Dziesięć tysięcy drzwi recenzja

January Scaller mieszka w rezydencji Pana Locke’a, bogacza i kolekcjonera bezcennych artefaktów, od kiedy była małym berbeciem. Mimo tego, że gospodarz nie żałuje pieniędzy na jej edukację, czy też piękne stroje, dziewczynka nie czuje się do końca dobrze. Jest jednak wdzięczna za to co ma, a także stara się zachowywać się nienagannie. W każdym razie tak nienagannie, jak tylko potrafi. Jednak do czasu…

Pewnego dnia w jednej z sal pełnej gablot i gablotek, znajduje pewną magiczną książeczkę, która jest powodem tego, że jej życie i postrzeganie świata i pewnych spraw zmienia się bezpowrotnie.

W „Dziesięciu tysiącach drzwi” zastosowany został bardzo ciekawy zabieg, a mianowicie przedstawienia książki w książce. Jest to pierwszy raz, gdy spotykam się z czymś takim na kartach jakiejkolwiek powieści. Jest to coś, co niewątpliwie działa na korzyść tej historii, podobnie jest z językiem, którym posługuje się autorka. Jest on bajkowy i absolutnie niesamowity. Wynagradza mi również niewielkie zgrzyty, które pojawiały się w trakcie czytania, jednak nie były na tyle duże, żeby w zauważalny sposób wpłynąć na mój odbiór książki.

Muszę jednak przyznać, że pierwsze 100-150 stron tej powieści dłużyło mi się dość mocno. Szczególnie nudne wydały mi się fragmenty opisujące dzieciństwo January, jednakże, gdy tylko dziewczyna podrosła akcja zaczęła nabierać tempa i jednocześnie przyciągać moje zainteresowanie. Nie jest to jednak pierwsza powieść, w której "młode lata" bohatera nie do końca mnie interesują, więc nie jest to wina autarkia raczej moja osobista fanaberia. Na kartach tej powieści pojawia się również pewien nadnaturalny wątek, który w moim odczuciu jest zbędny, lub powinien zostać bardziej rozwinięty.

„Dziesięć tysięcy drzwi” nie jest powieścią, którą czytałam z wypiekami na twarzy, ale jednocześnie interesowało mnie jak się zakończy, a jej finał spowodował u mnie dużo uśmiechu i ciepła na sercu. Uważam, że sam pomysł, język i okładka są na bardzo wysokim poziomie, a biorąc pod uwagę, że jest to debiut, to powinnam wstać i zacząć klaskać.