Recenzja książki Jesień zapomnianych

Po lekturze pierwszego tomu myślę, że nie tylko ja, ale i wszyscy którzy ten tom czytali, chcieli odpowiedzi tylko na jedno pytanie: co stało się z bratem Krystyny, głównej bohaterki powieści pani Anny Kańtoch. Na tę odpowiedź autorka kazała nam długo czekać, bowiem dopiero w recenzowanym przeze mnie dziś trzecim tomie, zamykającym całą historię, dowiadujemy się prawdy.

Jest rok 1966, październik, Krystyna Wojciechowska, ma dwadzieścia jeden lat, bez większego zaangażowania studiuje prawo, a życie jej i i jej rodziców spowija cień zaginięcia brata Romka, którzy trzy lata wcześniej nie wrócił z wyprawy z Tatr. Rodzina żyje w zawieszeniu, ciągle nie mając ostatecznej odpowiedzi, co stało się w górach w 1963.

Rok 1966 to rok grasowania na Śląsku Wampira z Zagłębia, seryjnego i nieuchwytnego zabójcy kobiet, w cieniu jego zbrodni Krystyna wraz z Łukaszem, lokalnym detektywem, postanawiają rozwikłaś sprawę serii tajemniczych samobójstw młodych mężczyzn na katowickich Drugich Szopienicach, do których doszło na przestrzeni lat. Podobno tymi śmierciami interesował się jej brat, Roman przed zaginięciem, dlatego Krystyna mając nadzieję, że te sprawy jakoś się wiążą, rozpoczyna prywatne śledztwo.

Przewodnia sprawa kryminalna jest bardzo intrygująca, autorka sprawnie myli tropy, podrzuca nowe ślady, tak że sama do końca powieści nie odgadłam winnego. Książkę czyta się z zapartym tchem, chcąc jak najszybciej poznać rozwiązanie zarówno sprawy samobójstw jak i zaginięcia brata Krysi. Autorka sprawnie buduje klimat dla tego tomu, jesienna aura, mgła spowijająca ulice, słota, chłód, a nad tym wszystkim unoszący się złowrogi cień Wampira z Zagłębia. Książkę czyta się szybko i było to kolejne przyjemne spotkanie z piórem pani Ani.

Co do tak oczekiwanego rozwiązania sprawy zaginięcia brata głównej bohaterki, to przyznam, że jestem nim rozczarowana. Spodziewałam się czegoś bardziej spektakularnego. Ciekawe są na pewno kwestie psychologiczne, a mianowicie te dotyczące ludzkiej psychiki, które między innymi rozjaśniają zachowanie głównej bohaterki z pierwszego tomu.

Jesień zapomnianych to dobre zakończenie trylogii, utrzymujące poziom poprzednich tomów, zwłaszcza pierwszego, bo drugi jeszcze przede mną. Możemy bliżej poznać młodą Krystynę, jej życie uczuciowe, plany na przyszłość. Bawiłam się dobrze przy lekturze tego tomu i chętnie sięgnę po tom drugi, którego jestem bardzo ciekawa. Polecam Wam tę powieść, zagadka kryminalna na pewno Was wciągnie, jak i mnie wciągnęła.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję #5WHYPROMOTION i wydawnictwu Marginesy.