Buszujący w zbożu recenzja

Przy setkach nowych, nagłaśnianych pozycji czasami ma się ochotę wrócić do niereklamowanej już tak hucznie klasyki. Jedną z takich powieści jest "Buszujący w zbożu" pióra J. D. Salinger'a.

Sama książka jest o szesnastoletnim Holdenie, który przed przerwą świąteczną został wyrzucony po raz kolejny ze szkoły. Chłopak stwierdza, że musi przetrwać od niedzieli - w której dane mu było opuścić mury uczelni - do środy, w której oficjalnie zakończyłby semestr. Holden postanawia podzielić się swoimi przeżyciami...

Brzmi niedojrzale? Pewnie. Buntowniczo? Oczywiście. Można tymi dwoma przymiotnikami również zdefiniować również samego Holdena. Każdy z nas miał w swoim życiu okres buntowniczy - nieważne jak długi. Ale czy trzeba patrzeć na tę pozycję ze spojrzenia gniewnego szesnastolatka? Na usta cisną mi się dwie sprzeczne odpowiedzi: tak i nie. Z jednej strony nie da się traktować inaczej tej pisanej z perspektywy Holdena, oprawionej w pełno slangowych wyrazów lektury. Mimo to nie można przytakiwać na swego rodzaju głupotę głównego bohatera tak jak w licznych książkach skierowanych do młodzieży, ponieważ Salinger opisuję prostym językiem sprawy ważne, które są tak sprytnie wplecione, że czytelnik może sam się nad nimi zastanowić i porównać swoje zdanie z Holdenowskim.

''Lepiej nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie - zaczniecie tęsknić"


Nie jest to książka, która ma fascynującą i pędzącą linie fabularną. Przy czytaniu tego dzieła, nie można rozumieć wszystkiego tak jak jest napisane - trzeba doszukiwać się drugiego dna. "Buszującego w zbożu" mimo podobnego przesłania (Może nawet i zabiegu literackiego? Kto wie.) nie można postawić obok równie dobrze znanych dzieł zagranicznych, takich jak "Mały Książę" czy chociażby "Oskar i pani Róża". Istotną przeszkodą jest właśnie język w którym została napisana książka. Osobiście odniosłam wrażenie, że Holden z wyluzowaniem opowiada o swoich przeżyciach, ubarwiając je poprzez swój język, przez co odczuwałam więcej przyjemności z czytania, niż z wyżej wymienionych pozycji.

Osobiście uważam, że jest to książka, którą za każdym kolejnym razem odbierzemy w jakiś sposób inaczej. Czy to czas nas zmieni, czy podejmiemy jakieś decyzje, za każdym razem zrozumienie owej pozycji się zmieni.
Moja ocena: 8+/10