobał i nie wiem czemu cała trylogia leżała u mnie od sierpnia 2017 roku nie ruszona, na pewno będę się brała za kolejne części :D
× 1
|
link
|
2023-09-23
Przeczytane
Biblioteka
Wszystko dlatego, że nie było Ariadny...
Na co trafiamy? Tomaszek budzi się w dziwnym miejscu. Twarze chłopców patrzą na niego, on nic nie pamięta, a tak w ogóle to co to za miejsce? Dowiaduje się, że Strefa, no ale czego? Ludzie wcale nie są rozmowni i zbywają tak jego pytania, jak i moje. Jakby mieli we łbach wbite 'siedź cicho i rób co ci karzą'. Ale jedno wiadomo - z Labiryntu ZAWSZE jest wyjście, prawda?
Film mnie bardzo zniechęcił do czytania książki. Bo od niego zaczęłam przygodę z Labiryntem. Na początek Więzień i Próby, a później ta książka. Dlatego też mój entuzjazm był na poziomie rozjechanej żaby. Ale skoro już czekałam w kolejce od grudnia (taka poczytna?), to czemu nie. Nie było tak źle... gdyby nie 'nowomowa'. Serio, nie mam nic przeciw językom wymyślonym czy używaniu współczesnego żargonu młodzieży. Tylko to, co autor tutaj zaprezentował, nie przenika do mojej głowy. Siedziałam z kartką w ręce, żeby rozumieć, co do "purwy" mu chodziło. Nowomowa jest dla mnie na minus. Brawa za gest, ale jednak minus. A fabuła?
Jasne, dostaje z jakieś sto-sto dwadzieścia stron, gdzie Tomaszek zapoznaje się z Strefą (a raczej zadaje pytania bez odpowiedzi), wciąż ma swoje PRZECZUCIE, praca w ogrodzie czy w rzeźni to poniżej jego kompetencji. Bo chłopak musi, musi zostać Zwiadowcą - przecież to jego powołanie! Ta pewność go nie opuszcza, a mnie doprowadza do podobnego wniosku, co Gally'ego - Tomaszek ma się za lepszego od innych. Niektóre zachowani...
Na co trafiamy? Tomaszek budzi się w dziwnym miejscu. Twarze chłopców patrzą na niego, on nic nie pamięta, a tak w ogóle to co to za miejsce? Dowiaduje się, że Strefa, no ale czego? Ludzie wcale nie są rozmowni i zbywają tak jego pytania, jak i moje. Jakby mieli we łbach wbite 'siedź cicho i rób co ci karzą'. Ale jedno wiadomo - z Labiryntu ZAWSZE jest wyjście, prawda?
Film mnie bardzo zniechęcił do czytania książki. Bo od niego zaczęłam przygodę z Labiryntem. Na początek Więzień i Próby, a później ta książka. Dlatego też mój entuzjazm był na poziomie rozjechanej żaby. Ale skoro już czekałam w kolejce od grudnia (taka poczytna?), to czemu nie. Nie było tak źle... gdyby nie 'nowomowa'. Serio, nie mam nic przeciw językom wymyślonym czy używaniu współczesnego żargonu młodzieży. Tylko to, co autor tutaj zaprezentował, nie przenika do mojej głowy. Siedziałam z kartką w ręce, żeby rozumieć, co do "purwy" mu chodziło. Nowomowa jest dla mnie na minus. Brawa za gest, ale jednak minus. A fabuła?
Jasne, dostaje z jakieś sto-sto dwadzieścia stron, gdzie Tomaszek zapoznaje się z Strefą (a raczej zadaje pytania bez odpowiedzi), wciąż ma swoje PRZECZUCIE, praca w ogrodzie czy w rzeźni to poniżej jego kompetencji. Bo chłopak musi, musi zostać Zwiadowcą - przecież to jego powołanie! Ta pewność go nie opuszcza, a mnie doprowadza do podobnego wniosku, co Gally'ego - Tomaszek ma się za lepszego od innych. Niektóre zachowani...
|
link
|
@szarikow
2012-03-29
8
/10
Przeczytane
Przeczytane
Na półce domowej biblioteczki
Trochę się rozczarowałam :( Wspaniałe recenzje tej książki sprawiły, że wiązałam z nią duże nadzieje, ale okazało się, iż się trochę przeliczyłam. Wpis z przodu okładki "Najlepsza trylogia od czasu Igrzysk śmierci" dolał jedynie oliwy do ognia! Ciągle porównywałam "Więźnia labiryntu" do tej książki, co wpłynęło w negatywny sposób na moje zdanie na temat powieści Dashnera. Ale po kolei... Po pierwsze, niebywale irytowały mnie akapity z tymi durnymi pytaniami Thomasa: "Co nas czeka jutro? Czy przeżyjemy" itd. Masakra!!! Najbardziej kiczowata i najmniej oryginalna część powieści. Po drugie, wątek miłości Thomasa z Teresą (O Boże, co za imię! Gorszego nie było?) strasznie oklepany. W dodatku kiedy czytałam o ich "więzi", mówiąc szczerze rzygać mi się chciało. Kompletna amatorszczyzna rodem z jakiś idiotycznych powiastek dla nastolatek, których fabułę wypełnia trzymanie się za ręce w trudnych chwilach. Po trzecie, bohaterstwo i szlachetność Thomasa. A fuj! To był komiks o supermanie czy coś mi się pomyliło? Po czwarte, język tłumacza. Jakiś taki nieujemny. Czasami poprzestawiany szyk zdania, w dodatku te przekleństwa ukryte pod jakimiś wydumanymi słowami typu: klump, purwa. Wnerwiający, jednym słowem. Mimo opisanych przeze mnie minusów muszę ocenić tę książkę pozytywnie, bo jednak akcja była, czytało się szybko, a zakończenie zaintrygowało i zachęciło do przeczytania kolejnej części.
|
link
|
Przeczytane
Na "Więźnia labiryntu" pierwszy raz trafiłam, jak poszłam z bratem do kina. Wybierając film, czytając opisy, ten zainteresował nas najbardziej. Po wyjściu, w mojej głowie kłębiło się milion pytań, na które w filmie nie było odpowiedzi. Niektóre rzeczy wydawały się nielogiczne. Wtedy postanowiłam, że koniecznie przeczytam książkę. Długo się do tego zabierałam, ale w końcu udało mi się sięgnąć pod "Więźnia labiryntu" Jamesa Dashnera.
Książka jest zdecydowanie lepsza od filmu i na szczęście nie było w niej niczego nielogicznego. A przynajmniej niczego, co by tak mocno rzucało się w oczy, jak w filmie. Czytało się ją miło i przyjemnie, ciężko było się oderwać, ponieważ jak najszybciej chciało się poznać losy bohaterów. Mimo że znałam zakończenie, w końcu oglądałam film, i tak byłam ciekawa tego, jak autor rozwiązywał pewne kwestie. Na całe szczęście niektóre rzeczy były zupełnie inne niż w filmie, z drugiej strony wyjście z labiryntu w filmie podobało mi się o wiele bardziej.
W każdym razie książkę zdecydowanie POLECAM.
Teraz pozostaje mi tylko uzupełnić domową biblioteczkę o kolejne części trylogii oraz o prequel i jak najszybciej nadrobić zaległości.
Książka jest zdecydowanie lepsza od filmu i na szczęście nie było w niej niczego nielogicznego. A przynajmniej niczego, co by tak mocno rzucało się w oczy, jak w filmie. Czytało się ją miło i przyjemnie, ciężko było się oderwać, ponieważ jak najszybciej chciało się poznać losy bohaterów. Mimo że znałam zakończenie, w końcu oglądałam film, i tak byłam ciekawa tego, jak autor rozwiązywał pewne kwestie. Na całe szczęście niektóre rzeczy były zupełnie inne niż w filmie, z drugiej strony wyjście z labiryntu w filmie podobało mi się o wiele bardziej.
W każdym razie książkę zdecydowanie POLECAM.
Teraz pozostaje mi tylko uzupełnić domową biblioteczkę o kolejne części trylogii oraz o prequel i jak najszybciej nadrobić zaległości.
|
link
|
@klaudia.wakulowska
2020-02-24
7
/10
Przeczytane
2015
Biblioteka
Świetna! Totalnie wciągająca. Mimo, że najpierw obejrzałam film i wiedziałam jak to się skończy, to czułam te emocje wypływające z książki, zaniepokojenie i tę ogarniającą mnie klaustrofobię. "Oni są zamknięci, nie ma dokąd i nie ma jak uciec." Przytłaczające i przerażające. Ja oszalałabym na samym początku. Język na początku mnie irytował, jednak można się do niego przyzwyczaić. Tym bardziej, że odniosłam wrażenie, że te "dziwne" słowa miały zastępować wulgaryzmy i jeśli rzeczywiście tak jest to idealnie spełniły swoją rolę. Jednak wyrażenie "ty kutasie" na prawie każdej stronie zniechęcałoby do lektury, a "ty krótasie" nie jest rażące w żaden sposób. Do kilku rzeczy można się przyczepić, ale po co skoro książkę czyta się z zapartym tchem zastanawiając się co jeszcze się stanie.
|
link
|
Przeczytane
Patrząc na gwiazdy
Posiadam
Zainteresowałam się książką po obejrzeniu filmu, który naprawdę był emocjonujący. Postanowiłam przeczytać ją i przekonać się sama o istotnych szczegółach, których nie było w filmie. Przyznam szczerze, że książka jest interesująca. Przypomina mi trochę Igrzyska Śmierci, znaczy nie w sposób bezpośredni, jednak pod względami. Szczególnie jeśli chodzi o przyszłość, gdzie ludzi spotkała zagłada, albo chociażby obecność kogoś, kto stoi nad grupą uwięzionych chłopców w labiryncie. Czytałam ją z niemałym zainteresowaniem. Z chęcią sięgnę po kolejne części.
Cóż, nie pozostaje mi nic innego jak polecić ją innym i pozwolić im przekonać się na własnej skórze (bo tak jest najlepiej, jeżeli chodzi o książki) jaka naprawdę jest ta książka. :)
Cóż, nie pozostaje mi nic innego jak polecić ją innym i pozwolić im przekonać się na własnej skórze (bo tak jest najlepiej, jeżeli chodzi o książki) jaka naprawdę jest ta książka. :)
|
link
|
@camaieu
2014-09-14
3
/10
Przeczytane
Przeczytałam, ale - za przeproszeniem - niczego mi nie urwało. Wizja świata w książce jest wprost fenomenalna; mury labiryntu sięgające nieba, przesuwające się ściany, chęć ucieczki za wszelką cenę... Tu wszystko jest jak najbardziej na tak. Jednak sposób w jaki autor przedstawia stan rzeczy oraz wydarzenia jest kiepski. Nie trzyma w napięciu, nie zachęca do czytania jednym tchem, jakieś to takie wszystko nijakie, jakby miał dobry pomysł, ale nie potrafił przekazać nam dokładnie tego, co widział w swojej głowie. Najbardziej irytującą rzeczą jest słowotwórstwo, które zalewa nas tam dosłownie bez przerwy. Mimo wszystko kolejne dwie części przeczytam - trochę z ciekawości, bardziej dla zasady.
|
link
|
@kasia.kolataj
2012-01-04
10
/10
Przeczytane
Przed godziną skończyłam czytać i jedyne, co mogę powiedzieć, to - WOW. Dawno nie czytałam tak emocjonującej i trzymającej w napięciu książki! Świat przedstawiony kryje w sobie mnóstwo tajemnic, bohaterowie są jak najbardziej realni. Czytelnik może wraz z nimi odkrywać kolejne sekrety Labiryntu, a poszlaki tylko zwiększają nasze napięcie. Jednak to wszystko nic w porównaniu do epilogu, po którym dosłownie nie mogłam złapać oddechu. To było ogromne zaskoczenie i w dodatku zapowiadające taką ciekawą fabułę drugiej części. Do tej pory nie ochłonęłam, powieść jest naprawdę świetna i szczerze polecam :)
|
link
|
@Cassiel96
2013-06-24
10
/10
Przeczytane
Muszę przyznać, że pomimo porównania książki Jamesa Dashnera do innych cykli, ja zostałam oczarowana jego oryginalnością. Autor wykorzystał swoją bogatą wyobraźnię, którą przelał na papier i powołał do życia nietuzinkowych bohaterów, którzy pozostają w nas jeszcze długo po przeczytaniu całej historii. Jestem niezmiernie ciekawa tego, co wydarzy się w kolejnej części i nie ukrywam, że poprzeczkę postawiłam jej wysoko. Zobaczymy jak będzie dalej, a tymczasem zachęcam do sięgnięcia po tę pasjonującą książkę!
|
link
|
@wojciechowska.am
2019-11-24
7
/10
Przeczytane
Jak to chociaż będzie leżało jedną nogą koło dystopii, to ja to chcę przeczytać. Tak było oczywiście z Maze Runnerem, którego najpierw obejrzałam, a później postanowiłam przeczytać. Byłam mile zaskoczona, książka bardzo dobra, dobrze oddaje klaustrofobiczny charakter sytuacji w której znaleźli się główni bohaterowie, a dalsze części faktycznie ujawniają w jakim to zniszczonym świecie przyjdzie bohaterom żyć. Wszystko ma ręce i nogi, a książka w miarę czytania nabiera tempa. W sumie to polecam :)
|
link
|
@cassandra9891
2011-12-01
10
/10
Przeczytane
Już w domowej bibliotece !
***dystopian literature***
***Akcja ! ***
Do recenzji
Nie żałuję ani jednej z chwil spędzonej na przeszukiwaniach korytarzy Labiryntu. Jeśli więc lubicie szybką akcję, mieć mocno nadszarpane nerwy i pragniecie wyzywań jakie przed wami stawia autor tej zagadki, to nie wahajcie się ani chwili. Wyobraź sobie, że znajdujesz się na arenie Igrzysk Śmierci nie znając zasad jakie kierują tą grą o przetrwanie, z której jest wyście albo jest śmierć, a otrzymasz esencje "Więźnia Labiryntu".
|
link
|
@marr93
2012-08-08
8
/10
Przeczytane
Ja także naczytałam się pochlebnych opinii i oczekiwałam od tej pozycji czegoś lepszego niż zastałam. Całkowicie zgadzam się z poprzedniczką jeżeli chodzi o uwagi. Nie lubiłam Teresy, była strasznie bezbarwną postacią .Mimo to całkiem przyjemnie się czytało, ale nie wiem czy sięgnę po kolejne części.
|
link
|
@Elen
2011-12-29
10
/10
Przeczytane
Niesamowita książka, pełna niewyjaśnionych tajemnic, ciągłych zwrotów akcji, mrocznego nastroju. Oryginalny pomysł na społeczność uwięzioną wewnątrz labiryntu. Od chwili gdy przeczytałam ostatnie zdania z niecierpliwością oczekuję na kolejną część. Baaaardzo polecam !
|
link
|
@Fonin
2012-03-17
10
/10
Przeczytane
Książka naprawdę dobra i trzymająca w napięciu. Polecam. Koniec mnie zaskoczył i zszokował. Z niecierpliwością wyczekuje "Próby ognia".
|
link
|
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“Jeżeli się nie boisz to znaczy, że nie jesteś człowiekiem. ”
/281d8b1f0e9b6ce7e14e25366dbe9cab/n/james-dashner "James Dashner")
“Wiedział wystarczająco dużo, aby dojść do przekonania, że czasami wiedza jest do bani.”
“Zawrzyj twarzostan”
“Chciałabym ci w ten sposób powiedzieć, że gdybyś umarł, to bym cię zabiła.”
“- To Stwórcy - odpowiedział Minho, następnie splunął na podłogę. - Zrobię wam z pysków origami!”
Pozostałe książki z cyklu
/o-9788361386643/n/proby-ognia)
Próby ognia
James Dashner
7.9/10
Znalezienie wyjścia z Labiryntu miało być końcem. Żadnych więcej niespodzianek, żadnych puzzli. I ża...
/o-1315247/n/lek-na-smierc)
Lek na śmierć
James Dashner
7.6/10
Thomas wie, że DRESZCZowi nie można ufać, ale oni twierdzą, że czas kłamstw już się skończył, że zeb...
/o-9788361386759/n/rozkaz-zaglady)
Rozkaz zagłady
James Dashner
8.1/10
Zanim weszli do labiryntu padł rozkaz zagłady... „Rozkaz zagłady” to długo wyczekiwany przez fanów p...
/o-9788365568205/n/kod-goraczki)
Kod gorączki
James Dashner
7.9/10
Kod gorączki to niecierpliwie wyczekiwany przez fanów prequel bestsellerowej serii Więzień labiryntu...
