Od chwili rozpoczęcia niemieckiej inwazji w czerwcu 1941 r., aż do momentu, gdy wojska rosyjskie utorowały sobie drogę do Berlina w maju 1945 roku, nazwisko Żukowa ściśle wiązano z serią zwycięstw, które zmieniły bieg II wojny światowej. Ale w latach 1946 1953 Żukow był zesłany do drugorzędnych okręgów wojskowych. Po śmierci Stalina wrócił do łask i został ministrem obrony narodowej i członkiem Biura Politycznego. Jednak już w 1957 roku Chruszczow wysłał go na przedwczesną emeryturę. Pasjonująca biografia pióra W. Spahra ukazuje wzloty i upadki wielkiego dowódcy i kulisy działań politycznych ZSRR.