Blagierka recenzja

Lubię książki Izabeli Sowy. Autorka w przystępny sposób przybliża nam problemy różnych pokoleń. Z przyjemnością czytałam „Agrafkę” http://sladami-ksiazki.blogspot.com/2012/01/agrafka-izabela-sowa.html i „Drzwi szeroko zamknięte” choć nie należę do żadnej z opisywanych tam grup wiekowych. Muszę jednak przyznać, że w „Blagierkę” wciągnąć udało mi się dopiero tak koło 160 strony. Może dlatego, że maturę mam już dawno za sobą, a za nim będę ją zdawać po raz kolejny z moimi synami upłynie jeszcze sporo wody. A może powodem był fakt, że początek książki obfitował w opisy działań proekologicznych, w które zaangażowała się bohaterka, a jej ciekawy portret psychologiczny zaczął się wyłaniać mniej więcej dopiero w połowie książki.
Główną bohaterką i narratorką jest Amelia zwana Paris, uczennica maturalnej klasy najlepszego liceum w mieście. Ma piękne mieszkanie w dobrej dzielnicy i z niechęcią wspomina czasy, kiedy mieszkała na peryferiach z dala od centrum. Amelia do perfekcji opanowała sztukę oszukiwania wszystkich w koło, nawet samej siebie choć nie zdaje sobie z tego sprawy. Świetnie gra rolę wyluzowanej nastolatki, która sama sobie z wszystkim radzi, nikogo nie potrzebuje i jest zawsze na czasie. W rzeczywistości jest to niezwykle samotna i zagubiona młoda osoba, która pustkę wokół siebie wypełnia kreowaniem własnego wizerunku – wizerunku z najwyższej półki. Rozpaczliwie tęskni za rodzicami, którzy wyjechali do Londynu, kiedy Amelia była w pierwszej klasie liceum. Ma z nimi świetny kontakt, może o wszystkim porozmawiać … może, ale tego nie robi, bo po co ich martwić drobiazgami skoro ona – Paris sama sobie z wszystkim poradzi.
Niespodziewanie dla samej siebie zaprzyjaźnia się z Krejzolem, chłopakiem z Zarzecza, z którym wstyd pokazać się znajomym ze szkoły oraz z Blanką, wnuczką uciążliwej sąsiadki. Przyjaźń powoli otwiera dziewczynie oczy. Nie do końca jednak rezygnuje ze ściemniania, bo czy można tak łatwo pozbyć się starych przyzwyczajeń? Poza tym ściema jest wszędzie, któż lepiej nie wytknie jej palcem niż pewna sprytna, inteligentna mistrzyni blagowania?
Duży plus dla autorki za sporą wiedzę z dziedziny ekologii i za umiejętność przedstawienia jej w takiej formie, żeby nie była nudna, choć temat jak wiadomo do łatwych nie należy.

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/