Czy te oczy mogą kłamać? recenzja

Każdy ma swoje jakieś bolesne tajemnice dotyczące swojej przeszłości lub sytuacji obecnej, która po ujawnieniu sprawia, iż ktoś z danej osoby się naśmiewa i mu dokucza. Natomiast będąc w związku, który uważamy za coś poważnego, to należy wszelkie sekrety wyjawić, by po pierwsze ktoś inny za nas tego nie zrobił, a po drugie relacja taka jest pełna niedomówień, wprowadza sztuczność w relacjach i brak pełnego zaufania.

Zarys fabuły

W książce spotykamy Leę córkę bogatego właściciela znanej marki wina, która po maturze wraz z przyjaciółmi przeprowadza się do Szczecina. Rodzice bohaterki są po rozwodzie, ale pomimo tego oboje mają ze sobą dobry kontakt. Dziewczyna podczas jednego z wypadów do klubu przypadkiem poznaje tajemniczego mężczyznę, który cały czas nosi przeciwsłoneczne okulary i niestety nie wywarł na niej najlepszego wrażenia. Lea przegrała zakład z Lucy i była zmuszona przez miesiąc pracować za kasą pewnej stacji benzynowej. Jak się później okazało jednym z pracowników był Konrad, ten sam chłopak poznany wcześniej przez Leę. Jakie relacje nawiążą się pomiędzy głównymi bohaterami? Jaki sekret skrywa Konrad za swymi okularami? Dlaczego Lea podaje się za kogoś innego w miejscu swojej pracy? Co się jeszcze wydarzy? O tym w książce „Czy te oczy mogą kłamać?” autorstwa Kamili Andrzejak-Wasilewskiej.

Tajemnice

Autorka w swej książce ukazała, jak ciężkie przeżycia z dzieciństwa wpływają na dorosłe życie ludzi. Często ofiary przemocy fizycznej lub psychicznej skutki działań oprawców (często rodziców) odczuwają przez całe swe życie. Takim przykładem w książce jest Konrad, którego ojciec katował swoich bliskich. Bohater w dorosłym swym życiu zachowywał się agresywnie oraz łamał prawo dla własnych korzyści. W jego przypadku były też i pozytywne zachowania, jak legalne prowadzenie nocnego klubu. Lea musiała podawać się za kogoś innego, ale o decyzji dotyczącej tego postępowania dowiecie się już w książce. Tak, czy inaczej zarówno Konrad, jak i Lea byli gotowi wyjawić swoje sekrety przed sobą, gdyż traktowali swoją znajomość dość poważnie i takie postępowanie powinno mieć zawsze miejsce, gdyż coś ukrywać można tylko przed obcymi osobami.

Podsumowanie

Opis książki może sugerować czytelnikowi, iż będzie miał do czynienia z romansem mafijnym, co będzie prowadzić do nieporozumienia skutkującego niechęcią do ewentualnej dalszej lektury. W tym wypadku otrzymujemy romans klasyczny z drobnymi elementami mafijno-kryminalnymi. W związku z powyższym za pierwszym razem przerwałem czytanie książki i powróciłem do niej po dłuższym czasie przerwy, zacząłem lekturę od nowa bez zaglądania do opisu i tak moim zdaniem powinno robić się w tym przypadku. Nie posiadając żadnego nastawienia, co do tego, jaką treść otrzymam za drugim razem zdecydowanie lepiej mi się ją czytało i pojawiły się wątki, które mnie zaciekawiły i przyciągnęły mą uwagę. W związku z tym, iż jest to taki gatunek, jak wcześniej wspomniałem, to nie znajdziemy w tej pozycji gorących scen erotycznych – nie mam z tym żadnego problemu, niemniej niektórzy czytelnicy sięgają wyłącznie po takie książki, więc warto o tym wspomnieć. Okładka zdecydowanie pasuje zarówno do treści, jak i tytułu książki, dzięki mężczyźnie w przeciwsłonecznych okularach i kobiecie zwróconej ku jego twarzy. Zakończenie stawia czytelnika w niepewności i skłania go po sięgnięcie po kolejny tom. Polecam pozycję wszystkim chętnym przeżycia trudnej, obleczonej w uczucia historii dotyczącej dwojga młodych ludzi i ich przyjaciół.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorce Kamili Andrzejak-Wasilewskiej oraz Wydawnictwu Dlaczemu.