Wybrane zagadnienia urbanistyki i architektury w województwie pomorskim w latach 1920-1939

W odrodzonej Polsce Pomorze obok Śląska urosło do rangi symbolu niepodległości II Rzeczypospolitej. Przed młodym państwem stanęło trudne zadanie zjednoczenia odzyskanych ziem, odbudowy ze zniszczeń wojennych, przebudowy gospodarczej kraju. W klimacie politycznego napięcia wokół „pomorskiego korytarza" władze II Rzeczypospolitej w krótkim czasie stworzyły niemal od podstaw struktury przestrzenno-osadnicze, przemysłowe i komunikacyjne. Obejmowały one pas nadmorski z szeregiem dynamicznie rozwijających się dzięki prywatnemu kapitałowi kąpielisk oraz przyszłe miasto i port Gdynię - morską stolicę kraju. Znaczne przekształcenia przestrzenne miały miejsce w Toruniu - niewielkim dotychczas, przygranicznym mieście zamkniętym w pierścieniu twierdzy, które rozbudowano w nowoczesny układ urbanistycż-no-architektoniczny pełniący funkcje stolicy województwa. Działający na terenie Pomorza architekci stworzyli organizacje zawodowe (w Gdyni - w 1928, w Toruniu — w 1931 roku), które następnie weszły w skład ogó\nopolskiej organizacji - SARP. ich celem była ochrona zawodu architekta, opracowanie miejscowych przepisów budowlanych, organizowanie konkursów, podnoszenie poziomu architektury na Pomorzu oraz jej popularyzacja.