Wzgórze Niezapominajek

Ciepła, sympatyczna opowieść, z niespieszną, dość leniwą akcją, która nie nudzi czytelnika, a otula niczym miękki kocyk. Całość nie wywołała we mnie większych emocji, dopiero zakończenie spowodowało, że moje serce nieznacznie się poruszyło. Bardzo przyjemna obyczajówka o rodzinnych tajemnicach i tragedii sprzed lat, która miała wpływ na życie wielu osób. Niesamowicie się przy niej zrelaksowałam i niedługo sięgnę po "Dom po drugiej stronie jeziora" - opowieść o kolejnej mieszkance wsi Błękitne Brzegi.

Jeśli podobnie jak ja lubicie odkrywać rodzinne tajemnice, rozwiązywać zagadki i dążyć do najtrudniejszej nawet prawdy to "Wzgórze niezapominajek" będzie bardzo dobrym wyborem. Powieść urzekła mnie swoim niepowtarzalnym klimatem, pewnego rodzaju swojskością, ciepłem i serdecznością.
Tytułowe Wzgórze Niezapominajek wydaje się być niezwykłym i urokliwym miejscem, do którego chętnie bym zawitała. Stare drzewo z wydrążoną dziuplą zapewne miałoby mi wiele do opowiedzenia, a gościnne stare domy nad jeziorem należące do Florentyny, Celiny, Haliny i Matyldy na pewno wciąż skrywają wiele interesujacych sekretów.

Już nie mogę się doczekać, kiedy w moje ręce trafi kolejna opowieść o Błękitnych Brzegach i domu po drugiej stronie jeziora, gdzie Matylda opowiada swoją własną historię.