Córka nieboszczyka recenzja

Szarfa jaką zamówiła wprawiła w osłupienie mężczyznę pracującego nad wieńcem.

„Obyś przewracał się w grobie, Bez żalu - Córka nieboszczyka”

Tycjana Raj przygotowywała ciuchy starając się dopasować je do okoliczności. Szła na pogrzeb własnego ojca.

Późnym wieczorem zadzwonił jej były mąż delikatnie dziękując jej za to, iż nie kazała Leo wracać.

Tycjana pomyślała, że to trochę obłudne z jego strony, gdyż przekupił szesnastolatka obietnicami o braku nauki i całkowitej swobodzie oraz spędzaniem całych dni na jachcie.

Jednak w którymś momencie tej niezręcznej rozmowy trochę odpłynęła wpatrując się w obraz Świętej Tekli, który znalazła na strychu zakrystii w niewielkiej podpoznańskiej miejscowości.

Następnego dnia przed ceremonią Tycjana postanowiła pojechać do domu ojca po jego sygnet, z którym nigdy się nie rozstawał. Gdy weszła do zaciemnionego gabinetu w nozdrza uderzył ją zapach strych książek, który pamiętała jeszcze z czasów dzieciństwa. Niestety tam gdzie powinien być, go nie było. Nagle skrzypnięcie przyciągnęło jej wzrok do starego fotela, na którym o dziwo leżał jakiś facet. Skołtunione czarne włosy przywiodły jej na myśl samego diabła. Niewiele myśląc sięgnęła po wiszącą na ścianie szable po pradziadku i wymierzyła prosto w wybudzonego w tym momencie mężczyznę.

Ten zupełnie niewzruszony jej manewrami szermierczymi podniósł się i ubrał marynarkę. W tym czasie usiłował jej wytłumaczyć, że jej ciotka mieszkająca piętro niżej dała mu klucze, aby się trochę rozejrzał. Cel tych oględzin był jasny, chciała aby sprawdził, czy smierć jej bratanka była całkowicie naturalna, czy może ktoś mu pomógł przenieść się na tamten świat.

Józefina Amalia Raj z uporem maniaka twierdziła, że jednak ktoś zamordował ojca Tycjany. Czy jej przypuszczenia okażą się słuszne?

Ktoś kto określił tę książkę mianem komedii kryminalnej popełnił jakiś okrutny błąd. Nie ma w niej ani krztyny żartu, czy humoru.

Zgodzę się za to, iż jest to kryminał. Lekki i przyjemny. Bohaterowie w książce niezbyt mnie do siebie przekonali, a pomysł na siostry, wprawdzie tylko dwie, a nie pięć był już obecny u Olgi Rudnickiej, która notabene popełniła komedię kryminalną.

Za to sam pomysł, który jest głównym wątkiem w fabule, dotyczy antyków i wolnomularzy, jest bardzo ciekawy.

Polecam osobą, które chcą spędzić miłe popołudnie przy niewymagającej książce, gdyż całość napisana jest bardzo sprawnie.

Niestety ja się zupełnie do niej nie przekonałam.

#domwydawniczyrebis

#renibook