Opinia na temat książki Zemsta Manitou

Zemsta Manitou to druga część cyklu Grahama Mastertona w której autor zderza losy ludzkości z indiańską demonologią. Kolejny raz jasnowidz Harry Erskine oraz szaman Śpiewająca Skała są zmuszeni stanąć do walki z dawnym przeciwnikiem. Z zaświatów bowiem, powraca bezwzględny Misquamacus - bardziej potężny i jeszcze bardziej żądny krwi.

Autor przenosi akcję z pierwszotomowego Nowego Jorku do miejscowości Bodega Bay w północnej Kalifornii. To tutaj demoniczny szaman upatruje w ośmioletnim Toby'm Fennerze szansę na dokonanie swojej zemsty. Misquamacus zapowiada dzień, w którym odrodzi się dwudziestu dwóch szamanów, a wraz z nim koniec białego człowieka.

Tempo serwowanej historii podobnie jak w części pierwszej jest konkretne i płynie bez zbędnego przedłużania. Momentami nawet bohaterowie przejmują inicjatywę i śmiało wchodzą temu drugiemu w słowo, by ukrócić dłuższe odbieganie od tematu. Śmieszne zjawisko, ale działa doskonale. Czuć wyraźnie, że poznane już wcześniej postaci nabrały w tej odsłonie większej pewności siebie, doświadczenia jak i stały się bardziej świadome zagrożenia z jakim przyszło im się zmierzyć. Szybko odnajdują się w sytuacji, zgrabnie oprowadzają czytelnika po kolejnych indiańskich wcieleniach i odpowiednio nastrajają go na zbliżające się wydarzenia.

Najmocniejszym elementem tej historii stanowią zjawiska towarzyszące przenikaniu się światów. Wcześniej punktem zapalnym była narośl u młodej Karen Tandy, w której odradzał się mściwy szaman. Teraz autor posłużył się dzieckiem fundując czytelnikowi pełny wachlarz zdarzeń, poczynając od nawiedzenia, dręczenia na opętaniu kończąc. Zdarzały się sytuacje, w których można było przewidzieć pewne ruchy bohaterów, ale to i tak tylko na chwilę, bo ten właśnie demoniczny klimat utkany jest tu wyśmienicie.

Ps. Zemsta Manitou jest zdecydowanie mocniejszą odsłoną w porównaniu do części pierwszej.

https://www.facebook.com/Punktzaczytania