Wymazani z pamięci recenzja

Moje pierwsze spotkanie z autorem nie należało do udanych. Mimo dobrej fabuły nie zatraciłam się w niej, a kolejne strony nie wywoływały ekscytacji. Coś tam nie pasowało, nie załapałam z autorem nici porozumienia, po prostu tego nie czułam. Jednak zawsze z ogromnym sentymentem podchodzę do książki, gdzie akcja rozgrywa się w Gdańsku. Uwielbiam to miasto, jakaś cząstka mnie zawsze w nim pozostanie. Każda kolejna wizyta coraz bardziej utwierdza mnie w przekonaniu, że jest to mój drogi dom.

Mówią, że drugi raz nie wchodzi się do tej samej rzeki. Jednak ja wskoczyłam i zupełnie w niej przepadłam. Sama koncepcja fabuła nieoczywista, taka wymykająca się schematom. Wychodząca poza klasyczne ramy kryminału. Po kilku latach w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach odnajdują się zaginione dzieci. I niby wszystko jest dobrze, nic im nie jest, ale rodziny nie spoczną, póki nie dowiedzą się, kto porwał ich największy skarb. Historię poznajemy z perspektywy dwóch matek i brata. Każdy z nich jest na innym poziomie życia, czym innym się zajmuje i ma zupełnie różne priorytety życiowe. Tym łącznikiem jest jedna wspólna sprawa, w której jest więcej pytań niż odpowiedzi. A każda nowo poznana tajemnica wcale nie przybliża do rozwiązania zagadki.

Przepadłam i nie mogłam się oderwać. Wykorzystywałam każdy moment do czytania, książka leżała tuż obok mnie, by łapiąc wolne chwile, złapać tę opowieść do swojego serca. Genialne posuniecie z pokazaniem historii pod różnym kątem. Dzięki temu możemy poznać motywacje bohaterów, ich perspektywę czy stosunek do opowieści. Wymazani z pamięci przyciąga jak magnes i nie pozwala się oderwać. Każda kolejna strona wywołuje napięcie, które gdzieś uleciało pod koniec książki. Zakończenie lekko mnie rozczarowało, ale po zastanowienie sądzę, że nie miało ona na cale wywołać zaskoczenia czy zbudzić w czytelniku ekscytacje, ale skłonić do refleksji. Zatrzymać nas na dłużej i zadać sobie pytanie, jakim ja jestem rodzicem?

Mam nadzieje, że kolejne spotkanie z autorem będzie równie udane. Liczę na moc wrażeń i historię, które na długo zostaną w głowie. Tak jak Wymazani z pamięci.