Wieża świtu recenzja

Chaol i Nesryn wyruszają do cudnego i spokojnego miasta Antica. Chaol ma wielką nadzieję, że wśród uzdrowicielek z Torre Cesme znajdzie się chociażby jedna, która pomoże mu odzyskać władzę w nogach, którą stracił w czasie konfrontacji z byłym królem Adarlanu. Leczenie Chaola nie jest jednak jego jedynym celem. Były kapitan Królewskiej Gwardii ma za zadanie zdobyć sojusz z wielkim kaganem, aby ten wziął udział w wojnie z siłami Valgów.

,,Wieża Świtu'' to poboczny tom cyklu, który dzieje się równolegle z akcją piątego tomu serii Szklanego Tronu i muszę przyznać, że ten tom wiele wnosi. Tak wiele, że po jednej nowinie byłam w takim szoku, że nie wiedziałam, czy mam się śmiać, czy może płakać. Uwierzcie mi na słowo, MUSICIE przeczytać ten dodatek, bo inaczej możecie mieć spore zaskoczenie w Królestwie Popiołów, bo te wątki, które tutaj zostały zawarte wiele wyjaśniają, ale i komplikują. W ogóle w tej książce jeszcze bardziej wychodzi tu na jaw, jak Sarah J. Maas ma dokładnie zaplanowaną tę serię. W tej część pojawia się jedna postać, którą mogliśmy poznać w opowieściach o Celaenie. Wszytko wygląda spójnie i tak rozjaśnia umysł... że normalnie kac bierze, jak cholera.

Książce daję 7 na 10 i czekam z niecierpliwością, aż przeczytam w końcu finał tej serii.