Zimny chirurg recenzja

Długo zabierałam się do zagłębienia się w twórczość Maxa Czornyja. I to był mój błąd, ponieważ pierwsza jego powieść, którą przeczytałam i zaraz wam o niej opowiem, bardzo mi się spodobała. Nie potrafię opisać tego słowami, ale dla mnie "Zimny chirurg" pomimo tego, że jest bardzo brutalny i czasami wręcz obrzydliwy, okazał się bardzo ożywczym. To tak jakby znaleźć wodę na pustyni. Miałam długą przerwę w czytaniu i od razu trafiła mi się perełka, którą gorąco wam polecam.

Niestety zapewne duża część z was nie wybierze tej książki z uwagi na to co zabiera w sobie w środku - opis życia Edwarda Kolanowskiego, który był "Zimnym Chirurgiem", nekrofilem, który nie tylko bezcześcił zwłoki, ale też zabijał niewinne kobiety, które uważał za bardzo niewdzięczne. Uwielbiał tylko takie, które kompletnie poddawały mu się ( to były właśnie martwe kobiety ). Mężczyzna uwielbiał odcinać płci pięknej piersi i narządy rozrodcze, by potem przyszyć do ubrania, tworząc lalkę, która stawała się obiektem jego pożądania i tylko taka "lalka" sprawiała mu przyjemność. Powieść jest napisana bardzo ciekawie - bo w pierwszej osobie. To zabójca zwraca się prosto do nas - czytelników, co daje bardzo dobry efekt. Do ostatniej kropki nie można oderwać się od wyznać takiego brutalnego człowieka. Mężczyzna przedstawia bardzo często sprzeczne ze sobą aspekty swojego życia. I tak w jednej chwili nienawidzi się jego poczynań a z drugiej mu współczuje. Z taką narracją jeszcze nie miałam do czynienia i bardzo mi się to spodobało, gdyż zazwyczaj nie poznajemy całego życia i uczuć zabójców w podobnych książkach.

Długo nie zapomnę tej historii. Poza tym, nie jest to całkowity wymysł autora. Postać "Zimnego Chirurga" istniała na prawdę w Polsce. Dotąd na świecie odnotowano jeszcze jeden taki przypadek, ale bardzo dawno temu. Jak można dowiedzieć się z kart powieści, bywa, że to środowisko determinuje, kim a może raczej czym się staniemy w przyszłości. Jak zlekceważone problemy w dzieciństwie mogą odcisnąć piętno w psychice mężczyzny, który do końca nie będzie wiedział, co tak naprawdę nim kieruje, czy jest to chora psychika, czy raczej bestialski instynkt łowcy.

Gorąco polecam, a tym, którzy przetrwają do końca, składam wyrazy szacunku. To nie jest łatwa powieść. Skłania do refleksji nad samym sobą ale i oceną naszego otoczenia. Już nie mogę doczekać się kolejnych wyzwań, kolejnych powieści Maxa Czornyja.