Almond recenzja

Yunjae, chłopak ,który od urodzenia nie umiał rozróżnić ,a nawet zrozumieć czym jest szczęście ,a rozpacz. Chłopak ,który nie odczuwał nic w momencie gdy na jego oczach człowiek mordował jego najbliższe osoby. Osób ,które pomagały nauczyć się mu jak funkcjonować w tym pokręconym dla niego świecie, za pomocą małych lecz przydatnych karteczek samoprzylepnych. Co by się jednak stało ,gdyby potwór ,który nie może odczuwać jakichkolwiek emocji spotkał się z agresywnym i pobudliwym Gonem? Jeden potwór odczuwający aż za dużo ,a drugi ,który nie czuję nic. Na to pytanie może odpowiedzieć właśnie książka „Almond” z podtytułem „Ten, który nie czuł”

Powieść Won-Pyung Sohn południowokoreańskiej pisarki i reżyserki opowiada nam o chłopcu ,który urodził się z okropną chorobą. Aleksytymią. Choroba tą uniemożliwia odczytywanie oraz rozumienie swoich własnych uczuć. Co idzie w parą z niewiedzą czym są w ogóle emocje. Wyobraźcie sobie siebie ,który patrzy na ludzi na ulicy, w parku a nawet własnych bliskich nie mogąc zrozumieć dlaczego oglądając smutny film płaczemy ,czy gdy zdamy na swoją wymarzoną uczelnie skaczemy z radości. Matka wraz z Babcią instruowały go co w danej sytuacji trzeba zrobić za pomocą samoprzylepnych karteczek na ,których pisało np. „ Gdy inni się uśmiechają – uśmiechaj się w odpowiedzi”.

Książka ta opowiada nie tylko w jaki sposób myślał nasz bohater ,ale także z jakimi trudnościami się borykał. Opowieść ta mówi ,także jak chłopak przez pryzmat procesu myślowego próbuje nawiązać nową relacje z nowopoznanymi bohaterami ,a w szczególności z Isu zwanym powszechnie Gonem. Chłopakiem ,który nie umie nad sobą zapanować przez traumatyczne przeżycia ,które napotkał na swojej drodze.
Almond” to książka ,która porusza temat jak trudno jest żyć oraz jaką uwagę i miłość trzeba okazywać dziecku choremu. Opowieść ,która ukazuję codzienną walkę i smutek. Historia ,która otwiera oczy na problemy ,o których nigdy wcześniej nikt by nie pomyślał. Książka skonstruowała żeby czytelnik mógł czuć wszystkie emocje ,które Yunjae nigdy nie rozumiał. Jak sama autorka piszę ani ty, ani ja, ani w ogóle nikt nigdy nie wie, czy jakąś opowieść jest wesoła czy przeciwnie – tragiczna. Sądzę że ten cytat właśnie opisuje cała książkę ,która trzyma w napięciu do samego końca. Najpiękniejszy cytat jaki w życiu usłyszałam występuje właśnie w tej historii i brzmi Bycie zwyczajnym to najtrudniejsza rzecz na świecie.

Przepiękna opowieść o przyjaźni potwora z potworem. Książkę tą z całego serca polecam wszystkim osobom, ale w szczególności tym ,którzy chcą spojrzeć na świat z innej perspektywy oraz przeżyć niezwykłą i wzruszającą przygodę z Yunjae.