Marta Kisiel-Małecka

http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=6501

:-)

Odpukać, nie miałam, ani z autorem, ani z tłumaczem. Ponieważ znam dobrze obie strony barykady, wiem, jak łatwo o nieporozumienie czy zranienie wrażliwych autorskich uczuć. Stąd też moje obszerne komentarze w tekście — by autor czy tłumacz wiedział, że nie czepiam się złośliwie, dla samej przyjemności, tylko z konkretnego powodu. W relacjach redaktor–autor/tłumacz potrzeba dużo taktu, cierpliwości...

@ kimber, obecnie tłumaczę dla C&T, redaguję między innymi dla Dolnośląskiego, Prószyńskiego, W.A.B. i Zysku, a także paru mniejszych wydawnictw. Z korekt musiałam zrezygnować — ta praca wymaga ciszy, skupienia, wypoczętej głowy i świeżego spojrzenia, przy niemowlęciu nie ma na to szans :-)

Czy doceniają? Chyba tak, skoro czasem dziękują mi za przydatne uwagi i miłą współpracę, a przynajm...

@ Sally, grzebiąc w źródłach czy dopieszczając pomysł, produkuję tony notatek, a bez porządnego konspektu w ogóle nie zabieram się do roboty. Muszę wiedzieć, do czego zmierzam, którędy i dlaczego właśnie tędy, a nie np. bardziej na północ ;-)

@ marian_k, ponoć w przyrodzie nic nie ginie, więc kto wie, może i mnie się poszczęści ;-)

@ Kobaltowa, z małżonem i latoroślą radzę sobie ...

@ marian_k, myślę, że też coś koło tego. Trzy razy z konieczności i co najmniej drugie tyle dla przyjemności. Kiedy na egzaminie z literatury współczesnej zaczęłam cytować tekst, wykładowca osłupiał ;-)

@ dlugopisarka, mam za sobą pierwsze, nieudane podejście do Papierowego człowieka, który mnie z lekka znudził. A we Władcy much interesuje mnie sama historia, więc sądzę, że tym razem się ...

@ dlugopisarka, nie wiem, czy to wystarczająco wielkie P ;-)

Z tych wielkich, największych — Słowacki i Malczewski za całokształt, poza nimi dwoma nie mam ulubionych nazwisk przez wielkie N, raczej wielkie dzieła. Marquez za Sto lat samotności, Gombrowicz za Trans-Atlantyk, Sołżenicyn za Oddział chorych na raka. Andrzejewski za Bramy raju, Andrzej Szczypiorski za Mszę za miasto Arras. Mię...

@ winterolmostover, przede wszystkim język i klimat, jaki tymże językiem kreuje. Czytając Zafona, mam przed oczyma wspaniałe XIX-wieczne powieści i ich piękną frazę, niespieszną narrację. Do tego atmosfera niesamowitości otaczającej to, co z pozoru zwyczajne, i grozy, równie często subtelnej, co ocierającej się o makabrę. A zderzenie pięknego, eleganckiego języka z grozą i makabrą opisywanych nim ...

No to lecim z tym koksem! :-)

@ oisaj — póki co upieram się i zapieram wszystkimi kończynami, własnymi i pożyczonymi, że kontynuacji nie będzie, choćbym pękła. Dla mnie Dożywocie to zamknięta historia, a nowych kłębi mi się we łbie coraz więcej i to im chcę poświęcić czas :-)

@ patrylandia — na dodatek jestem też korektorem i copywriterem. W zasadzie nie parałam się tylko składem...

Dzień dobry wieczór, czyli witam i dziękuję za zaproszenie na Waszą kanapę :-)

Ciężka i niewdzięczna. Czytelnicy często nie zdają sobie sprawy, jak tytaniczny wysiłek włożył redaktor w książkę, którą właśnie czytają, by w ogóle się do tego czytania nadawała. Czasem redakcja przypomina wręcz reanimację trupa... Ale na szczęście bywają też książki, nad którymi pracuje się z przyjemnością.