Opinia na temat książki Wotum nieufności

Czy tylko ja mam wrażenie, że mało który pisarz ma tak słabych redaktorów jak Najpłodniejszy? Serio, w tej książce widać to szczególnie wyraźnie, non-stop coś mi w tekście zgrzytało, coś kulało. Tak jak by właśnie nikt po samym autorze nie przejrzał tekstu i nie zrobił notatek na marginesie :) Historia niby płynie lekko, ale mielizny i skały co rusz. Mam na myśli typu postać wyskakująca znikąd, ale nie w tym sensie, że znikąd pojawia się w całej opowieści, a całej fabule - znikąd pojawia się w tym konkretnym akapicie :)

Fabuła powiedzmy, że przemyślana, choć nagromadzenie sensacyjek może czasem wręcz rozbawić. W tekście nie ma jakiegoś punktu kulminacyjnego, jakiejś większej rozpierduchy, a te sceny, które Najpłodniejszy chyba chciał takimi uczynić wielkiego wrażenia nie robią.

Właśnie, sposób opowiadania - płynnie, nienużąco, ale jeśli prowadzi się równolegle dwa punkty widzenia, to można by kończyć poszczególne rozdziały większymi twistami czy po prostu z większą dawką napięcia.

Postacie na plus, są nienachalnie zarysowane, czujemy je, ale nic na siłę. Choć chyba powinniśmy się nieco więcej dowiedzieć o ich przeszłości, autor nieco za mało nam o niej opowiedział, w dodatku dość niekonsekwentnie wybierał te, które ową historią obdarzył. Przemyślenia na tematy przeróżne dodane nieco na siłę.