Panika

Nieco mniej ekstremalne Igrzyska Śmierci, które dzieją się naprawdę, tuż obok Ciebie. Poznaj zasnute mgłą, miasteczko, w którym nie ma nadziei. Wyobraź sobie grupkę ludzi, którzy stoją przed możliwością wyrwania się z marazmu i beznadziei. I tę grę, która umożliwi to jedynie nielicznym. Wystarczy jedynie pokonać swoje słabości walcząc na śmierć i życie. A najgroźniejszym przeciwnikiem jesteś Ty sam.

Pomysł na fabułę jest naprawdę niezły. Niestety gorzej z wykonaniem. Narracja trzecioosobowa pozbawia nas tego co najważniejsze- możliwości poznania emocji głównych bohaterów. Są oni skrojeni na miarę, nie zaskakują, nie wzbudzają sympatii( oprócz Bishopa, którego jako jedynego polubiłam tak naprawdę mocno).

Początkowo książka mnie zdołowała. Nie podobała mi się ani trochę. Zastanawiałam sie dlaczego Ci młodzi ludzie ryzykują życie dla "jakiejś tam" nagrody. Potem zrozumiałam, że oni nie mają nic do stracenia, a forsa nie jest jedyną motywacją. W pewnym momencie powieść naprawdę mnie wciągnęła. Muszę jednak przyznać, że brakowało tego czegoś co sprawiłoby, że poleciłabym to innym znajomym. Przeciętność. A mogło być tak pięknie