Chłopki. Opowieść o naszych babkach recenzja

Joanna Kuciel – Frydryszak "Chłopki" Opowieść o naszych babkach,

Warto było czekać na "Chłopki", bo chociaż autorka przedstawia kompilację opowieści często nawet sprzed stu lat, to okazuje się, że ukazany w nich świat polskiej wsi może okazać się znany dla wielu z nas. Niejednokrotnie takim możemy go jeszcze pamiętać. Albo znać z opowieści babek bądź prababek. Raz bardzo bliski, innym razem mocno skrywany, wręcz wstydliwy. A to przecież nasza tożsamość.

Czytając "Chłopki" przed oczyma miałam drewniany dom w Wólce zamieszkały przez moich wujostwo i stryjostwo, w sumie wtedy były to trzy pokolenia. Familię mojej babci, której jako jedynej córce rodzice sprawili maszynę do szycia – eleganckiego Singera, i tym samym praktycznie wysłali ze wsi do miasta. Na gospodarce zostawili zaś jednego z czterech braci. Maszynę mam do dziś.

Wólka jeszcze na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego wieku, bo taką ją pamiętam z dziecięcych wizyt, była wsią wybrukowaną kocimi łbami, a drewniany rodzinny dom mojej babci, wychodek miał oczywiście obok stodoły. Ze dwa lata temu zajechaliśmy tam z tatą i jego bratem, by powspominać z sentymentem.

Mam wrażenie, że autorka starała się w "Chłopkach" zawrzeć naprawdę kompleksowy obraz wsi widziany oczami żon, matek, córek. Kobiet skazanych na niezwykle ciężką pracę, często przezroczystych w rodzinach, nie posiadających wsparcia bądź możliwości finansowych, bo nawet jeśli miały takie potrzebę, żeby się rozwijać, nie miały jakiejkolwiek szansy, by wspinać się po więcej.

Choć Joanna Kuciel–Frydryszak przedstawia najczęściej tę najtrudniejszą stronę wiejskiego życia, nie stara się być w swoich obserwacjach jednostronna. Znajdziemy tu bowiem również te bardziej oprymistyczne, bo zakończone happy endem, historie kobiet. Dodatkową wartość "Chłopek" stanowią liczne fotografie z epoki. To dzięki nim, oczyma wyobraźni, miałam możliwość zaczerpnięcia wspomnień ze świata, o którym chcę pamiętać.

Na @empikgo jest już audiobook "Chłopek" czytany rewelacyjnie przez Marię Peszek. Tę formę również bardzo polecam.