Ocalało tylko serce recenzja

Ocalało tylko serce” to druga książka @klaudia.bianek, którą przeczytałam. I wiecie co? Nie wiem co ta młoda kobieta w sobie ma, ale bardzo mnie jej książki urzekają😍Owszem, to nie jest literatura poważna. To literatura młodzieżowa, jednak ... styl pisania Klaudii przypadł mi bardzo do gustu. Jej książki są takie ... dziewczęce, wdzięczne, a mimo wszystko, mimo romantycznych miłostek i podrasowanych fragmentów, prawdziwe i bolesne. Klaudia nie boi się wplatać w swoje historie trudnych przeżyć czy poważniejszych tematów. Tak stało się rownież w przypadku tej książki. To drugi tom, pierwszym jest "Jedyne takie miejsce", dlatego początkowo miałam obawy, iż będę musiała go nadrobić zanim wezmę do ręki tę, ale nic bardziej mylnego - obie historie są niezależne i możecie sięgać w dowolnej kolejności po te książki :)
Jak duży reaserch trzeba zrobić, by pisać książkę z punktu widzenia mężczyzny naznaczonego traumatycznymi wydarzeniami z przeszłości, które doprowadziły do jego niepełnosprawności? Bardzo pięknie oddany został w owej historii portret mężczyzny cierpiącego z tytułu tragedii jaka stała się jego udziałem. Jak ciężko jest żyć z niepełnosprawnością? Z czym trzeba się borykać? Jak zaakceptować siebie i nie czuć się gorszym? Powiem Wam, że czytając tę powieść naprawdę łatwo można było sobie wyobrazić odczucia męskiego bohatera książki. Jego portret wzrusza, napawa bólem i realizmem.
Kiedyś słyszałam, że łatwiej być niepełnosprawnym od urodzenia. Wtedy człowiek nie wie, co utracił. Oczywiście, nie umniejszam tego rodzaju niepełnosprawności, jednak według mnie, trudniej się z nią pogodzić, gdy spływa na nas nagle i zmienia całe nasze życie. Wtedy już tylko od nas samych zależy jak sobie z nią poradzimy i czy będziemy w stanie swoje słabości mimo wszystko przezwyciężyć.
W książkach Klaudii podoba mi się to, że są realistyczne. Że mimo, iż dziewczęce i pełne romantyzmu Uli miłości, te powieści nie bombardują mnie bajkowością. Owszem, są może pewne przerysowane fragmenty, może zbyt piękne, by mogły się wydarzyć, ale czy na pewno ? Wszak zakochany człowiek patrzy przez różowe okulary i postrzega otaczający świat inaczej 😉 Ja czytając książki Klaudii bawię się dobrze - odpoczywam przy miłej lekturze, relaksuję, a jednocześnie mam zapewnioną dozę czegoś mocniejszego, głębszych przemyśleń i trudniejszych tematów.