Recenzja książki Almond

Won-Pyung Son "Almond" Ten, który nie czuł,

"- Mama chciała, żebym wiódł normalne życie. Czasami jednak nie wiem, na czym ono polega.
- Na zwykłości?
- Zwykłość... - wymamrotałem.
Być takim jak inni. Być zwyczajnym. Nie mieć strasznych przeżyć. Chodzić do szkoły, zdać maturę, przy odrobinie szczęścia dostać się na studia, znaleźć dobrą pracę i spotkać kobietę, z którą mógłbym się ożenić i mieć dzieci. Coś takiego albo... Albo nie wyróżniać się.
- Rodzice wiążą z dziećmi wielkie nadzieje. Ale gdy te się nie spełniają, zaczynają chcieć, żeby dzieci były zwyczajne. Myślą, że to łatwe. Tymczasem, synu, bycie zwyczajnym to najtrudniejsza rzecz na świecie - oświadczył doktor Shim".

Dość długi cytat, ale świetnie obrazujący istotę ludzkiego bytu. Tytułowy "Almond" , nastoletni Yunjae, choruje na aleksytymię, zaburzenie psychiczne polegające na niemożności odczuwania i rozumienia własnych stanów emocjonalnych. Nie zna strachu, smutku, lęku, nie zna tęsknoty, nie wie czym jest szczęście czy miłość. Kiedy w wyniku nieszczęśliwego splotu wydarzeń jego młodzieńcze życie zmienia się diametralnie, będzie musiał samodzielnie stawić mu czoła. Światu, w którym funkcjonuje oraz ludziom, których na swojej drodze spotka.

Bliska jest mi dalekowschodnia umiejętność zawierania ważnych spraw ogólnoludzkich w krótkiej, kompaktowej formie. Minimalistycznie, bez zbędnego gadania, a zarazem w wartościowej, dającej dużo szersze pole do interpretacji aniżeliby się wydawało na pierwszy rzut oka, opowieści. "Almond" to historia dużo bardziej uniwersalna niż tylko będąca przedstawieniem mechanizmów działania choroby. To opowieść o dojrzewaniu, nawiązywaniu relacji pomiędzy ludźmi, przyjaźni, uczeniu się funkcjonowania w społeczeństwie, a przede wszystkim poszukiwaniu i określaniu siebie. Tym bardziej uniwersalna, ponieważ skierowana i do czytelnika nastoletniego, bo głównie takich bohaterów spotykamy po drodze, jak również dojrzałego, który na życie potrafi spojrzeć już doświadczonym okiem. Okładka Wydawnictwa Mova jak zwykle w punkt.