Jęk zamykanych bram recenzja

Głównymi bohaterami powieści są: Edyta, dziewczyna z Mazur, pracująca w klubie „Trzynastka”, czytająca „Kamienie na szaniec”(czym skradła mi serce), Andżelika Majewska, lekarka – chirurg, wścibska i niepokorna, pakująca się w kłopoty, kiedy ma misję do spełnienia, Mikołaj Szulc, Mecenas- biznesmen, właściciel klubu „Trzynastka” i kilku innych miejsc przynoszących zyski, Mateusz Krysiak, były policjant na usługach Mecenasa i oczywiście Arkadiusz Maj, wytatuowany ochroniarz w „Trzynastce”, potencjalna ofiara, jak na kryminał przystało.

Arkadiusz, najpierw zostaje pobity, a później ginie z rąk nieznanego sprawcy, a dzieje się to w szpitalu. Edyta, Andżelika i Mateusz zaczynają śledztwo, ale każde niezależnie od siebie i każde z innych powodów chce odnaleźć krewnych ochroniarza. Niestety, nie jest to łatwe.

Lekarka chce tylko zawiadomić krewnych Arka, że zmarł, a prowadzi to do nieoczekiwanych wydarzeń, łącznie z pobiciem. Edyta, na wskroś uczciwa, chce oddać sporą sumę pieniędzy, którą Arek zostawił jej na przechowanie. Uruchamia przy tym swoje znajomości, rodzinę i sympatię. Mateusz, wydawałoby się, że najlepiej wie, jak zabrać się do śledztwa, ale po przydzieleniu mu do pomocy prawniczki Kariny, traci wigor i chęć działania albo nieprofesjonalnie zabiera się za dochodzenie.

Przy zapoznawaniu się z działaniami poszczególnych bohaterów wkraczamy w różne środowiska, najczęściej patologiczne: byłych kryminalistów, „czyścicieli kamienic”, mafii zegrzyńskiej, mieszkańców po peerelowskich osiedli.

Świetnie skonstruowany kryminał, zaskakujące zwroty akcji, tajemnicze sprawy i pojawiające się postacie. Kiedy śledczy zbliżają się do rozwiązania zagadki, ta umyka im w ostatniej chwili i muszą zaczynać od nowa. Można znaleźć tutaj chwile prawdziwej grozy np. wizyta Andżeliki u państwa Skwierczyńskich albo „przymusowa” wizyta Mateusza Krysiaka na Wyspie Elektrycznej, ale nie jest ona dominująca. Mroczne tajemnice kamienicy przy Oboźnej w Warszawie towarzyszą nieustannie wszystkim bohaterom podczas śledztwa. Tutaj ma uzasadnienie cytat z wiersza Antoniego Słonimskiego:

„Cichnący słychać w oddali jęk zamykanych bram”, który posłużył do zredagowania tytułu tej powieści, a dla mnie stał się atutem do przeczytania jej.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.