Kapłanka chaosu recenzja

Apopi czeka proces, ale ona wątpi w jego sprawiedliwość. Elfy cały czas dają jej odczuć, że jest niechciana i nie powinna być hegemonem, więc każda okazja jest dobra, aby się jej pozbyć. Niestety, Apopi wciąż stara dopasowywać się do elfów, mimo że ich intencje są jawne. Do tego przy jej boku wciąż kręci się jej zabójca, który wszystko to na nią ściągnął i też ma swój udział w procesie.

Apopi wciąż poznaje swoje nowe życie. I mimo że już trochę poznała styl życia elfów, to niektóre ich zachowania czy tradycje wciąż ją szokują. Nie dziwię się, dla mnie również były one zaskakujące.

Apopi jak zwykle nie zawodzi. Jej przemyślenia są przezabawne i nie gryzie się w język, jeżeli wymusi to na niej sytuacja. Łamie wszelkie zasady panujące w społeczności elfów, staje w obronie słabszych, a także pozostaje blisko ze swoim zabójcą. Dodatkowo Apopi żyje jakby w miłosnym trójkącie. Sama nie do końca wie co myśleć o otaczających ją mężczyznach.
Nie potrafi też usiedzieć w miejscu, jest ciekawska, lubi wtykać nos tam, gdzie jej nie chcą. Apopi znajdzie się w niebezpiecznych sytuacjach, stresujących, ale też w sytuacjach romantycznych.

Fantastyka z romansem. Apopi ma w sobie masę uczuć, które dzieli aż na dwie osoby, a chemia aż wisi w powietrzu. Życie romantyczne bohaterki miesza się z jej obowiązkami hegemona. Obserwujemy, jak Apopi przyzwyczaja się do swojej nowej roli, jak uczy się być hegemonem i jak miota się między dwoma mężczyznami. Chemię czuć podczas romantycznych scen, a kiedy te się kończą, opowieść wraca na normalny tor. Taka gra nie mogła się niestety ciągnąć wiecznie i naprawdę byłam ciekawa, kogo Apopi ostatecznie wybierze.

W książce ponownie wracamy do magicznego lasu, pełnego elfów i ludzi. Autorka stworzyła bardzo dobrą kontynuację. Opisy tych wszystkich miejsc pozwalają się wprost do nich przenieść. Historia rozwija się stopniowo, jest spokojna oprócz drobnych zwrotów akcji, ale zakończenie to istny chaos. Chaos, który wprowadza Apopi, a koniec końców pozostawia nas z masą pytań w głowie. Książka ma tak wiele stron, ale jak przychodzi co do czego, to okazuje się, że mogłoby być ich więcej, a tak pozostaje czekać na kontynuację.