Opinia na temat książki Za niebieskimi drzwiami

 Udana młodzieżówka, którą czyta się błyskawicznie. Dwunastoletni Łukasz ulega wypadkowi podczas jazdy samochodem. Jego matka zapada w śpiączkę, a on sam zmaga się z bólem w lewym kolanie. Chodzi o kulach. Tymczasem dowiaduje się, że matka miała siostrę - ciotka Agata zabiera młodzieńca do Brzegu. Do Wielkiego Klifu, gdzie samotna Agata prowadzi pensjonat. Zanim wpadniemy do krainy czarów i dowiemy się, co skrywają niebieskie drzwi - przyjdzie nam zmierzyć się z bolesnymi tematami dla dzieci - począwszy od rozpaczy za matką, która zostaje ,,oderwana'' od syna, w trakcie tego zmagania się z własną bezsilnością i ograniczeniami ciała (utrata pełnej kontroli nad chodem), skończywszy na braku widzenia z ojcem, który był tym nieobecnym, wiecznie w domysłach i poszukiwany w artefaktach ze strychu.

Historia skupia się na kilku punktach, choć najważniejszy stoi tuż obok - fantasy wydaje się dodatkiem do historii, gdzie samotni ludzie poszukują przyjaźni, oznak utraconej rodziny (wspomnianego ojca, zerwanie więzi między siostrami). Od przygody ważniejsze są poszukiwania szczęścia, budowa komunikacji międzyludzkiej, próba zrozumienia, dlaczego tracimy kontakt z otoczeniem, pytania o to, czy eksperymenty genetyczne pomogłyby ludziom podnieść się z kolan i zapobiec tragediom ludzkiego losu. Sporo łakoci, familijnego dramatu i całkiem przemyślanego humoru, który opiera się na prostych zasadach - na dziecięcej wierze w to, że nie jest jeszcze za późno, by uratować relacje z innymi.