Topniejące serce recenzja

Trochę się bałam sięgając po powieść, że będzie to kolejna przesłodzona, urocza historia z romantycznym wątkiem w roli głównej. Na szczęście nie. Autorka poszła w zupełnie innym kierunku. Owszem, jest w powieści mnóstwo wzruszeń, ale jest to historia z przekazem, która zwraca uwagę na wiele problemów dzisiejszego świata. Chociażby tych nam najbliższych, jak istotna rola rodziny w życiu każdego człowieka. Powieść jest prawdziwa i szczera. I to jest jej największa wartość.

To ważna książka w przedświątecznym okresie. Pozwala zrozumieć, czym tak naprawdę są Święta i do czego trzeba w tym okresie dążyć. Pokazuje, że jest to czas przemyśleń, zrozumienia, pojednania i wybaczania. Tak innym jak sobie. Wskazuje na moc zwykłej, szczerej rozmowy. Na siłę zaufania, sobie przede wszystkim i we własne siły również. Autorka świetnie pisze, z wrażliwością, delikatnością i taktem poruszając trudne i istotne kwestie, otwierając przy tym czytelnikowi drzwi do dalszych rozważań.

Historia zawarta w powieści jest historią zwykłych ludzi, a jej główną bohaterką jest Maja, która samotnie wychowuje trójkę swoich córek, pracując jako sprzątaczka i starając się zapewnić córkom godne życie. Codzienność Mai nie jest łatwa. Ma na nią wpływ przeszłość, którą zniszczyli jej rodzice, okazując brak zrozumienia, nie rozumiejąc swojego dziecka, stawiając zbyt wysokie wymagania. Po latach i spotkaniach z różnymi ludźmi, Maja postanawia nawiązać z rodzicami kontakt. Mimo że opowieść jest mądra, wartościowa i ciepła, nie jest lekka. Dużo w niej złych emocji, żalu, rozgoryczenia, które nie pozostają bez wpływu na czytelnika. Skomplikowane relacje rodzinne, uprzedzenia, trudne doświadczenia, a w skutek tego brak zaufania do ludzi. To wszystko oraz wrażenie bliskości, jakie czytelnik odnosi w kontakcie z bohaterką, sprawiają, że odczuwamy ból i dzielimy wszystkie doznania z kobietą. Negatywne emocje są jednak równoważone przez pozytywne odczucia. Jest w powieści mnóstwo miłości i nadziei, pojawiają się powody do uśmiechu i radości. Autorka pokazuje, że wybaczanie, nawet w Święta, nie przychodzi ot tak. To proces, czasem bardzo długotrwały, który wymaga od człowieka odwagi, pracy i siły. I nie zawsze się udaje.

Lubię książki, które czegoś uczą, z których po przeczytaniu mogę wyciągnąć dla siebie jakieś wnioski. I ta historia taka jest. Mądra, współczująca, pouczająca. Polecam, szczególnie na przedświąteczny czas.

We współpracy z Wydawnictwem Filia.