Ukrainki. Co myślą o Polakach, u których pracują recenzja

Z nieskrywaną ciekawością sięgnęłam po książkę: Ukrainki. Co myślą o Polakach, u których pracują. Byłam zaciekawiona, co o nas myślą, czy im się u nas podoba i przede wszystkim, co sądzą o pracy w Polsce. Drugą stronę medalu znam bardzo dobrze. Wystarczy włączyć Internet, by dowiedzieć się, że Ukraińcy to nieroby i lenie, którzy żyją na nasz koszt. Nie pracują, kradną i uważają, że im się wszystko należy. Jak bardzo krzywdzący jest to obraz, możemy zobaczyć po przeczytaniu dosłownie kilku stron książki.

Pozycje czyta się niezwykle szybko, jest to idealna propozycja na jesienny wieczór. Tak naprawdę nie wiem, kiedy przesłuchałam całą lekturę. Rozdziały są krótki, nie znajdziemy tu zbędnego gadania czy wyolbrzymiania pewnych spraw. Jest temat, są pytani i odpowiedzi i tyle. Autorka porusza tutaj sporo wątków. Zaczynając od pracy, zasiłków, kończąc po niechęć Polaków do Ukraińców. W książce znajdziemy kilkanaście opinii, które w bardzo klarowny sposób mówią nam, co tak naprawdę panie o nas myślą. Poruszając się po różnych profesjach, autorka tropi różne gusta, zbiera nie tylko pozytywne opinie, ale i negatywne po to, by dać czytelnikowi jasny przekaz, jak jest naprawdę.

Sama konstrukcja jest jak najbardziej poprawna, ale nie da się ukryć kilku minusów. Przede wszystkim pani Monika Sobień-Górska nie rozszerzyła pola swojej eksploatacji. Zabrakło mi tu pań, które nie mieszkają bądź nie pracują w Warszawie. Z ogromną przyjemnością przeczytałabym, co sądzą kobiety, które obcują ze społecznością małomiasteczkową bądź wiejską. Inne jest społeczeństwo w stolicy, a inne na prowincji. Choć autorka przepytała kilka kobiet, które wykonują różną pracę, to miałam poczucie, że większość z nich ma jakiś problem z Polakami. Rozumiem, że mogły zostać skrzywdzone, ale większość opowieści można streścić do słów: syf, kiła i mogiła. W każdym domu jest brudno, koleżanki rzucają kłody pod nogi, a państwo chce za wszelką cenę deportować na Ukrainę.

Patrząc całościowo, mam wrażenie, że mur, jaki przez lata wyrósł pomiędzy krajami, jeszcze długo nie zostanie zburzony.