365 dni recenzja

❗Uwaga, uwaga... przeżyłam! 😂❗

(każdy czyta na własną odpowiedzialność)

Blanka Lipińska "365 dni".

Młoda, piękna kobieta - Laura Biel - zostaje porwana przez Don Massimo - mafiozę, rzecz jasna najseksowniejszego mafiozę na świecie. I oczywiście Włocha. Laura zostaje "uwięziona" w gigantycznej willi, ma do dyspozycji wszystko to, czego chce. Ale ma też 365 dni na pokochanie swojego oprawcy. To tak w skrócie o fabule.

Jakże to "piękna" i "romantyczna" historia! 🤣 Kobieta porwana, uwięziona, zmuszana do przeróżnych rzeczy, szantażowana... no zakochuje się w Massimo i to już po kilku tygodniach. Chyba po niecałych trzech 😎 rozkwita wielka miłość! Miłość w świecie mafii sycylijskiej! Massimo to bestia, pod względem erotycznym to już w ogóle BESTIA! Sex od niego bije na kilometr! 😈 

I co? I nic. Skoro miłość tak rozkwitła to trzeba planować ślub! Ach. Zapomniałam dodać, że Don Massimo jest zabójczo bogaty! Tyle kasy... taki luksus. Sukienki, buty, zegarki, biżuteria, perfumy. Och kurde. Tego to ja zazdrosciłam tej Laurze 🤤 no i dzięki tej kasie Laura może kupić wymarzoną, wyśnioną suknię ślubną! 💒

Koniec bajki taki, że no przecież wszystko musi się poplątać i to jeszcze dwa dni przed ślubem! I to jeszcze w TAKIEJ sytuacji! (och kurde nie zdradzę o co chodzi, ale można się domyśleć 🤗🤣). No i jak tu dalej żyć? 

Dobra. Teraz tak na serio. Przeczytałam. Oczy bolą. Nie tylko od błędów stylistycznych (nie to że jestem jakaś bardzo wymagająca, ale to minimum chociaż powinno być...), nie tylko od scen erotycznych, gdzie co jakieś 20 stron się bzykają, że tak to ujmę. Najbardziej ucierpiała moja dusza. Historia tak bardzo romantyczna... romantyczna od tyłu. Świat mafii tak bardzo przesłodzony! A ja myślałam, że autorka da z siebie wszystko! (Skoro sex tak kolorowo opisany, dlaczego gangsterski świat taki ubogi?)

Pomimo zażenowania czytało się szybko. I o dziwo nie odłożyłam książki po 5 stronach... no jak sąsiadka przeczytała w jedną noc to ja będę gorsza?! A w życiu! 🤣 

Nie mój klimat. Drugą część odpuszczam, choć wiem, że i na nią jestem skazana... niestety. 

Moja opinia: NIE, NIE, NIE! 

PS. Miłego czytania 😉